Kishimoto’s mogelijke inspiratie voor sleutelfiguren in Naruto: The 7 Deadly Sins

De Naruto-serie heeft brede erkenning gekregen vanwege de weergave van verschillende filosofieën en het onderzoek naar de impact van oorlogvoering en trauma op individuen. Vooral de antagonisten van de serie zijn echter boeiend. Hoewel er in de Naruto-serie meerdere schurken voorkomen, vallen personages als Madara, Orochimaru en de bedrieglijke Sasuke op door hun immense populariteit, complexiteit en ontvangst.

Omdat er veel goed gemaakte schurken in deze serie voorkomen, hebben talloze fans gespeculeerd dat Kishimoto mogelijk inspiratie heeft gehaald uit een bepaalde groep. Het is duidelijk dat de meerderheid van deze prominente schurken een unieke eigenschap of persoon uit die groep vertegenwoordigt.

Houd er rekening mee dat dit artikel grote spoilers bevat voor de Naruto-serie.

Naruto: De zeven hoofdzonden

De afgelopen tijd hebben verschillende fans van Naruto en Boruto theorieën en verbanden naar voren gebracht tussen de schurken in Naruto en de zeven hoofdzonden. Het concept van de zeven hoofdzonden is een bron van inspiratie geweest in meerdere anime, waarbij één serie zelfs ‘The Seven Deadly Sins’ werd genoemd. Het oorspronkelijke concept van de zeven hoofdzonden omvat trots, afgunst, toorn, gulzigheid, lust en luiheid. , en hebzucht, die allemaal perfect aansluiten bij de kenmerken van talloze Naruto-schurken.

Ondanks zijn aanvankelijke motivatie om wraak te nemen op Itachi, die hij verantwoordelijk hield voor de vernietiging van zijn clan, leidt Sasuke’s karakterboog er uiteindelijk toe dat hij de zonde van toorn belichaamt. Zijn groeiende woede en bitterheid drijven hem op een duister pad, waardoor hij zijn doelwitten buiten Itachi uitbreidt.

Verteerd door woede richt Sasuke zijn woede op Konoha, ervan overtuigd dat het dorp verantwoordelijk is voor het tragische lot van zijn clan. Deze allesverslindende woede dwingt hem tot drastische maatregelen, zoals zich aansluiten bij de criminele groep Akatsuki, het verraden van degenen die het dichtst bij hem staan, en het beramen van de ondergang van het Hidden Leaf Village.

Ondanks zijn introductie aan het begin van de Boruto-serie, wordt Momoshiki Otsutsuki beschouwd als een nieuwere Otsutsuki-schurk, die mogelijk de zonde van luiheid belichaamt vanwege zijn sterke afhankelijkheid van zijn jutsu-absorberende vaardigheden. Zijn optredens laten consequent zijn neiging zien om moeiteloos chakra-vruchten te consumeren en chakra van anderen te absorberen om macht te verwerven.

Ondanks zijn daden beschouwt Momoshiki de shinobi-idealen en -methoden nog steeds als zinloos. Hij heeft zichzelf momenteel opgesloten in Boruto om de toenemende macht van de jonge ninja te benutten en uiteindelijk zijn lichaam te bezitten, wat zijn inherente luiheid benadrukt.

Als een van de twee kinderen van de Wijze van Zes Paden en een vroege volgeling van het ninjapad, vertegenwoordigt Indra, de oprichter van de Uchiha-clan, mogelijk de zonde van jaloezie. Ondanks zijn superieure vaardigheden erfde Asura uiteindelijk de leringen van hun vader.

De hele situatie zorgde ervoor dat Indra jaloers en haatdragend werd, wat leidde tot een oorlog tussen hemzelf en Asura die generaties lang duurde. Dit conflict werd voortgezet door hun daaropvolgende reïncarnaties totdat het uiteindelijk werd beëindigd door de huidige incarnaties van Indra en Asura, Sasuke en Naruto.

Indra zoals getoond in de anime (Afbeelding via Studio Pierrot)

Men zou kunnen zeggen dat Madara Uchiha de zonde van trots belichaamt, zoals blijkt uit zijn daden. Zijn verhaal begon met het verlies van zijn broer en de onderdrukking van zijn volk. Ondanks dat de Uchiha-clan werd toegelaten tot het Hidden Leaf Village, koos Madara ervoor om te vertrekken en zijn eigen agenda na te streven, het Infinite Tsukuyomi-plan. Deze beslissing werd ingegeven door zijn reddercomplex, waardoor hij de perspectieven en inbreng van andere shinobi negeerde en in plaats daarvan uitsluitend op zijn eigen geloof vertrouwde, een duidelijke demonstratie van zijn trots.

Rasa, de vierde Kazekage en vader van Gaara, was ongetwijfeld schuldig aan de zonde van hebzucht. Zijn hele verhaal draaide om het vergaren van rijkdommen en materialen voor zijn worstelende dorp, waarbij hij al het andere negeerde. Het was Rasa die Chiyo de opdracht gaf Shukaku te verzegelen in zijn eigen zoon, Gaara.

Ondanks dat het de oorzaak was van de dood van Gaara’s moeder tijdens zijn geboorte en zijn slechte behandeling van Gaara, wat resulteerde in zijn uitsluiting uit het dorp, leidden Rasa’s acties ook tot de dood van Pakura, die hij in een truc opofferde. In wezen is Rasa’s hebzucht uiteindelijk verantwoordelijk voor veel van de strijd waarmee Gaara en de andere leden van Sunagakure worden geconfronteerd.

Orochimaru zoals getoond in de anime (Afbeelding via Studio Pierrot)

Hidan was als kleine slechterik primair verantwoordelijk voor de dood van Asuma en diende als katalysator voor Shikamaru’s karaktergroei. Hij diende echter ook als middel om de corrupte Jashin-religie en haar praktijken te introduceren, die draaien om het opofferen van mensen en het ervaren van intens plezier en voldoening door hen.

Hidan’s hele persoonlijkheid kan worden omschreven als een fanatieke toegewijde die grote voldoening haalt uit het deelnemen aan mensenoffers, bloedvergieten en geweld. Zijn inherente neigingen voeden voortdurend zijn onverzadigbare verlangen naar bloedvergieten, waardoor hij een manifestatie wordt van de zonde van gulzigheid.

Ondanks dat hij aanvankelijk onsterfelijkheid zocht uit oprechte angst voor de dood, bezweek Orochimaru, de belangrijkste antagonist in de Naruto-serie, uiteindelijk voor de zonde van lust. Zijn meedogenloze jacht op kennis en macht door zijn wrede en immorele onderzoek verteerde hem uiteindelijk, waardoor hij de moraliteit en het menselijk fatsoen negeerde. Als gevolg hiervan werd hij de belichaming van lust in de serie.

Laatste gedachten

Ondanks de theorieën van fans over de mogelijke invloed van de Seven Deadly Sins op Naruto-schurken, blijven de ware inspiraties erachter een mysterie. Hoewel deze parallellen fascinerend zijn, zijn het slechts speculaties. De zeven hoofdzonden zijn een veelvoorkomend thema in verschillende anime, waardoor het mogelijk is dat Kishimoto elementen ervan in zijn schurken heeft verwerkt. Zonder directe bevestiging van de maker kunnen we hun invloed echter niet definitief vaststellen. Het is intrigerend om deze verbanden te onderzoeken, maar ze moeten als vermoedens worden beschouwd.