Derealisatie is een vorm van dissociatie die ertoe kan leiden dat individuen zich losgekoppeld voelen van hun omgeving en van zichzelf. Het brengt vaak een gevoel van ontkoppeling met zich mee en hoeft niet noodzakelijkerwijs in andere omstandigheden terecht te komen.
Het kan je het gevoel geven dat de omgeving nep is, objecten om je heen zijn veel te ver weg of te dichtbij, en kleuren hebben een hogere intensiteit en kunnen er zelfs onwerkelijk uitzien. Dit betekent dat je uiteindelijk het gevoel krijgt dat mensen en objecten om je heen niet echt zijn. In zekere zin verandert de manier waarop je kijkt en de wereld waarneemt door deze aandoening.
Wat is derealisatie?
Nu weet je dat derealisatie een gevoel van onthechting van de omgeving is. Bovendien kun je ervaren dat de wereld onwerkelijk en wazig aanvoelt. Net als onze ogen heeft zelfs onze geest lenzen die ze gebruiken om de wereld te bekijken. Helaas ziet een individu bij derealisatie de wereld door een mistige lens. Deze mist verandert je perceptie en het vertrouwde wordt onbekend, waardoor je je realiteit in twijfel trekt.
Dingen lijken misschien minder echt dan ze zouden moeten zijn. Het kan voelen alsof je buiten je eigen lichaam bent, of in een droomachtige toestand verkeert, vooral wanneer iemand andere psychische problemen heeft. Het kan ook aanvoelen als een gebrek aan empathie of emotionele gevoelloosheid en kan het denken en onthouden bemoeilijken.
Van cognitieve therapie en traumatherapie is aangetoond dat ze zeer effectief zijn bij het verminderen van de symptomen die gepaard gaan met derealisatie. Behandeling is belangrijk omdat is aangetoond dat de symptomen het herstel van PTSS en angst- of paniekstoornissen belemmeren vanwege het gebrek aan zelfbewustzijn van een persoon met derealisatie.
Wat veroorzaakt derealisatie?
Wat derealisatie veroorzaakt, kan ook andere bijbehorende symptomen veroorzaken. Het is ook mogelijk dat de symptomen worden veroorzaakt door andere psychische stoornissen. Door de oorzaken te identificeren en te begrijpen, kunt u eerst de oorzaak aanpakken en vervolgens leren omgaan met de cognitie.
1) Geestelijke gezondheidsproblemen
Het is niet alleen een symptoom van dissociatieve stoornissen . Het kan ook een veel voorkomende reactie zijn op hoge niveaus van angst of chronische stress. De geest kan onthecht raken als een manier om met de externe dreiging of omgeving om te gaan. Het is belangrijk op te merken dat onze hersenen verschillende mechanismen hebben om met overmatige stress om te gaan.
Sommige persoonlijkheidsstoornissen vertonen ook een neiging tot dissociatie of hyperbewustzijn. Het kan ook een symptoom van depressie zijn, vooral in gevallen van ernstige of langdurige depressieve episodes. De veranderde hersenchemie kan een effect hebben op uw waarnemingsniveau.
2) trauma
Blootstelling aan een traumatische gebeurtenis , zoals fysieke of emotionele mishandeling, kan derealisatie in gang zetten als coping-mechanisme. Nogmaals, het dient als een beschermend mechanisme.
Het kan een symptoom zijn van depressie, vooral in gevallen van ernstige of langdurige depressieve episodes. Het kan ontstaan als gevolg van veranderde hersenchemie en de impact van depressie op cognitieve verwerking.
3) Slaaptekort
Interessant is dat langdurig gebrek aan slaap of verstoringen in het slaappatroon ook kunnen leiden tot een gevoel van ontkoppeling. Als je helemaal niet hebt geslapen, hebben je hersenen niet de verdiende rust gekregen, wat uiteindelijk het waarnemingssysteem verstoort.
4) Medische aandoeningen
Medische aandoeningen, zoals epilepsie, migraine en hersentumoren zijn ook in verband gebracht met deze aandoening. Neurologische afwijkingen kunnen de waarneming van de omgeving door de hersenen verstoren.
Hoe voelt derealisatie aan?
Het is belangrijk op te merken dat derealisatie een subjectieve ervaring is en moeilijk uit te leggen is aan anderen die het niet hebben meegemaakt. De ernst en duur van derealisatie kunnen ook variëren. Mensen kunnen het gevoel hebben dat ze de wereld van een afstand observeren of alsof ze in een droom zijn. De omgeving lijkt misschien onbekend, vervormd of kunstmatig.
Een persoon met dit kan andere objecten en mensen zien als plat, tweedimensionaal of als rekwisieten in een toneelstuk. De tint en intensiteit van de kleur kunnen veranderen en de persoon raakt verward over wat hij ziet. Dit gevoel van onthechting slaat ook over op emoties. Ze vinden het moeilijk om zich te verhouden tot en verbinding te maken met anderen.
Helaas kan de persoon vanwege de gaten in de waarneming ook gaten in de tijd waarnemen. Minuten lijken uren en uren lijken seconden. Ten slotte kan het ook leiden tot concentratie-, geheugen- en probleemoplossingsproblemen.
Deze ervaringen kunnen verontrustend zijn, maar onthoud dat u niet de enige bent. Ondersteuning zoeken, hetzij door therapie of door contact te maken met anderen die het begrijpen, kan transformerend zijn.
Als u persoonlijk derealisatie ervaart of iemand kent die dat is, is het raadzaam om professionele hulp te zoeken bij een GGZ-aanbieder voor een juiste evaluatie en passende ondersteuning.
Janvi Kapur is een counselor met een masterdiploma in toegepaste psychologie met een specialisatie in klinische psychologie.
Geef een reactie