Hoewel Netflix actief is in het true crime-genre, krijgt de serie te maken met negatieve reacties van fans die een van de documentaires moreel verwerpelijk vinden, vijf jaar nadat de serie viraal ging.
Elke maand introduceert Netflix een selectie van nieuwe true crime-documentaires op zijn streamingplatform. Als gevolg hiervan is het een populaire bestemming geworden voor fans van het macabere om samen te komen en zich te verdiepen in enkele van de meest verontrustende zaken die er bestaan.
In 2019 trok een documentaire die veel aandacht: Don’t F**k with Cats: Hunting an Internet Killer. De documentaire duikt in het verhaal van internetdetectives die een wereldwijde achtervolging inzetten, en duikt in de overtredingen en arrestatie van Luka Magnotta.
De zaak is verontrustend en wordt nog afschuwelijker door de opname van videobeelden van dierenmishandeling en moord. Ondanks de rangschikking als een van de beste documentaires van 2019 op het platform, heroverwegen fans nu hun mening over het controversiële onderwerp.
Verschillende gebruikers in een Reddit-discussie over de moreel verwerpelijkste documentaires noemden Don’t F**k with Cats als een topfavoriet.
Iemand zei: “Het verhaal wordt afgeschilderd als een heroïsch verhaal waarin de vertellers en hoofdpersonages een (hoewel toegegeven kwaadaardige) kattenmoordenaar arresteren… maar niet zonder eerst een ander individu valselijk te beschuldigen en uiteindelijk aan te zetten om zelfmoord te plegen.”
De online speurneuzen hebben het over Edward Jordan, een man waarvan ze eerst vermoedden dat hij de ongrijpbare internetmoordenaar was. Jordan is helaas overleden door zelfmoord en kampte kennelijk met depressie.
Een andere opmerking luidde: “Ik herinner me dat ik dat een tijdje geleden zag en het walgde me volledig. Ze wuifden het feit dat ze iemand onder druk hadden gezet om zelfmoord te plegen weg en gingen daarna door met hun jacht op de kattenmoordenaar. Daarna heb ik geen Netflix-documentaires meer gekeken, omdat ik bang ben dat die net zo weerzinwekkend zullen zijn.”
“Een ander zei: ‘Ik kan me vergissen, maar hebben de internetgebruikers daadwerkelijk geholpen bij het oplossen van de zaak? Ik weet nog dat ik toekeek totdat de politie de dader had geïdentificeerd en dacht: ‘Oké, maar de online community was er op geen enkele manier bij betrokken.’”
“Een andere gebruiker uitte zijn frustratie over de serie, met name de onnodige lengte ervan, door te stellen: “Wat mij echt raakte, was dat de acties van de hoofdvijand uiteindelijk werden gemotiveerd door een verlangen naar roem en aandacht.”
Vervolgens legt de documentaire de schuld bij het publiek. Het lijkt erop dat het publiek, door te kijken en het onderwerp bekendheid te geven, ook deels verantwoordelijk is.
Om dieper in te gaan op de meest teleurstellende content op Netflix, bekijk dan zeker onze uitleg over de conclusie van Baby Reindeer. Daarnaast kun je inzicht krijgen in de documentaire van Connor Stalions op Netflix, of de echte gebeurtenissen ontdekken die The Asunta Case inspireerden op het streamingplatform.
Geef een reactie