Intensieve lichaamsbeweging bleek de progressie van de ziekte van Parkinson te vertragen: een veelbelovende niet-medicamenteuze aanpak

De ziekte van Parkinson, een veelvoorkomende neurodegeneratieve aandoening met een wereldwijde impact, wordt meestal behandeld door middel van medicamenteuze therapieën die gericht zijn op het verlichten van de symptomen.

Opkomend onderzoek uitgevoerd door neurowetenschappers van de Faculteit Geneeskunde van de Katholieke Universiteit, Rome Campus, en de A. Gemelli IRCCS Polyclinic Foundation biedt echter een intrigerende mogelijkheid: intensieve lichaamsbeweging als een potentiële niet-farmaceutische benadering om de voortgang van de ziekte te vertragen.

Het mechanisme begrijpen

In hun publicatie in het prestigieuze tijdschrift Science Advances vond de studie van professor Paolo Calabresi en zijn onderzoeksteam een ​​baanbrekend mechanisme.

Intensieve lichaamsbeweging, wanneer uitgevoerd tijdens de vroege stadia van de ziekte van Parkinson, veroorzaakt een reeks blijvende positieve effecten op bewegingscontrole. De belangrijkste bevinding van het onderzoek is dat intensief sporten de aanmaak van brain-derived neurotrophic factor (BDNF) stimuleert.

Dat is een cruciale groeifactor die bekend staat om zijn associatie met hersenplasticiteit en overleving van neuronen.

Positieve effecten van lichaamsbeweging

De bevindingen over de impact van lichaamsbeweging op de ziekte van Parkinson zijn significant.  (Gustavo Fring/Pexels)
De bevindingen over de impact van lichaamsbeweging op de ziekte van Parkinson zijn significant. (Gustavo Fring/Pexels)

De onderzoekers voerden een loopbandtrainingsprogramma van vier weken uit met behulp van een diermodel van Parkinson in een vroeg stadium om de impact van lichaamsbeweging op de hersenen te onderzoeken.

Hun bevindingen benadrukten de belangrijke rol van BDNF bij het bemiddelen van de positieve effecten van lichaamsbeweging. Ze zagen met name een afname in de voortplanting van pathologische alfa-synucleïne-aggregaten, die veel voorkomen bij neuronale disfunctie bij de ziekte van Parkinson.

De neuroprotectieve effecten van fysieke activiteit bleken verband te houden met het behoud van dopamine-afgevende neuronen en het herstel van dopamine-afhankelijke plasticiteit in het striatum, een cruciaal hersengebied dat betrokken is bij motorische controle.

Deze resultaten bieden waardevolle inzichten in de onderliggende mechanismen waardoor lichaamsbeweging zijn voordelen uitoefent bij de ziekte van Parkinson.

Oefeningen voor de ziekte van Parkinson

Hoewel verder onderzoek nodig is om deze bevindingen klinisch toe te passen, kan het opnemen van specifieke oefeningen in de routine van een patiënt voordelen hebben. Hier zijn enkele oefeningen die veelbelovend zijn bij het beheersen van de ziekte van Parkinson:

Aërobe oefening : deelnemen aan activiteiten zoals stevig wandelen, fietsen, zwemmen of dansen kan de cardiovasculaire conditie verbeteren , de algehele mobiliteit verbeteren en de stemming verbeteren.

Krachttraining : het opnemen van weerstandsoefeningen met behulp van gewichten, weerstandsbanden of lichaamsgewicht kan helpen de spierkracht te behouden en de balans en stabiliteit te verbeteren.

Flexibiliteit en rekken : Zachte rekoefeningen kunnen de flexibiliteit vergroten, spierstijfheid verminderen en het bewegingsbereik verbeteren.

Evenwichts- en coördinatieoefeningen : Activiteiten zoals tai chi, yoga of evenwichtsoefeningen kunnen de balans, stabiliteit en coördinatie verbeteren.

Dual-task training : het gelijktijdig uitvoeren van cognitieve taken met motorische activiteiten, zoals lopen tijdens het tellen of het uitvoeren van eenvoudige mentale berekeningen, kan de multitasking-vaardigheden verbeteren.

De ontdekking van gunstige resultaten als gevolg van intensieve lichaamsbeweging geeft hoop op een verbeterd ziektebeheer en het potentieel om de progressie van de aandoening te wijzigen (Victor Freitas/Pexels)
De ontdekking van gunstige resultaten als gevolg van intensieve lichaamsbeweging geeft hoop op een verbeterd ziektebeheer en het potentieel om de progressie van de aandoening te wijzigen (Victor Freitas/Pexels)

Het onderzoek van de Katholieke Universiteit, Rome Campus en A. Gemelli IRCCS Polyclinic Foundation maakt de weg vrij voor niet-medicamenteuze behandelingen voor Parkinson.

De identificatie van een nieuw mechanisme en het begrijpen van de positieve effecten van lichaamsbeweging op de hersenplasticiteit zou kunnen leiden tot de ontdekking van therapeutische doelen en functionele markers voor toekomstige interventies. Lopende klinische onderzoeken onderzoeken het potentieel van intensieve lichaamsbeweging om de progressie van de ziekte te volgen en de voortgang ervan bij patiënten in een vroeg stadium te vertragen.

Hoewel de ziekte van Parkinson aanzienlijke uitdagingen met zich meebrengt, biedt de ontdekking van positieve effecten van intensieve lichaamsbeweging hoop op een betere behandeling en mogelijke ziektemodificatie.

Het integreren van lichaamsbeweging in behandelplannen kan helpen de motorische controle te behouden, de cognitieve functie te verbeteren en de algehele kwaliteit van leven te verbeteren voor mensen met Parkinson.

Hoewel lichaamsbeweging alleen de medicamenteuze therapieën niet kan vervangen, kan het bestaande behandelingen aanvullen en deuren openen voor nieuwe niet-medicamenteuze benaderingen in de zorg voor de ziekte van Parkinson.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *