Ondanks enkele onbeantwoorde vragen en ontbrekende details, is de belangrijkste focus van What Jennifer Did van Netflix niet het bieden van een compleet verhaal, maar eerder het overbrengen van een specifieke boodschap.
De zaak Jennifer Pan heeft aanzienlijke erkenning gekregen in de echte misdaadgemeenschap, dankzij de documentaire van YouTube-persoonlijkheid JCS, die maar liefst 42 miljoen keer bekeken is. In 2015 schreef journaliste Karen K. Ho een uitgebreid artikel voor Toronto Life, waarin ze een grondig verslag gaf van de zaak en de achtergrond ervan.
In 2010 maakte Pan’s familie een traumatische gebeurtenis mee toen gemaskerde aanvallers hun huis in Markham, Canada binnendrongen. Helaas verloor Pan’s moeder haar leven en raakte haar vader zwaar gewond. Na grondig ondervragen begonnen rechercheurs de geldigheid van Pan’s verhaal in twijfel te trekken en uiteindelijk werd zij de hoofdverdachte. Toen Pan’s vader echter weer bij bewustzijn kwam, werden hun vermoedens bevestigd.
Jennifer en haar ex-vriend Daniel Wong waren beiden betrokken bij een huurmoordplan, resulterend in hun opsluiting, samen met hun mede-samenzweerders.
Ondanks de bijna vijftien jaar die zijn verstreken sinds de aanval, heeft filmmaker Jenny Popplewell de zaak opnieuw bekeken in haar nieuwste documentaire, What Jennifer Did. De film is snel naar de eerste plaats in de Netflix Top 10-hitlijst in de VS geklommen, maar kreeg enige terugslag omdat hij belangrijke details wegliet.
Na het lezen van de Toronto Life-film merkte een Redditor op dat deze meer inzicht gaf dan de Netflix-documentaire. Ze wezen er ook op dat de film de broer van Jennifer niet vermeldde, wat verrassend was. Dit leidde tot instemming van anderen, waarbij één persoon zelfs beweerde dat de film Jennifer portretteerde alsof ze geen broers en zussen had.
Een ander persoon merkte op: ‘Het is vreemd dat ze niet ter sprake brachten dat ze onlangs vóór haar arrestatie de begrafenis van haar moeder had georganiseerd en eraan had deelgenomen. Hoewel haar vriendin het kort vermeldde, verwachtte ik dat ze de beruchte foto van haar en haar broer op de begrafenis zouden tonen.”
Er waren ook talloze vragen over het vermogen van Jennifer om haar dubbele identiteit te behouden. Ze had haar ouders jarenlang bedrogen door te zeggen dat ze de middelbare school had afgerond, naar de universiteit was gegaan, op de campus had gewoond en vrijwilligerswerk had gedaan bij een bloedtestlaboratorium. “Ik heb het gevoel dat ze het gewoon hebben weggewuifd”, merkte iemand op. ‘Ik bedoel, ze heeft een hele studie verzonnen, kunnen we daar alsjeblieft verder op ingaan?’
Hoewel het waar is dat er enkele gehaaste momenten waren in What Jennifer Did, zijn deze belangrijke details nog steeds cruciaal. Het is echter belangrijk om te onthouden dat de documentaire beperkt was tot een kort tijdsbestek van 85 minuten, dus Popplewell en de productieploeg konden er maar een beperkt deel in opnemen.
Wat What Jennifer Did onderscheidt van andere true crime-titels is de directe aanpak. In plaats van meerdere afleveringen van een uur te bestrijken, concentreert de serie zich op het politieonderzoek en Jennifers ondervraging, waardoor een meer gericht en beknopt verhaal ontstaat.
De documentaire valt op omdat we hierdoor persoonlijk personen kunnen ontmoeten die een belangrijke rol hebben gespeeld in de zaak, zoals rechercheurs, familievrienden en oud-klasgenoten. Bovendien biedt het waardevolle informatie over haar mentale toestand op dat moment, zoals blijkt uit haar sms-berichten aan Wong die haar complexe motieven onthullen.
Rechercheur Alan Cooke is een van de vele agenten in de zaak die inzichten deelt in What Jennifer Did
‘What Jennifer Did’ neemt geen standpunt in over de vraag of iets goed of fout is. In plaats daarvan biedt het een feitelijk verslag van de gebeurtenissen en ondersteunt het met een onbevooroordeelde context. Door deze aanpak kunnen kijkers hun eigen mening vormen.
Volgens uitvoerend producent Jeremy Grimaldi hebben de meeste documentaires in een interview met Now Toronto de neiging hun eigen meningen en oordelen naar voren te brengen. Deze specifieke documentaire hanteert echter een andere benadering door de kijkers hun eigen conclusies te laten trekken, wat uniek is en goed wordt ontvangen door het publiek.
Ondanks de tekortkomingen blijft What Jennifer Did een waardevolle bijdrage aan de lopende zaak van Jennifer Pan. Het wakkert discussies aan over belangrijke onderwerpen zoals moraliteit, gezinsverwachtingen en geestelijke gezondheid.
Jennifer’s nieuwste werk, What Jennifer Did, is nu beschikbaar voor streaming op Netflix.
Geef een reactie