Het gebruik van Shonen-stijlen is een veel voorkomend kenmerk in anime, vooral in actie- en avonturenseries, en is een integraal aspect van het genre geworden. Tropen dienen als herhaalde thema’s of patronen bij het vertellen van verhalen. Deze stijlfiguren worden vaak gebruikt in anime, waardoor ze gemakkelijk herkenbaar zijn voor fans. Ze dienen als een fundamenteel raamwerk voor anime-verhalen, waardoor unieke elementen kunnen worden opgenomen die de algehele diepgang van het verhaal vergroten.
Hoewel bepaalde anime-stijlen fans ineenkrimpen, zijn andere onmiskenbaar aantrekkelijk. Wanneer ze vakkundig worden verwerkt, passen deze stijlfiguren moeiteloos in de verhaallijn, waardoor de valkuil wordt vermeden dat ze te veel gebruikte clichés worden.
Deze lijst toont vijf anime die door slimme plotwendingen breken met de traditionele Shonen-stijlen, waardoor kijkers reikhalzend uitkijken naar meer. Het bevat er ook vijf die sterk afhankelijk kunnen zijn van bekende concepten, waardoor kijkers kunnen kreunen tijdens het kijken.
Dit artikel is uitsluitend de mening van de schrijver en staat niet in een bepaalde volgorde vermeld.
Keer Shonen-tropen om in populaire anime
Eén punch-man
De introductie van Saitama, een held die elke tegenstander met een enkele klap kan verslaan, daagt in One Punch Man de gebruikelijke shonen-machtsescalatie uit. Oorspronkelijk gemaakt door ONE als webcomic in 2009, kreeg de serie veel lof vanwege zijn satirische benadering van superheldenstijlen. De bewerking van Madhouse uit 2015 versterkte zijn reputatie verder, door indrukwekkende animatie te combineren met slimme humor.
Ondanks de algemene verwachting van hoofdrolspelers die voortdurend proberen hun kracht te verbeteren door eindeloze gevechten, daagt Saitama’s gebrek aan een echte uitdaging dit verhaal uit en presenteert het een verfrissende kijk op heldendom en de dynamiek van macht. Deze omkering van de shonen-trope van constante machtsescalatie resulteert in een onderscheidende en boeiende verhaallijn.
Anime-serie: Hunter x Hunter
Gon Freecss, de hoofdpersoon van Hunter x Hunter, breekt met de traditionele shonen-formule door aan een reis vol kwetsbaarheid en morele ambiguïteit te beginnen. De serie werd voor het eerst gepubliceerd door Yoshihiro Togashi in 1998 en werd later in 2011 aangepast door Madhouse en kreeg lovende kritieken. Door een combinatie van positieve en negatieve eigenschappen te belichamen, tart Gon de standaardafbeelding van een Shonen-held en nodigt hij uit tot discussie.
De serie heeft erkenning gekregen vanwege de onverwachte plotontwikkelingen en complexe thema’s, evenals de gelaagde weergave van personages. Togashi’s verhaalkeuzes, gecombineerd met het ingewikkeld vormgegeven machtssysteem en de opbouw van de wereld, maken het tot een baanbrekend werk binnen het shonen-genre. Deze afwijking van het traditionele Shonen-hoofdrolspeler-archetype maakt een genuanceerder onderzoek van karakters en thema’s mogelijk.
3) Mob-psycho 100
Met de focus op Shigeo ‘Mob’Kageyama, een sociaal onhandige middelbare scholier met buitengewone paranormale gaven, presenteert Mob Psycho 100 een verfrissende kijk op het shonen-genre. De serie, oorspronkelijk een webcomic van ONE in 2012, kreeg brede erkenning na de veelgeprezen anime-aanpassing door Bones in 2016.
In tegenstelling tot de typische Shonen-hoofdrolspelers is Mob introvert en vermijdt hij confrontatie, waarbij hij ervoor kiest conflicten te vermijden wanneer hij maar kan. De show onderzoekt concepten van zelfacceptatie, persoonlijke ontwikkeling en de echte definitie van kracht, en biedt een uniek en introspectief perspectief op het genre. Mob’s reis van zelfreflectie daagt de traditionele shonen-conventies van fysieke bekwaamheid en heroïsche confrontaties uit.
