Hoogtepunten
- De originele Twilight Zone-serie van Rod Serling verkende buitengewone situaties waarmee normale mensen worden geconfronteerd, en biedt een aanbod van zowel enge als tragische momenten.
- “In Praise Of Pip” behandelt de menselijke kosten van de oorlog in Vietnam en portretteert de verlossing van een vader en de wens om zijn dodelijk gewonde zoon te beschermen.
- ‘The Silence’ wijkt af van de norm, maar het tragische einde laat zien hoe ver een man bereid is te gaan om een weddenschap te winnen, waarbij thema’s als obsessie en opoffering worden belicht.
Rod Serlings originele versie van The Twilight Zone liep van 1959 tot 1964 en wordt beschouwd als een mijlpaalreeks in de geschiedenis van het format. De Twilight Zone maakte gebruik van bovennatuurlijke en sciencefictionapparaten om verhalen te vertellen over normale mensen die in buitengewone situaties terechtkwamen: sommige eng, sommige grappig en sommige verontrustend.
Hoewel de serie van Serling bekend staat om zijn wendingen en verschrikkingen , zorgen de vaak sombere eindes ervoor dat er een ruim aanbod aan ellendige momenten is. Van aangrijpende vaderlijke opofferingen tot verijdelde robotliefde, The Twilight Zone biedt allerlei soorten liefdesverdriet aan degenen die dapper genoeg zijn om binnen te komen.
1 “Ter ere van Pip”
Seizoen 5, Aflevering 1
- Geregisseerd door Joseph M. Newman
De Twilight Zone pakte hedendaagse zorgen vaak aan via metaforen, waardoor het standpunten kon innemen over kwesties die verdeeldheid zaaiden en tegelijkertijd bedrijfscensuur werd vermeden. De serie behandelde echter ook enkele onderwerpen rechtstreeks, zoals de menselijke kosten van de oorlog in Vietnam in ‘In Praise Of Pip’.
Nadat Max Philips verneemt dat zijn zoon Pip dodelijk gewond is geraakt in Vietnam, beleeft hij een bizarre ervaring waarbij hij in een mysterieus pretpark een jongere versie van Pip tegenkomt. Max bedenkt dat hij een betere vader had moeten zijn, en besluit de zaken recht te zetten, ongeacht de persoonlijke kosten. “In Praise Of Pip” is een ontroerend portret van de verlossing van een vader en het verlangen om zijn zoon te beschermen.
2 “De stilte”
Seizoen 2, Aflevering 25
- Geregisseerd door Boris Sagal
Tennyson is een jonge man die op klachten over zijn voortdurende praten reageert door in te stemmen met een zeer ongebruikelijke weddenschap. Als hij een jaar lang kan zwijgen, zal een rijk lid van zijn club hem een half miljoen dollar schenken. Tennyson heeft het geld hard nodig: zijn vrouw zuigt zijn bankrekening leeg.
“The Silence” mist de speculatieve elementen die typerend zijn voor The Twilight Zone, maar voelt eerder als een aflevering van Alfred Hitchcock Presents . Ondanks deze afwijking van de norm is het einde echter werkelijk tragisch en laat het zien hoe ver Tennyson bereid is te gaan om zijn weddenschap te winnen.
3 “Op donderdag vertrekken we naar huis”
Seizoen 4, Aflevering 16
- Geregisseerd door Buzz Kulik
De formatwijziging van The Twilight Zone in het vierde seizoen (er werden minder, langere afleveringen geproduceerd) kan niet geheel succesvol worden genoemd, maar “On Thursday We Leave For Home” is het bekijken waard vanwege het ellendige einde. William Benteen heeft de leiding over een afbrokkelende kolonie op een buitenaardse planeet, maar zijn volk wil terugkeren naar de aarde.
Benteen is geobsedeerd door het op de planeet houden van de kolonisten, ondanks het barre klimaat en de frequente meteorenstormen. Als er een schip van de aarde arriveert, krijgt Benteen de kans om te vertrekken, maar kan hij de wereld die hij heeft opgebouwd in de steek laten? ‘On Thursday We Leave For Home’ is misschien een langzame verbranding, maar het is een van de somberste uren van de show.
4 “Nummer 12 lijkt precies op jou”
Seizoen 5, Aflevering 17
- Regie: Abner Biberman
Hoewel ‘Eye of the Beholder’ de beroemdste kijk van The Twilight Zone is op het thema van fysieke conformiteit (en een van de beroemdste wendingen van de show ), wordt het onderwerp ook onderzocht in ‘Number 12 Looks Just Like You’. wereld vol mooie maar identieke mensen, gecreëerd via verplichte plastische chirurgie. Eén jonge vrouw, Marilyn, probeert echter deze procedure te vermijden.
