Hoogtepunten
- The Twilight Zone duikt in de donkere kant van het leven door middel van moraliteitsspelen die de menselijke conditie onderzoeken met bovennatuurlijke en fantastische elementen.
- De engste verhalen uit The Twilight Zone blijven vandaag de dag actueel, met afleveringen als ‘You Drive’ en ‘Nightmare As A Child’ die spanning en psychologische terreur opleveren.
- ‘The New Exhibit’ en ‘The Dummy’ onderzoeken obsessie en angst, terwijl ‘Living Doll’ effectieve horrormomenten combineert met een human interest-verhaal.
The Twilight Zone behoort tot de beste anthologietelevisieshows van de twintigste eeuw. De serie, gemaakt en gepresenteerd door Rod Serling, duikt in de donkere kant van het leven, met moraliteitsspelen die de menselijke conditie onderzoeken door bovennatuurlijke of fantastische lenzen. Er is gerechtigheid in The Twilight Zone, maar het is veel waarschijnlijker dat overtreders worden gestraft dan degenen die goed doen worden beloond.
Zo’n moreel kompas leent zich uitstekend voor het horrorgenre . Tijdens de eerste reeks van 156 afleveringen (de franchise werd in de daaropvolgende decennia verschillende keren opnieuw opgestart) maakte Serlings bloemlezing het publiek bang met duistere verhalen over griezelige poppen, kwaadaardige auto’s en vreemde dingen die ’s nachts tegenkomen. Hoewel het meer dan 50 jaar geleden is sinds het debuut van The Twilight Zone, blijven de engste verhalen vandaag nog bestaan.
8 “Jij rijdt”
- Seizoen 5, Aflevering 14
De spookauto is een klassieke horrorfilm, onderzocht in Stephen King’s Christine en in de verre toekomst opnieuw uitgevonden in Star Trek: Voyager’s ‘Alice’. The Twilight Zone biedt zijn eigen kijk op het concept in ‘You Drive’, in waarin een man die schuldig is aan het doden van een kind bij een ongeval, wordt achtervolgd door zijn bezeten auto.
“You Drive” verhoogt de spanning door de krachten van de spookauto één voor één te onthullen. In eerste instantie is het alleen maar storend: het flitst met zijn lichten en toetert ’s nachts. Naarmate de aflevering vordert, begint de auto echter actiever te worden in zijn pogingen om de bestuurder voor het gerecht te brengen. Hoewel het onwaarschijnlijk is dat de aflevering iemand nachtmerries zal bezorgen, is het een geweldige inkijk in de meest spookachtige gebieden van The Twilight Zone.
7 “Nachtmerrie als kind”
- Seizoen 1, Aflevering 29
Horrorverhalen kunnen gemaskerde moordenaars, moordende clowns of extradimensionale monsters bevatten , maar ze kunnen zich ook richten op een meer alledaagse vorm van terreur. ‘Nightmare As A Child’ gaat over het thema van onderdrukte herinneringen, terwijl een jonge vrouw worstelt om te achterhalen wat er is gebeurd in de nacht van de moord op haar moeder, vele jaren daarvoor.
‘Nightmare As A Child’ is zowel een detectiveverhaal als een voorbeeld van terreur, maar de aflevering laat zien hoe geesten zowel psychologisch als ectoplasmatisch kunnen zijn. Een goed gerealiseerde sfeer en een gevoel van sluipende angst maken deze vroege aflevering tot een onderschat juweeltje, dat ongetwijfeld voor kippenvel zal zorgen.
6 “Niets in het donker”
- Seizoen 3, Aflevering 16
Er zijn verschillende soorten terreur, van de folkhorror van films als The Wicker Man tot de martelwaanzin van franchises als Saw . Hoewel deze subgenres in veel opzichten verschillen, hebben ze allebei een gemeenschappelijk ingrediënt: een fascinatie voor het concept van de dood. De Twilight Zone betreedt een soortgelijk terrein in ‘Nothing In The Dark’, waarin een oude vrouw bang is voor de komst van Magere Hein.
‘Nothing In The Dark’ is een gespannen en vaak verontrustende kijk op de wanhopige zoektocht van een vrouw om het onvermijdelijke uit te stellen. Dat de aflevering geworteld is in zo’n universele menselijke angst draagt bij aan de kracht ervan, terwijl sterke optredens (onder meer van Hollywood-ster Robert Redford) ‘Nothing In The Dark’ tot een essentiële kijkervaring maken voor fans die graag hun moed willen testen.