4) Populaire anime-serie: My Hero Academia
“Via zijn hoofdpersonage, Izuku Midoriya, biedt My Hero Academia een unieke kijk op heldendom door de typische shonen-conventies te ondermijnen en empathie en zelfreflectie te benadrukken boven impulsiviteit. De serie, gemaakt door Kohei Horikoshi in 2014, kreeg al snel brede erkenning. De bewerking van Bones uit 2016 wordt geprezen om zijn levendige animatie en goed afgeronde karakters.
Ondanks dat het een shonen-hoofdrolspeler is, valt Midoriya’s reis op door de afwijking van het typische verhaal van een gedurfde en agressieve held. In plaats daarvan benadrukt het het belang van introspectie en zelfbewustzijn bij heldendom. Deze unieke benadering voegt een laag complexiteit toe aan het personage en onderzoekt het concept van heldendom op een meer genuanceerde manier.
Jujutsu Kaisen
Jujutsu Kaisen onderscheidt zich van traditionele shonen-verhalen door gemeenschappelijke stijlfiguren, zoals de toernooiboog, te vermijden en in plaats daarvan ervoor te kiezen prioriteit te geven aan karakterontwikkeling en het opbouwen van de fictieve wereld. De manga van Gege Akutami werd voor het eerst gepubliceerd in 2018 en kreeg al snel lof vanwege zijn unieke kijk op bovennatuurlijke gevechten. De anime-aanpassing uit 2020 door MAPPA bracht de serie nog meer naar een hoger niveau met zijn verbluffende animaties en opwindende actiescènes, wat de fans enorm tevreden stelde.
De anime onderscheidt zich van de traditionele Shonen-stijlen door toernooibogen achterwege te laten en het belang van vriendschap te minimaliseren. Dit zorgt voor een veelzijdiger verhaal, aangezien de personages tegenstrijdige eigenschappen bezitten, wat de plot complexer maakt. De afwezigheid van humor draagt bij aan de ernst van het verhaal, waardoor de spanning voor de kijkers toeneemt.
Naruto, Bleach en andere anime die te veel gebruik maakte van Shonen Tropes
Naruto
De plot van Naruto draait om het personage Naruto Uzumaki, die het traditionele shonen-archetype belichaamt van een onderschat individu dat ernaar streeft zichzelf te bewijzen. Masashi Kishimoto introduceerde de serie voor het eerst in 1999, en deze werd al snel wijdverspreid populair, met Pierrot’s geanimeerde bewerking van 2002 tot 2017.
Naruto’s verhalen onderscheiden zich door uitgebreide power-ups, vaak uitgebeeld via uitgebreide trainingsreeksen, die soms eentonig worden. De show toont talloze gevechten, waarvan sommige cruciaal zijn voor de karakterontwikkeling, maar veel houden zich aan de verwachte patronen.
Ondanks het belang ervan bij het bevorderen van teamwerk en het overwinnen van obstakels, kan het veelvuldig gebruik van vriendschap als plotmiddel in de serie clichématig overkomen vanwege het terugkerende optreden als een gemeenschappelijk thema. Uiteindelijk leunt de show sterk op bekende shonen-stijlen.
2)Dragonball Z
Dragon Ball Z staat bekend om zijn veelvuldige gebruik van machtsescalatie en epische gevechten, die veel voorkomende elementen zijn van het shonen-genre. Critici hebben opgemerkt dat de afhankelijkheid van de serie van typische shonen-stijlen, zoals repetitieve power-ups en gevechten, kan resulteren in een gebrek aan diepgang in de verhalen en karaktergroei.
Ondanks dat de buitengewone capaciteiten van de personages worden gedemonstreerd, wordt het verhaal van Dragon Ball Z gekenmerkt door langdurige en repetitieve gevechten die het geduld van de kijkers op de proef kunnen stellen. Power-ups, zoals de iconische Super Saiyan-transformaties, worden vaak gebruikt om de inzet te vergroten, maar hun impact kan afnemen bij overmatig gebruik.
De show volgt het bekende ‘de wereld redden’-plot, waarbij de hoofdpersonen te maken krijgen met steeds gevaarlijkere vijanden zoals Frieza en Cell. Hoewel dit een gevoel van urgentie toevoegt, loopt het ook het risico formeel te worden met de herhaalde voorbeelden van heroïsche overwinningen.
