Baldur’s Gate 3-spelers verbaasd over giftige metgezeldialogen

Spelers van Baldur’s Gate 3 hebben ontdekt dat de vrienden in het spel niet zo’n sterke band hebben als ze in eerste instantie dachten. Dit blijkt uit de harde opmerkingen die ze op het kamp met elkaar kunnen uitwisselen.

Ongeacht of je een aangepaste Tav of een Origin-personage zoals Dark Urge of Astarion kiest, het is duidelijk dat de speler degene is die deze diverse groep avonturiers verenigt.

Interessant genoeg is de avatar van de speler niet alleen een bron van verbazing, maar het dient ook als de lijm die de groep bij elkaar houdt. Dit feit blijkt uit een Camp-gesprek dat door een speler op Reddit werd gedeeld.

In een recent bericht op Reddit deelde een speler een clip waarin de spanning en vijandigheid onder zijn teamgenoten te zien is. Dit is te zien wanneer Gale, een niet-avatar, probeert te communiceren met zijn teamgenoten, maar abrupt en onbeleefd wordt weggestuurd.

ik heb nooit gerealiseerd hoe giftig de andere metgezellen zijn door u/YvngThxnos in BaldursGate3

Hoewel het spel normaal gesproken de avatar gebruikt bij interactie met anderen in het kamp, heeft elke metgezel een regel waarmee hij/zij kan weigeren om met iemand anders dan zijn/haar leider te praten als hij/zij niet kan communiceren, het zwijgen is opgelegd of niet aanwezig is in het kamp.

De interacties tussen de spreker en de personages variëren in toon. Wyll, die vriendelijk lijkt, zegt dat hij moe is van het kletsen, maar staat open voor een gesprek met “de chef”. Aan de andere kant spreekt Lae’zel, die vijandig is, de spreker aan als een “huisdier” en eist dat ze hun eigenaar meenemen voordat ze problemen veroorzaken.

De spelers waren verrast door de koude reacties en een van hen merkte op: “Geen wonder dat iedereen boos wordt als ze te horen krijgen dat ze op het kamp moeten blijven.”

Een ander persoon antwoordde: “Natuurlijk praat ik met je, maat.”

Iemand merkte ook op hoe vreemd de reacties op dit bericht waren, omdat hij vond dat “de grappen tussen de reizigers over het algemeen plezierig en vriendelijk waren.”

De situatie werd ook als grappig gezien door dezelfde commentator, die zei: “Ik vind het wel grappig om me voor te stellen dat ze elkaar allemaal boze blikken geven in het kamp, terwijl Tav er niets van weet en gewoon met ze blijft kletsen.”

Dit leidde ertoe dat iemand anders opmerkte: “Soms lijkt het alsof jij de enige bent die de groep bij elkaar houdt en voorkomt dat deze uit elkaar valt.”

Vanuit een game design perspectief zijn deze reacties logisch. Aangezien de speler degene is die het verhaal aanstuurt, zou het laten deelnemen van elke companion aan discussies over belangrijke zaken een aanzienlijke hoeveelheid extra schrijfwerk vereisen voor elke mogelijke combinatie.

Desondanks suggereren de regels in Camp duidelijk dat de speler de enige barrière is die de toekomstige redders van Faerun van zelfvernietiging weerhoudt.