Hoogtepunten
- De nieuwste aflevering van Frieren: Beyond Journey’s End is een must-watch, met een perfecte balans tussen een goed verhaal en boeiende beelden.
- Het gebruik van tijd als thema in de show verbetert de karakterrelaties en de machtsschaal, waardoor het boeiend en tot nadenken stemmend wordt.
- Het animatieteam blinkt uit in het uitbeelden van emotionele momenten door middel van eenvoudige beelden, waardoor de personages herkenbaar worden en de harten worden geraakt.
Waarschuwing: het volgende bevat spoilers voor Frieren: Beyond Journey’s End, aflevering 9, “Aura the Guillotine”, nu gestreamd op Crunchyroll .
Zo nu en dan komt er een aflevering uit van een anime die elke noot lijkt te raken; de sublieme mix van een goed verhaal en beelden die je de simpele vreugde laten voelen die zo inherent is aan het medium. De nieuwste aflevering van Frieren: Beyond Journey’s End doet dit precies en is wederom een schitterend voorbeeld van waarom deze serie dit jaar een must-watch is .
Nu Lügners gezelschap de barrière rond de stad wil verlagen en Aura de Guillotine buiten de muren wacht om binnen te vallen, werken Frieren, Fern en Stark tegen de klok. Vorige week moedigde Frieren haar metgezellen aan om tegen de demonen te vechten, in de overtuiging dat ze – ondanks de schijnbaar overweldigende kracht van hun tegenstanders – meer dan in staat waren hen te verslaan.
De kinderen zijn in orde
Over het verhaal zelf hoeft niet veel te worden gezegd wat niet in de recensie van vorige week tot uiting kwam . Het gebruik van tijd als thema in deze show heeft niet alleen de karakterrelaties op doordachte manieren versterkt, maar ook de machtsschaal. Fern en Stark hebben misschien niet zo’n lange levensduur als Frieren of de demonen, maar hun kracht is niets om over te spotten.
Fern is echt het evenbeeld van Frieren, waarbij veel van haar meest trotse momenten de iconografie van haar mentor weerspiegelen. Ze loopt met zoveel zelfvertrouwen dat het de schrijnende façade verbrijzelt die een demon als Lügner de afgelopen twee afleveringen heeft opgebouwd, en hem in het nadeel brengt. Wat zijn tegenstander aan pure kracht mist, compenseert zij met precisie en snelheid.
Het grootste terugkerende thema in deze aflevering is dat van reflectie; het verleden weerspiegeld in het heden, het oude weerspiegeld in het nieuwe, en de doden weerspiegeld in de levenden . Net zoals Fern een weerspiegeling is van Frieren, zijn de rollen omgedraaid voor Stark in zijn gevecht tegen Linie, wiens magie haar in staat stelt de vechtstijl van Eisen te kopiëren, die ze vele jaren eerder observeerde. Het plaatst Stark in de niet benijdenswaardige positie waarin hij in wezen tegen zijn eigen meester vecht.
Op een van de mooiste momenten in de aflevering is zelfs Graf Granat op tragische wijze een weerspiegeling van zijn lang overleden zoon, die vele jaren eerder stierf in de strijd tegen Aura. De scène vervaagt van een opname van hem naar een gepantserde soldaat met een zwaard en een ketting die de afgelopen paar afleveringen maar al te bekend zijn geworden .
Door niets anders dan visuele verhalen te vertellen, wordt het publiek ervan bewust gemaakt dat ze getuige zijn van de laatste momenten van een jonge man met ongelooflijke wilskracht. Het zijn simpele momenten als deze die de verhalen versterken en ervoor zorgen dat de personages zo gemakkelijk verbonden zijn. En omdat het animatieteam zo sterk is, heeft het niet veel meer nodig dan deze simpele momenten om de harten van de mensen te prikkelen.
Aflevering van het jaar?
Soms komt de beste animatie voort uit momenten die – praktisch gesproken – niet zo “noodzakelijk” zijn. In dezelfde geest kwamen enkele van de sterkste momenten van deze week voort uit de kleine dingen.
ã‚„ã\u0081£±æ”¹ã sbquo;‚” ;‚·ƒ¥‚¿ƒƒ¯ƒ• §&fnof ;ƒ³Œä¸Šç‚’ç\u009d€‚’ç en;&bdquo ;±ä作ç.; ±ää作ç ;” »»Œ™”„€‚ƒ&verlegen;ƒˆ&¹&sbquo ; ³ƒ¼ ƒ—€‚ƒŠ¾ƒ— ;\ u0081“Š€¦‹&arring;yen;½&a0081\u008d&ati de €‚ #&ƒ•ƒƒ¼ƒ¬ƒ³ pic.twitter.com/60dsR31XT4 — “—””””””””” (@stake2501) 3 november
Momenten als Stark en Fern die hun jassen aan- en uittrekken vallen zo op omdat ze op momenten van rust komen, waardoor het publiek van elke seconde kan genieten. Deze sneden zijn langzaam, gedetailleerd en prachtig levensecht. En wanneer de actie begint, is er bijna te veel om specifieke voorbeelden aan te wijzen van wat deze aflevering zo verbluffend maakt, maar het is de moeite waard om het te proberen
Om te beginnen, aansluitend op een punt uit de recensie van vorige week, is de manier waarop de animatie snelheid en impact overbrengt door middel van alleen beelden een van de grootste prestaties. De animators vinden eenvoudige manieren om te telegraferen hoe sterk, snel of zwaar een wapen is, zoals de onberispelijke snit van Hanwen Ye, die Linie’s vuistaanval op Stark laat zien. ( Zie het hier. )
Stark is tijdens het gevecht vooral in de verdediging. Linie schakelt voortdurend van versnelling, in navolging van de vechtstijlen van krijgers die ze heeft gezien en roept net zoveel soorten wapens op.
Wat Fern betreft, contrasteren de effecten het donkerrood van Lügners bloedaanvallen met Ferns energiestoten die zo helder schijnen als de maan, maar dat is misschien niet waar het oog altijd naartoe wordt getrokken. Het draait vooral om Fern zelf, wier karakteracteerwerk zo opmerkelijk subtiel en toch zo dramatisch zelfverzekerd is dat je bijna gemakkelijk vergeet dat Lügner er zelfs is. Dat is totdat hij het brandpunt is van een beatdown. ( Zie deze snit van Kouki Fujimoto. )
Er zou een hele video over deze aflevering kunnen worden gemaakt, maar deze zou gemakkelijk kunnen uitmonden in een praatje over hoe mooi het allemaal is. Wat belangrijk is, is dat het team achter deze aflevering echt haar uiterste best heeft gedaan, en het is gewoon een genot om te zien. Madhouse heeft het goed gedaan met Frieren: Beyond Journey’s End en de verwachtingen voor de volgende aflevering zijn nog nooit zo hoog geweest.
Geef een reactie