Sprookje
Ondanks dat het een Shonen-serie is, blijft Fairy Tail trouw aan de kernthema’s vriendschap en het overschrijden van iemands grenzen door middel van vastberadenheid. De manga, gemaakt door Hiro Mashima en gepubliceerd van 2006 tot 2017, kreeg een toegewijde aanhang. Deze populariteit werd verder versterkt door de anime-aanpassing van A-1 Pictures van 2009 tot 2013, die vervolgens werd overgenomen door Bridge.
De serie houdt zich vaak aan shonen-stijlen, met niet-originele verhaallijnen en verwachte karakterprogressies terwijl gildeleden formule-speurtochten ondernemen en uitdagingen overwinnen door de kracht van vriendschap en vastberadenheid. Hoewel deze thema’s sterke emotionele reacties kunnen oproepen, neigt de serie ertoe vriendschap voorrang te geven als de ultieme oplossing voor conflicten, waardoor de diepgang van de verhalen wordt opgeofferd.
Ondanks de actievolle en spannende momenten, kan Fairy Tail’s afhankelijkheid van gewone shonenstijlen en conventies de originaliteit en diepgang ervan beperken.
Bleekmiddel: de ultieme reinigingsoplossing
Het verhaal van Bleach draait om de transformatie van Ichigo Kurosaki in een Soul Reaper, met traditionele shonen-elementen van buitenaardse gevechten en karakterontwikkeling. Tite Kubo introduceerde de manga in 2001, die zeer populair werd en later door Pierrot werd aangepast van 2004 tot 2012. Ondanks dat hij lof kreeg voor het originele concept, kreeg de serie te maken met uitdagingen om de plot boeiend te houden, vaak afhankelijk van voorspelbare verhalen en langdurige confrontaties.
De show maakt gebruik van typische Shonen-conventies, zoals power-ups, die vaak voorkomen in Shonen-anime. Deze power-ups worden doorgaans verkregen door middel van training of het aangaan van moeilijke uitdagingen. Hoewel ze een cruciale rol spelen bij de karakterontwikkeling, kan hun frequente verschijning hun impact verminderen en tot herhaling leiden.
Bleach laat langdurige gevechten zien die visueel verbluffend zijn, maar soms traag kunnen aanvoelen omdat er geen significante plotontwikkeling in zit. De grote en diverse cast resulteert in verschillende niveaus van karakterontwikkeling, wat soms leidt tot onsamenhangende verhaallijnen en onderontwikkelde individuen.
5) Zwarte klaver
Het verhaal van Black Clover draait om Asta’s zoektocht om zijn waarde te bewijzen in een samenleving waar magische vermogens van het grootste belang zijn. Deze manga, gemaakt door Yuki Tabata en voor het eerst gepubliceerd in 2015, heeft brede erkenning gekregen en is sinds 2017 door Pierrot aangepast tot een anime. De serie staat bekend om het veelvuldig gebruik van klassieke shonen-elementen zoals power-ups en intense gevechten. vaak vasthoudend aan bekende vertelpatronen die vaak voorkomen in het shonen-genre.
Asta, een shonen anime-personage dat begint als een underdog zonder enige magische vaardigheden, maar uiteindelijk krachtige anti-magische krachten verkrijgt, volgt een veelvoorkomend stijlfiguur in het genre. De show bevat typische trainingsbogen die de groei van de personages benadrukken, hoewel ze formeel kunnen worden. Naarmate de gevechten escaleren, moeten de personages het opnemen tegen steeds formidabelere vijanden, waardoor spannende momenten ontstaan, maar af en toe repetitief worden omdat de power-ups en confrontaties voorspelbaar kunnen zijn.
Samengevat:
Anime als Jujutsu Kaisen en One Punch Man hebben de verwachtingen getrotseerd door traditionele shonen-stijlen te ondermijnen. Deze series hebben het publiek geboeid met hun unieke afwijkingen van de typische formule, en bieden verfrissende en onvoorspelbare plotwendingen om de kijkers betrokken te houden.
Aan de andere kant hebben populaire titels als Naruto en Bleach de reputatie opgebouwd dat ze sterk leunen op shonen-stijlen. Hoewel deze shows toegewijde fans hebben, zijn anderen hun formuleachtige plots en overmatig gebruikte clichés beu geworden.
Of een anime nu omgekeerde stijlfiguren gebruikt om het publiek te laten raden of te sterk afhankelijk is van conventionele formules, beide methoden dragen uiteindelijk bij aan het gevarieerde aanbod aan anime dat er bestaat.
Geef een reactie