Hoogtepunten
- “Frieren: Beyond Journey’s End” onderzoekt het concept van geloof en wat gelovigen hopen te vinden aan het einde van hun leven, zoals blijkt uit het karakter van Kraft the Monk.
- De aflevering portretteert de band tussen leven en dood die door geloof wordt gevonden, waarbij de warmte en schoonheid van gebeden en herdenkingen wordt benadrukt.
- Het gebruik van religie in het verhaal zendt een boodschap uit over het belang van een goed geleefd leven en het natuurlijke verlangen naar lof en erkenning, zonder te impliceren dat Frieren in een hogere macht moet geloven om vervulling te vinden.
Waarschuwing: het volgende bevat spoilers voor Frieren: Beyond Journey’s End, aflevering 11, “Winter in the Northern Lands”, nu gestreamd op Crunchyroll.
Na een confrontatie met meerdere afleveringen keert Frieren: Beyond Journey’s End min of meer terug naar hoe de show begon; een ontspannen – maar vaak diep emotioneel – avonturenverhaal. Terwijl de personages afscheid nemen van Graf Granat en zijn stad, onderzoekt de aflevering het concept van geloof en wat degenen die in een hogere macht geloven aan het einde van hun leven hopen te vinden.
Vorige week, na de nederlaag van haar ondergeschikten, Frieren versloeg Aura de Guillotine nadat ze had onthuld dat ze haar omvang verborgen had gehouden overweldigende mana voor jaren. Nu de dreiging tegen de stad is opgelost, is het tijd om de reis naar Aureole te hervatten, net op tijd om het gezelschap te laten ophouden door een strenge winter en een nieuwe vriend te ontmoeten.
Geloof, lof en een goed leven
Slechts een paar afleveringen eerder sprak Frieren over het uitsterven van elfen, in de veronderstelling dat ze, als ze niet al waren uitgestorven, een van de laatste handjevol was. Grappig dan, slechts een korte boog later heeft ze er al een gevonden. Hoewel de ontdekking van een ander van haar soort misschien niet met veel shock en vreugde is ontvangen, is dit passend gezien wat er is getoond over de persoonlijkheden van de elfen. Toch maakt Kraft the Monk een sterke indruk.
Ingesproken door de briljante Takehito Koyasu (Zeke uit Attack on Titan), is Kraft the Monk een elf die in de Godin gelooft, iets dat komt voor Frieren als een verrassing. Zo lang leven en getuige zijn geweest van het einde van zoveel levens en tijdperken moet de manier veranderen waarop elfen spiritualiteit ervaren en ermee omgaan, dus het komt als een verrassing dat iemand als Kraft een gelovige zou zijn. Dit wordt een ontleding van het geloof en van wat mensen daartoe aantrekt.
Voordat Kraft zelfs maar verschijnt, maakt de aflevering heel duidelijk zijn fascinatie voor geloof door de beelden en geluiden die aan religie doen denken. Het veld van dode ridders die zijn bevrijd van de demon die hun lijken manipuleert, zou donker en verdrietig moeten overkomen. In plaats daarvan koestert de warmte van de zon en Frierens deelname aan de gebedsdaad – ongeacht de mate van haar geloof – het tafereel in een schoonheid die spreekt over de band tussen leven en dood gevonden door geloof.
Die eerder genoemde ‘warmte’ is ongelooflijk geschikt om samen te vatten hoe deze aflevering – en verder deze hele show – spiritualiteit benadert. Door Krafts karakter en zijn contextueel ongebruikelijke geloof in de Godin maakt Frieren een overtuigende verklaring over waarom mensen instinctief tot geloof worden aangetrokken. Voor hem gaat het erom dat hij door de Godin geprezen wil worden voor een prachtig leven dat alleen hij zich uiteindelijk waarschijnlijk zal herinneren.
Het gaat terug op dezelfde boodschap uit aflevering 7 over sprookjes en hoe ze gebaseerd kunnen zijn op de werkelijkheid, maar na verloop van tijd vervormd raken . Himmel wilde de avonturen van zijn partij vereeuwigen, zodat niemand zou vergeten dat ze bestonden, maar ook zodat Frieren nooit alleen zou zijn. Gedacht worden en een stempel drukken op de wereld is een van de grote doelstellingen van het leven, en geloof is een uitlaatklep waardoor mensen troost kunnen vinden in de vaak ontmoedigende ernst van dat doel.
In dit verhaal wordt religie gebruikt als instrument om de boodschap over te brengen dat een goed geleefd leven lof verdient, en dat het natuurlijk en zelfs fundamenteel is om lof te ontvangen voor hard werken.
Voor Frieren wordt de lof die haar inspanningen en bestaan bevestigt verkregen via degenen die speciaal voor haar zijn, hoewel dat niet betekent ze is niet enigszins spiritueel. Als ze vermeldt dat ze al iemand heeft gevonden die haar kan prijzen, gaat Kraft ervan uit dat ze Fern en Stark bedoelt, terwijl ze in werkelijkheid aan Himmel denkt. Zolang ze zich blijft richten op haar kans om hem weer te zien, zal er altijd een deel van haar zijn dat in de hemel gelooft.
Een pauze in de actie
In een show die draait om het verstrijken van de tijd zijn montages een tweede natuur. Deze aflevering vormde daarop geen uitzondering en trakteerde de kijkers op twee van deze montages. De verhaalstructuur van Frieren verandert afzonderlijke afleveringen vaak in afzonderlijke tweedelige avonturen die nooit te gehaast aanvoelen – ongetwijfeld dankzij montages als deze. Het verhaal van Graf Granat komt op passende wijze ten einde en de wisseling van seizoenen wordt op prachtige wijze overgebracht, terwijl het feest nieuwe winteroutfits krijgt die hun kenmerkende kleurenschema’s behouden. een>
In de tweede helft gaat de zes maanden durende geïmproviseerde hutretraite in een flits voorbij, maar niet zonder enige subtiele karakterprogressie en naar verwachting solide visuele verhalen. Als het niet zo vakkundig was geweest om kleine verhaalbeats of de visuele komedie op te zetten en uit te betalen, zouden deze montages al lang geleden zijn verzuurd.
Het enige echte probleem met deze aflevering is dat Kraft niet langer blijft hangen. In plaats daarvan is Kraft slechts een voorbijgaand gezicht, wat, eerlijk gezegd, zijn korte optreden des te beter had kunnen maken.
Na een reeks afleveringen met een zware nadruk op actie en drama, was het verrassend moeiteloos om in zekere zin terug te keren naar de basis. Kraft was een fantastisch bijpersonage dat hopelijk niet afwezig zal zijn zolang zijn afscheid suggereerde, en voor het eerst sinds een tijdje is de volgende stap op de reis min of meer een mysterie. Frieren: Beyond Journey’s End heeft nog ruim de helft te gaan, en de kijkers zullen er nog lang in zitten.
Geef een reactie