5 “De nieuwe tentoonstelling”
- Seizoen 4, Aflevering 13
Als onderdeel van het vierde seizoen van The Twilight Zone maakt “The New Exhibit” gebruik van een verdubbelde looptijd om de afdaling van een obsessieve man in waanzin weer te geven. Martin Senescu werkt in een falend wassenbeeldenmuseum. Als hij hoort dat het museum vervangen gaat worden door een supermarkt, zweert hij dat hij de belangrijkste tentoonstelling van het museum zal behouden: de verzameling wassen seriemoordenaars .
‘The New Exhibit’ vervaagt de grens tussen realiteit en waanvoorstellingen, terwijl Senescu steeds paranoïde wordt over het zorgen voor de wassen beelden. Maar hoe ver is hij bereid te gaan om ze veilig te houden? “The New Exhibit” is een huiveringwekkende verkenning van moord, waanzin en grenzeloze obsessie, en vertegenwoordigt een van de meest gruwelijke delen van The Twilight Zone.
4 “De latere uren”
- Seizoen 1, Aflevering 34
Hedendaagse internethorror demonstreert een fascinatie voor liminale ruimtes, verontrustende locaties die angst of onbehagen bij individuen opwekken. Terwijl moderne gamers de griezelige Backrooms kunnen verkennen , doken kijkers van The Twilight Zone decennia eerder in soortgelijke ruimtes. Busstations, vliegtuigen en verlaten winkelcentra vormden allemaal het decor voor klassieke afleveringen.
In The After Hours ziet een jonge vrouw een warenhuis bezoeken, waar ze een heel vreemde klantenservice krijgt. Een aanvankelijk griezelige sfeer escaleert al snel tot regelrechte terreur als de vrouw ’s nachts vast komt te zitten in het winkelcentrum, om er vervolgens achter te komen dat ze misschien niet alleen is. “The After Hours” wordt algemeen beschouwd als een van de beste afleveringen van The Twilight Zone, en heeft nog steeds de kracht om angst aan te jagen.
3 “Nachtoproep”
- Seizoen 5, Aflevering 9
Black Mirror, dat soms wordt gezien als opvolger van The Twilight Zone, laat vaak zien hoe technologie tot werkelijk spookachtige situaties kan leiden . Dit was echter een thema dat ook aanwezig was in de oorspronkelijke Twilight Zone, zoals blijkt uit ‘Night Call’, waarin een oude vrouw midden in de nacht wordt gestoord door verontrustende telefoontjes.
In eerste instantie bestaan de oproepen uit statisch; dan kunnen basiswoorden worden gehoord; dan komen er volledige zinnen tevoorschijn. De mysterieuze oproepen maken de oude vrouw bang, maar ze is nog meer geschokt als ze ontdekt waar ze vandaan komen. “Night Call” is zowel tragisch als eng, en het einde van de aflevering behoort tot de meest hartverscheurende van de show.
2 “De pop”
- Seizoen 3, Aflevering 33
Mensen die aan automatonofobie lijden, zijn goed geholpen door het horrorgenre, waarin vaak buiksprekerpoppen worden ingezet om de rillingen over de rug te laten lopen. De Twilight Zone is daarop geen uitzondering, met twee afleveringen die laten zien hoe dummies hun reputatie als objecten van angst verdienden. Van de twee is ‘The Dummy’ zeker de engste, zelfs voor mensen zonder de fobie.
De aflevering volgt een ongelukkige buikspreker die begint te vermoeden dat zijn houten pop echt leeft (en mogelijk kwaadaardig is).
1 “Levende pop”
- Seizoen 5, Aflevering 6
Griezelige poppen maken het publiek al tientallen jaren bang, vooral in de Chucky-franchise. Talky Tina is bedoeld om kinderen te troosten met een schattige slogan, maar deze specifieke pop vertoont een verontrustende gewelddadige inslag.
Naast een van de meest griezelige televisiespeeltjes, verkent ‘Living Doll’ thema’s als mannelijkheid en impotentie. De onvruchtbare hoofdrolspeler uit de aflevering heeft een hekel aan zijn stiefdochter, en het lijkt erop dat zijn haat tegen Talky Tina een projectie kan zijn van zijn onzekerheden. Naarmate het echter duidelijker wordt dat er meer aan de hand is met de pop dan op het eerste gezicht lijkt, krijgt hij de kans om opnieuw contact te maken met zijn onrustige familie, ervan uitgaande dat Talky Tina hen niet als eerste te pakken krijgt. “Living Doll” combineert effectieve horrormomenten met een human interest-verhaal en produceert wat velen beschouwen als het engste moment van de franchise.
Geef een reactie