Mensen van deze generatie zijn redelijk bekend met de toestand van anhedonie. Hoewel sommigen misschien nog nooit van de term hebben gehoord, is het waarschijnlijk dat ze er wel eens mee te maken hebben gehad. Anhedonie is niet zomaar een willekeurig woord dat aan je lexicon moet worden toegevoegd, maar is een aandoening die het gevoel van plezier uitwist en vervangt door een diep gevoel van verdriet.
De aandoening is onderverdeeld in twee hoofdtypen, de ene is sociaal en de andere is fysiek. Sociale anhedonie verwijst naar lethargisch zijn in sociale interacties, terwijl fysieke anhedonie het gevoel van desinteresse in fysieke sensaties inhoudt. Beide zijn vroege tekenen van depressie, schizofrenie en bipolaire stoornis.
Oorzaken van anhedonie
Neurochemische onevenwichtigheden: de aandoening komt voort uit onevenwichtigheden in neurotransmitters, zoals dopamine, serotonine en noradrenaline, omdat ze een cruciale rol spelen bij het reguleren van plezier en beloningsreacties in de hersenen.
Genetische aanleg: Onlangs is ontdekt dat er een genetische component aan de aandoening kan zitten, waarbij bepaalde genen van invloed zijn op de gevoeligheid van een individu om in een staat van diepe droefheid te raken. Als de genetische factoren interageren met omgevingsinvloeden, verhoogt dit zeker het risico.
Psychische stoornissen: de aandoening wordt vaak geassocieerd met psychische aandoeningen, met name depressie . Het komt echter ook vrij vaak voor bij andere stoornissen zoals schizofrenie, bipolaire stoornis en angststoornissen.
Lichamelijke gezondheidsproblemen: Bepaalde lichamelijke gezondheidsproblemen dragen bij aan anhedonie. Chronische pijn, de ziekte van Parkinson, diabetes, coronaire hartziekte en andere chronische ziekten verstoren de hersenprocessen en de neurotransmitterfunctie, wat leidt tot deze aandoening.
Drugsmisbruik: Drugsmisbruik, inclusief drugs en alcohol, heeft een directe invloed op het beloningssysteem van de hersenen. Langdurig middelenmisbruik leidt tot de aandoening omdat de hersenen minder reageren op plezierige prikkels.
Stress en trauma: Blootstelling aan chronische stress en traumatische gebeurtenissen beïnvloedt het beloningssysteem van de hersenen en draagt bij aan anhedonie, aangezien de fysiologische en psychologische effecten van stress de plezier- en beloningsmechanismen verstoren.
Omgevingsfactoren: Omgevingsfactoren zoals ongunstige ervaringen uit de kindertijd, sociaal isolement en gebrek aan sociale steun verhogen het risico op het ontwikkelen van de aandoening in de loop van de tijd, ze hebben een directe invloed op de hersenfunctie.
Ernstige symptomen van anhedonie
Verlies van interesse of plezier: De aandoening wordt gekenmerkt door een verminderd vermogen om plezier of plezier te beleven aan activiteiten die ooit leuk waren, en voormalige bronnen van geluk roepen mogelijk niet langer positieve emoties op.
Verminderde motivatie: Individuen die aan de aandoening lijden, worstelen met een merkbaar gebrek aan motivatie omdat ze het een uitdaging vinden om activiteiten te initiëren of vol te houden die vroeger lonend waren, ook al wordt er een externe stimulans aangeboden.
Sociale terugtrekking: anhedonie leidt tot verlies van interesse in sociale interacties en relaties. Personen met deze aandoening beginnen zichzelf te isoleren, vermijden sociale bijeenkomsten of activiteiten waar ze eerder van genoten, en voelen zich onthecht of niet verbonden met anderen.
Verminderde emotionele expressie: Mensen die aan de aandoening lijden, hebben moeite met het uiten van positieve emoties. Het is voor hen een behoorlijke uitdaging om vreugde of opwinding over te brengen in sociale interacties, met als gevolg dat hun gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal vlak of minder geanimeerd lijken dan normaal.
Gebrek aan anticipatie of plezier: de aandoening dempt volledig het vermogen om uit te kijken naar toekomstige gebeurtenissen of ervaringen, aangezien gebeurtenissen die gewoonlijk anticipatie of opwinding opwekken, weinig tot geen emotionele reactie oproepen.
Verlies van libido: Ten slotte beïnvloedt de aandoening ook iemands fysieke verlangen en plezier, aangezien de individuen een verminderde interesse ervaren of het een uitdaging vinden om plezier te beleven aan intieme ervaringen.
Behandeling van anhedonie
Therapie: Het is bewezen dat psychotherapieën zoals cognitieve gedragstherapie (CGT) of psychodynamische therapie effectief zijn bij het helpen van mensen met deze aandoening. Therapeuten werken met patiënten om negatieve denkpatronen te identificeren, vervormde overtuigingen aan de kaak te stellen en copingstrategieën te ontwikkelen om positieve emoties en betrokkenheid bij activiteiten te versterken.
Medicatie: antidepressiva zoals selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI’s) of andere klassen antidepressiva kunnen worden voorgeschreven om anhedonie te behandelen. Deze medicijnen zijn bedoeld om neurotransmitters in de hersenen in evenwicht te brengen en de stemming en motivatie te verbeteren.
Hersenstimulatietechnieken: voor personen die niet alleen op medicatie of therapie reageren, kunnen hersenstimulatietechnieken resultaten opleveren. Deze omvatten elektroconvulsietherapie (ECT), transcraniële magnetische stimulatie (TMS) en nervus vagusstimulatie (VNS). Ze richten zich op specifieke delen van de hersenen om de neurale activiteit te moduleren en de algehele stemming te verbeteren.
Veranderingen in levensstijl: het aannemen van een gezonde levensstijl vormt een aanvulling op andere behandelingsbenaderingen. Regelmatige lichaamsbeweging, een uitgebalanceerd dieet, voldoende slaap en stressverminderingstechnieken hebben een positieve invloed op het algehele welzijn en verlichten mogelijk de symptomen van anhedonie.
Sociale steun: Het opbouwen van een sterk ondersteunend netwerk van vrienden, familie of steungroepen is van onschatbare waarde bij het beheersen van de aandoening. Sociale connecties bieden emotionele steun, begrip en aanmoediging, die bijdragen aan een gevoel van verbondenheid en welzijn tussen individuen.
Laatste gedachten
De symptomen van de aandoening moeten niet lichtvaardig worden opgevat, omdat de kans groot is dat ze leiden tot ernstige psychische stoornissen zoals depressie en schizofrenie. Men moet zeker professionele hulp zoeken als ook maar één van de symptomen begint te vertonen.
Als anhedonie een symptoom is van een onderliggende lichamelijke of geestelijke gezondheidstoestand, is het essentieel om de primaire aandoening te behandelen. Het beheersen van chronische pijn, het behandelen van neurologische aandoeningen of het aanpakken van middelenmisbruik zou de symptomen helpen verlichten.
Geef een reactie