Hoogtepunten
- The Neon Demon en Midsommar zijn visueel verbluffende horrorfilms die de grenzen tussen schoonheid en horror vervagen, waarbij unieke visuele stijlen worden gebruikt om een griezelige en verontrustende sfeer te creëren.
- Beide films bevatten vrouwelijke hoofdrolspelers die een transformatie ondergaan en geconfronteerd worden met isolatie, waarbij psychologische horror-elementen worden ingebouwd om het publiek te boeien.
- Terwijl The Neon Demon de donkere kant van de mode-industrie en schoonheid onderzoekt, duikt Midsommar in de verontrustende rituelen van een Zweedse sekte, waarbij de diverse thema’s en settings binnen het horrorgenre worden getoond.
Horror is een genre dat bekend staat om het oproepen van angst bij kijkers, samen met andere emoties zoals spanning en ongemak. Hoewel de film een breed scala aan subgenres en stijlen omvat, zijn er maar weinig horrorfilms die zo visueel verbluffend en psychologisch spookachtig zijn als Midsommar van Ari Aster. De film uit 2019 combineert de verontrustende rituelen van een sekte met een heldere en adembenemende visuele esthetiek. Het kreeg lovende kritieken en kreeg een sterke aanhang.
Degenen die werden weggeblazen door de griezelige schoonheid van de film en de verkenning van de menselijke ziel, zullen misschien blij zijn om te horen dat ze opnieuw een soortgelijke ervaring kunnen krijgen, van een minder bekende film die veel van de elementen deelt die Midsommar zo’n gedenkwaardig horloge maken: The Neon Demon van Nicolas Winding Refn .
De Deense regisseur Nicolas Winding Refn kreeg in 2011 bredere erkenning en lovende kritieken voor de actiedramafilm Drive. In 2016 regisseerde hij de psychologische surrealistische horror The Neon Demon, die hij ook mede schreef en produceerde. Net als Midsommar onderscheidt The Neon Demon zich van andere horrorfilms vanwege zijn verbluffende en onderscheidende visuele stijl, waarbij hij kiest voor surrealistische en elegante omgevingen met felle neonlichten in plaats van buitenlandschappen en zonlicht. Beide films slagen erin horror op een visueel verbluffende manier te presenteren, waardoor de grens tussen het mooie en het macabere vervaagt. The Neon Demon presteerde slecht aan de kassa en veroorzaakte behoorlijk verdeeldheid onder het publiek, maar de consensus over de impact van de verontrustende en verbluffende beelden was bijna altijd positief. Hoewel het misschien niet een horloge is dat voor iedereen geschikt is, is het een geweldige aanvulling op de volglijst van elke fan van het horrorgenre, cultklassiekers, het eerdere werk van Winding Refn of het werk en de visuele stijl van Aster.
Waar gaat de neondemon over?
|
De neondemon |
Midzomer |
|
|---|---|---|
|
Regisseur |
Nicolas Winding Refn |
Arie Aster |
|
auteur |
Scenario van Nicolas Winding Refn, Mary Laws, Polly Stenham. Verhaal door Nicolas Winding Refn |
Arie Aster |
|
Cinematografie |
Natasha Braier |
Pawel Pogorzelski |
|
Vorm |
Elle Fanning, Karl Glusman, Jena Malone, Bella Heathcote |
Florence Pugh, Jack Reynor, William Jackson Harper, Will Poulter |
|
Genre |
Horror, thriller |
Verschrikking, drama |
|
Datum van publicatie |
24 juni 2016 |
3 juli 2019 |
|
Looptijd |
117 minuten |
148 minuten |
|
Theaterkassa |
$ 3,4 miljoen |
$ 48 miljoen |
The Neon Demon volgt Jesse (Elle Fanning), een jong aspirant-model dat naar Los Angeles verhuist om haar droom na te streven om groot te worden in de mode-industrie . Ze begint als een onschuldige nieuwkomer in een moordende industrie waar ze zo graag deel van wil uitmaken. Terwijl ze door de modewereld navigeert, begint ze succes te verwerven en laat het haar naar het hoofd stijgen. Ze wordt verteerd door de industrie en verliest gaandeweg haar onschuld. De opkomst van Jesse leidt tot jaloezie en afgunst onder andere in de industrie, en haar schoonheid wordt uiteindelijk zowel een zegen als een vloek. Regisseur Nicolas Winding Refn stelde tijdens een interview met Esquire dat schoonheid zowel oppervlakkig als uiterst complex kan zijn, en dat het een onderwerp is waar iedereen een mening over heeft.