De maatschappij vertelt Marilyn dat ze boos is. Wie wil er immers niet moeiteloos mooi uitzien? De verontrustende ontdekkingen van Marilyn over haar fysiek perfecte buren overtuigen haar er echter alleen maar van dat ze gelijk heeft om te blijven zoals ze is – en maken het einde van de aflevering des te tragischer. ‘Number 12 Looks Just Like You’ is een actueel verhaal over lichamelijke autonomie ondanks onmogelijke schoonheidsnormen.
5 “Nachtoproep”
Seizoen 5, Aflevering 19
- Regie: Jacques Tourneur
Iedereen die The Twilight Zone betreedt, moet niet vergeten dit advies op te volgen: wees voorzichtig met wat je wenst. Een misplaatst woord heeft inderdaad het potentieel om van een jockey een reus te maken, of van een machtsbeluste winkelier in Adolf Hitler. Soms worden er echter in het heetst van de strijd onschuldige eisen gesteld met onvoorzienbare gevolgen.
Elva Keene is een oude vrouw die in het holst van de nacht angstaanjagende telefoontjes ontvangt . Ze smeekt de mysterieuze beller om te stoppen, maar wanneer ze ontdekt waar de telefoontjes vandaan komen, beseft ze welke vreselijke fout ze heeft gemaakt. De climax van “Night Call” lijkt bijna oneerlijk, maar Serlings verhaal is onberouwvol: Elva kreeg waar ze om vroeg, en moet nu met de gevolgen leven.
6 “De eenzamen”
Seizoen 1, Aflevering 7
- Geregisseerd door Jack Smight
Lang voordat David Cage de grens tussen mensen en androïden vervaagde in Detroit: Become Human, behandelde Rod Serling soortgelijke thema’s in ‘The Lonely’. Corry is een moordenaar die veroordeeld is om vijf decennia alleen op een verlaten asteroïde door te brengen. Benodigdheden die vanaf de aarde worden verzonden, houden hem in leven en houden hem bezig, vooral nadat hij een robot heeft gekregen die op een mooie vrouw lijkt om hem gezelschap te houden.
Corry wordt verliefd op de robot, tot grote afschuw van zijn gevangenbewaarders. Na een evaluatie van zijn zaakregels dat Corry uit zelfverdediging heeft vermoord, krijgt hij gratie en is hij van plan terug te keren naar de aarde. Het besef dat hij zijn robotminnaar op de asteroïde in de steek moet laten, zorgt er echter voor dat Corry bedenkingen krijgt. ‘The Lonely’ onderzoekt het verschil tussen mens en machine, en vraagt zich af of dit er überhaupt toe doet.
7 “Voorval bij Owl Creek Bridge”
Seizoen 5, Aflevering 22
- Geregisseerd door Robert Enrico
Veel afleveringen van The Twilight Zone zijn geïnspireerd door korte verhalen, maar slechts één heeft beelden uit een bestaande korte film gehaald in plaats van een originele aflevering te filmen. “Occurrence At Owl Creek Bridge” werd in 1961 geproduceerd als La Rivière du hibou en won verschillende prijzen. Drie jaar later zorgde Serling voor een speciale introductie toen een nagesynchroniseerde en gemonteerde versie van de film werd vertoond als onderdeel van The Twilight Zone.
Peyton Farquhar zal worden geëxecuteerd door troepen van de Unie , maar ontwijkt zijn lot wanneer het touw breekt, waardoor hij kan ontsnappen. Hij keert terug naar huis om zich te herenigen met zijn vrouw en de twee omhelzen elkaar. Echter aangezien het hier om een (ere)aflevering van The Twilight Zone gaat, is niet alles wat het lijkt. Ondanks de ongebruikelijke achtergrond is ‘Occurrence At Owl Creek Bridge’ een onvergetelijk verhaal met een hartverscheurend einde.
8 ‘Eindelijk genoeg tijd’
Seizoen 1, Aflevering 8
- Geregisseerd door Johannes Brahm
Er is veel geschreven over ‘Time Enough At Last’. Er is consensus dat de aflevering een van de mooiste momenten van The Twilight Zone is , maar ook een van de meest tragische. Walter Bemis houdt van lezen, maar zijn dominante vrouw is vastbesloten een einde te maken aan zijn hobby. Wanneer een nucleaire aanval zijn stad met de grond gelijk maakt, overleeft de bebrilde Bemis bij toeval.
Omdat er niemand meer is om hem af te leiden, gaat Bemis op zoek naar alle lectuur die hij vóór de oorlog heeft gemist. Zijn vreugde is ontroerend om te zien; zijn ondergang is verontrustend. De slotmomenten van de aflevering laten zien hoe alleen Bemis is in de verwoeste wereld, waardoor een van de meest sympathieke personages uit de show door de emotionele wringer wordt gehaald.
Geef een reactie