Final Fantasy XVI is eindelijk hier en na jaren wachten kunnen fans eindelijk Valisthea verkennen. Hoewel ik turn-based gevechten mis in deze franchise, ben ik gaan accepteren dat dit nu is zoals de dingen zijn. Alle angsten die ik erover had, werden echter snel uitgewist. Ryota Suzuki is een naam die ik vertrouw voor actiegevechten, vooral na Devil May Cry 5. Ik ben ook een sukkel voor een tragisch verhaal, en dat is de sfeer die ik van het spel kreeg, zelfs voordat ik erin dook.
De wereld van Valisthea is enorm, en er zijn zoveel uitstekende verhalen om te beleven en veldslagen om aan deel te nemen. Hoewel ik het missen om een groep te hebben om te controleren, is Clive Rosfield zelden alleen. Als er niemand anders is, is zijn trouwe hond Torgal dat meestal wel. Voor deze stijl van actiegameplay denk ik dat het besturen van één personage de juiste keuze was.
Final Fantasy XVI is de natuurlijke evolutie van games als Final Fantasy VII Remake en Final Fantasy XV. Square Enix heeft zonder twijfel de beste actie-RPG geleverd die deze franchise ooit heeft gezien.
Final Fantasy XVI is een geheel nieuwe ervaring voor de klassieke franchise
Het verhaal voor Final Fantasy XVI neemt ons mee naar de wereld van Valisthea , een land dat langzaam wordt gecorrumpeerd en opgegeten door iets dat bekend staat als The Blight. De politieke spanningen zijn hoog en het voelt heel erg als een wereld uit het Koude Oorlog-tijdperk. Elke grootmacht heeft toegang tot een Dominant, die een Eikon oproept.
Dit zijn in wezen dagvaardingen uit eerdere games. Ze worden echter zelf de Eikon in plaats van simpelweg het bevel te voeren over de elementaire entiteiten in Final Fantasy XVI. Dit is echter niet de enige spanning in het verhaal die het vermelden waard is.
Final Fantasy XVI volgt Clive Roswell , First Shield of Rosaria. Zijn doel is om zijn jongere broer te verdedigen, die de kracht van Phoenix beveelt. Het noodlot slaat echter al vroeg in het verhaal toe wanneer Joshua Roswell omkomt in de strijd.
Het hoofdverhaal draait om The Mothercrystals – enorme kristallijne structuren die, volgens de legende, het land zegenen met de kracht van ether. Door middel van ether kunnen bepaalde mensen de krachten van magie beheersen. Ondertussen moeten anderen kristallen gebruiken die uit het lichaam van de Moederkristallen zijn gewonnen.
De dingen zijn echter niet helemaal wat ze lijken in Final Fantasy XVI. De waarheid is nooit wat mensen denken dat het is, en ik hou van de wendingen die in dit spel worden ervaren. Ik zal echter niets verklappen over het plot. Ik kan beloven dat het een volwassen, duister verhaal is dat fans van serieuze fantasy zoals A Song of Ice and Fire niet zal teleurstellen.
De gevechten van Final Fantasy XVI zijn toegankelijker dan eerdere inzendingen
Waar mensen zich misschien zorgen over maken, is de strijd. De gevechten voor Final Fantasy XVI zijn sneller en intenser dan welke game in de franchise dan ook. Als mensen het vergelijken met Devil May Cry , klopt het.
De gevechten zijn flitsend en in het begin heel gemakkelijk. Dankzij de Phoenix heb je slechts toegang tot een handvol krachten. Je hebt een hoofdaanvalknop, een spreukknop en de knop voor de vaardigheid van je Eikon. Je hebt ook een afweer-/ontwijkknop op R1.
De speciale aanvallen die je ontgrendelt, hebben afkoeltimers en elk heeft unieke eigenschappen waarmee je rekening moet houden. Je hebt met weinig moeite toegang tot knock-ups, knockbacks en combo-vaardigheden. Je kunt zelfs combineren met Torgal! Hij kan mensen in elkaar slaan zodat je verwoestende luchtcombo’s kunt beginnen.
Naarmate je verder komt in deze gevechten in Final Fantasy XVI, verdien je AP. Dit wordt gebruikt om meer vaardigheden te ontgrendelen of om degene die je al hebt onder de knie te krijgen.
Zoals de trailers hebben laten zien, krijgt Clive Roswell toegang tot meer krachten, hoewel we niet zullen bespreken hoe dat afloopt. Dat betekent dat het uiteindelijk behoorlijk overweldigend kan worden om te kiezen welke vaardigheden je wilt gebruiken.
Gelukkig is Final Fantasy XVI uitstekend qua toegankelijkheid. Je hebt een accessoire om uit te rusten dat automatische combo’s voor je maakt, op basis van je uitgeruste vaardigheden.
Hoewel dit geweldig is, en het is zeker handig gedurende het hele spel, is het niet altijd erg slim. Meerdere keren activeerde ik een kracht, met de bedoeling deze te gebruiken, en het zou me verwisselen voor een andere kracht die ik voor later bewaarde.
Dat verandert niets aan hoe handig en geweldig dit accessoire is. Je hebt er ook een om ontwijken makkelijker te maken, en een om de commando’s van Torgal automatisch te maken. Dat zit echter ook in het gevechtsaccessoire, dus je hebt niet beide nodig.