Het kan ook vulgair en campy zijn.
De film presenteert veel elementen geïnspireerd door film noir, zoals te zien in ander werk van Nicolas Winding Refn . Het is een commentaar op schoonheid, obsessie en het streven naar perfectie, en hoe dat altijd gepaard gaat met narcisme, oppervlakkigheid, afgunst en manipulatie. Hoewel de horror in The Neon Demon vooral psychologisch is en vanwege de verontrustende sfeer, laat het ook de extreme moeite zien die mensen bereid zijn te doen om hun positie aan de top te behouden. Het bevat ook surrealistische en gruwelijke scènes en schokkende wendingen die het publiek de hele tijd betrokken houden, hoewel dit gebeurt met een unieke visuele stijl die ervoor zorgt dat alles tegelijkertijd angstaanjagend, grotesk en mooi lijkt.
Hoe lijkt de neondemon op Midsommar?
Op het eerste gezicht lijkt het er misschien niet op dat The Neon Demon en Midsommar veel gemeen hebben. Het enige dat misschien in je opkomt als je ze vergelijkt, is het feit dat beide films een visuele stijl hebben die je niet vaak tegenkomt in het horrorgenre . Zowel Natasha Braier als Pawel Pogorzelski gebruiken cinematografie om de horror in schijnbaar prachtige omgevingen weer te geven, waarbij ze zelfs enkele vergelijkbare visuele elementen delen, zoals het gebruik van driehoeken, spiegels en angstaanjagende close-ups die de emoties en karakterontwikkeling van de hoofdrolspelers weergeven zonder de behoefte aan dialoog.
Op visueel vlak presenteert The Neon Demon een meeslepende nachtelijke esthetiek van neonlichten en haute couture, en combineert deze met beklijvende en surrealistische droomachtige scenario’s, die de allure van de mode-industrie en de sinistere duisternis die daarmee gepaard gaat benadrukken. Hoewel dit tegengesteld is aan het gebruik van licht, vertoont het veel overeenkomsten met de esthetiek van de pittoreske Zweedse landschappen van Midrommar , die, in tegenstelling tot de verontrustende rituelen van de cultus, een griezelige en verontrustende sfeer creëren.
Meer overeenkomsten tussen The Neon Demon en Midsommar:
- Beide films hebben vrouwelijke hoofdrolspelers die hun familie hebben verloren en hun boog begint terwijl ze naar een nieuwe plek reizen.
- De twee hoofdrolspelers beginnen hun reis als schijnbaar onschuldige nieuwkomers en worden meegezogen in de werelden om hen heen.
- Ze bevatten allebei psychologische horror-elementen.
- Beide hoofdrolspelers worden geconfronteerd met isolatie en ondergaan tegen het einde een grote transformatie.
- Ze zorgen allebei voor een verontrustende en ongemakkelijke sfeer voor het publiek.
- Beide films delen het gebruik van surrealistische en verontrustende elementen om de spanning gedurende het hele verhaal te behouden.
- Het zijn beide artistiek ambitieuze films die de traditionele narratieve structuur van het horrorgenre uitdagen.
Het is belangrijk op te merken dat, hoewel deze overeenkomsten bestaan, The Neon Demon en Midsommar unieke films zijn en drastisch verschillende verhalen en settings hebben, waarbij de ene de mode-industrie en schoonheid onderzoekt, en de andere de griezelige rituelen van een Zweedse sekte. Terwijl The Neon Demon een meer stedelijke en modieuze setting heeft, speelt Midsommar zich af in een open, landelijk gebied. Ze slagen allebei in wat ze willen uitbeelden en staan hun eigen mannetje binnen het horrorgenre. Midsommar slaagde er terecht in een enorme fanbase te verwerven, en hoewel The Neon Demon aan de kassa flopte en grotendeels onbekend blijft vergeleken met ander werk van Nicolas Winding Refn, is het een ervaring die meer erkenning verdient, en een must-watch voor elke fan. van de tweede film van Ari Aster.
Geef een reactie