Ik kan de vechtmechanica echter niet genoeg loven. Het enige probleem met de gevechten van Final Fantasy XVI is dat hoe meer deeltjeseffecten er op het scherm zijn, hoe moeilijker het is om perfect te ontwijken. Zelfs daarmee werd ik er behoorlijk goed in. Er zijn gewoon zoveel ongelooflijke combo’s en de gevechten zijn snel, hectisch en vooral leuk.
Je hoeft niet te grinden in Final Fantasy XVI, althans niet in het hoofdverhaal. Ik vocht tegen bijna alles totdat ik de mogelijkheid ontgrendelde om op een chocobo te rijden. Vanaf daar vocht ik veel minder en merkte dat ik in de meeste veldslagen te hoog was.
Ik wil er ook op wijzen dat ik tijdens het vechten geen specifieke framerate-dips of -dalingen heb gezien. Ik herinner me misschien een enkel moment waarop een filmpje dat leidde tot een gevecht slechts een seconde vertraagde, maar dat was alles wat me opviel.
Wat is er anders dan het hoofdverhaal van Final Fantasy XVI?
Natuurlijk zijn er side-quests in Final Fantasy XVI. De game vertelt je wel welke speurtochten je nieuwe functies, plannen of wapens zullen geven – deze hebben een Plus-symbool. Je kunt ook deelnemen aan Notorious Hunts, waar je op machtige monsters jaagt met slechts een vage hint over waar ze zich in de wereld bevinden.
Ik kan niet genoeg benadrukken dat je de zijmissies moet doen. Er zijn een aantal ongelooflijke verhaallijnen en een aantal zeer verontrustende blikken in de wereld van Final Fantasy XVI. Er waren een of twee zoektochten waarbij ik echt even weg moest en een pauze moest nemen. Dit is geen belediging, hoor, ik was gewoon overweldigd door wat ik zag.
Je brengt het vervolgens naar Tomes, een andere van je bondgenoten, en hij verzamelt alle gegevens samen. Het is gewoon een heel leuke manier om in de kennis van deze wereld te komen. Final Fantasy XVI is een rijk verhaal, met veel dingen om te weten. Dit is een manier om meer te weten te komen over de wereld van Valisthea.
Een van de beste onderdelen van Final Fantasy XVI is echter de Hall of Virtue. Je kunt hier nieuwe vaardigheden uitproberen en combo’s oefenen. Je kunt ook werken aan ontwijken/afweren. Er is ook de Arcade-modus, waarin je belangrijke levels opnieuw kunt spelen en punten kunt scoren, op basis van hoe goed je hebt gespeeld.
Ik waardeerde Stage Replay ook als een manier om een gebied opnieuw te spelen, maar met je huidige niveau. Het was gewoon een leuke toevoeging en een manier om mogelijk wat vlak te slijpen als je dat echt wilt.
De visuals en graphics van Final Fantasy XVI waren super
Ik moet zeggen dat de beelden van Final Fantasy XVI subliem waren. De wereld zelf, de manier waarop outfits werden ontworpen, de manier waarop het licht van het water scheen, alles was geweldig. Zelfs hoe zacht de linnen stoffen eruit zagen, er is hier echt moeite in gestoken.
Veel van de NPC’s of minder belangrijke personages waren niet zo verbluffend, maar ik waardeerde het werk daar; de vijanden hadden ook een gevarieerd en fantastisch uiterlijk. Soken’s composities voor dit spel waren ook precies wat ik hoopte dat ze zouden zijn. Er waren veel verwijzingen naar eerdere nummers in de franchise, en toen ik ze hoorde, vervulde ik me met vreugde.
Er waren een paar korte momenten waarop de audio hol of galmend klonk. Ik heb het gevoel dat dit iets was dat in de patch was opgelost, maar het gebeurde niet vaak. Het viel me absoluut op als de enige echte fout van het spel, en waarschijnlijk iets dat sindsdien is gecorrigeerd.
Ten slotte
Final Fantasy XVI is een meesterwerk – een van de beste actie-RPG’s die ik ooit heb gespeeld. Het gevecht voelde perfect aan en het verhaal was duister en volwassen. Een deel ervan was een beetje voorspelbaar, maar dat zijn RPG’s voor jou. Dat gezegd hebbende, er waren enkele momenten die me oprecht overrompelden, en ik vond het geweldig.
Er is echter één groot probleem dat ik had: Final Fantasy XVI was een beetje witgekalkt. Ik begrijp dat ze een Europees verhaal wilden maken, maar deze keuze sloeg gewoon nergens op. Het dichtst bij dat we kwamen waren de Dhalmekiërs, die gebruind waren van het leven in de woestijn.
Deze keuze bracht me in de war en stelde me teleur, maar het is het enige probleem dat ik in het algemeen met de game had. Ik hield van elk moment van de titel en ik kijk uit naar de moeilijkheidsgraad NG+ en Final Fantasy. Als je van DMC hield en dat soort actie wilt in een meeslepend, dramatisch verhaal, dan moet je Final Fantasy XVI spelen.
Final Fantasy XVI
Beoordeeld op: PlayStation 5 (code geleverd door Square Enix)
Platformen: PlayStation 5
Releasedatum: 22 juni 2023
Ontwikkelaar: Creative Business Unit III, Square Enix
Uitgever: Square Enix
Gerelateerde artikelen:
Essentiële romantische gids voor Life is Strange: Double Exposure
19:51
Ontdek nieuwe wapens en evoluties in Vampire Survivors: Ode to Castlevania
14:57
Alle personages ontgrendelen in Vampire Survivors: Ode to Castlevania-gids
13:37
Geef een reactie