De nieuwe true crime-documentaireserie van Netflix, Mr. McMahon , onderzoekt de controversiële geschiedenis van WWE en Vince McMahon in zes aangrijpende afleveringen, waarin verschillende schokkende incidenten worden vastgelegd – van beschuldigingen van seksuele uitbuiting en aanranding tot gevallen van dood en oneerlijkheid.
De docuserie ging op 25 september in première op het streamingplatform, na een lange ontwikkelingsperiode die begon met de aankondiging van het project door makers Chris Smith en Bill Simmons in 2020. In 2022 vonden er echter productiewijzigingen plaats toen beschuldigingen van seksueel wangedrag tegen McMahon aan het licht kwamen.
In het licht van deze gebeurtenissen spande voormalig WWE-staflid Janel Grant een rechtszaak aan tegen de medeoprichter van WWE, waarin hij aantijgingen deed over seksueel misbruik en mensenhandel. Naast het behandelen van deze ernstige claims, onderzoekt dhr. McMahon veel verontrustende incidenten in de geschiedenis van WWE sinds de overname door McMahon.
Hier is een samenvatting van enkele van de meest schokkende momenten uit de documentaire. Houd er rekening mee dat er spoilers in het verschiet liggen en dat lezers de volgende content als verontrustend kunnen ervaren.
Dood in de ring
De docuserie onderzoekt de verschrikkelijke sterfgevallen die zowel in als rond de ring plaatsvinden, en belicht cruciale fouten die erop wijzen dat de zakelijke kant belangrijker was dan de veiligheid van de artiesten.
Aflevering 4 draait om de tragische dood van Owen Hart, die worstelde onder zijn eigen naam, maar ook onder The Blue Angel en The Blue Blazer. In mei 1999 zou hij van de nok afdalen bij het Over the Edge pay-per-view-evenement.
Owen Hart stierf in 1999
Hart viel voortijdig en stortte 78 voet naar beneden op de touwen. McMahon, die deelnam aan de documentaire via interviews die voorafgaand aan de beschuldigingen werden afgenomen, merkte op: “Gelukkig voor het publiek, we zaten in een black-out. Dus ze hebben het niet echt gezien.”
Dave Meltzer, de redacteur en oprichter van de Wrestling Observer Newsletter, bekritiseerde het besluit om door te gaan met de show en zei: “Ze hadden de show nooit moeten voortzetten. Een van je vrienden is net overleden… en zijn bloed zit daar.”
In een aangrijpend nieuwsfragment vertelt Owens broer, Bret Hart, hoe hij te horen kreeg dat het lichaam van zijn broer langs de worstelaars werd gereden toen zij de ring betraden.
De finale van de serie richt zich op Chris Benoit, die in 2007 zijn vrouw Nancy en hun zevenjarige zoon Daniel vermoordde voordat hij zelfmoord pleegde. WWE Raw zond aanvankelijk een eerbetoonspecial uit voor Benoit, zonder zich bewust te zijn van de verschrikkelijke gebeurtenissen die hadden plaatsgevonden.
De moord-zelfmoord op Chris Benoit schokte de worstelgemeenschap
Toen de volledige details naar buiten kwamen, werd er gespeculeerd over Benoit en mogelijk steroïdenmisbruik, aangezien WWE een beruchte geschiedenis had met zulke schandalen. McMahon schilderde Benoit af als een “monster” en zei in de Netflix-interviews alleen dat hij “gek werd”.
Chris Nowinski, een neurowetenschapper en voormalig WWE-ster, vertelde hoe hersenletsel in het worstelen over het hoofd wordt gezien en hij vermoedt dat Benoit aan CTE (chronische traumatische encefalopathie) heeft geleden als gevolg van zijn eigen hersenschudding, waardoor hij met pensioen moest.
CTE is een neurodegeneratieve aandoening die gerelateerd is aan herhaald hoofdtrauma, wat zich uit in gedrags-, stemmings- en cognitieve problemen. Omdat McMahon Benoit publiekelijk een monster noemde, vroeg Nowinski toestemming aan Benoits vader om zijn hersenen te onderzoeken.
De analyse onthulde aanzienlijke hersenschade als gevolg van Benoits worstelcarrière. Niettemin bleven McMahon en Hulk Hogan volhouden dat deze beweringen overdreven waren, wat verdere vragen opriep over de veiligheid van worstelaars.
Het Ring Boys-schandaal
Aflevering 2 gaat over het Ring Boys-schandaal, dat onder de aandacht wordt gebracht door journalist Phil Mushnick van de New York Post. Hij was een van de weinige mainstream-verslaggevers die McMahon en WWE bekritiseerde toen hun populariteit op het hoogtepunt was.
De beschuldigingen begonnen in 1992, toen voormalig ringjongen Tom Cole WWE-medewerkers Mel Phillips, Terry Garvin en Pat Patterson beschuldigde van seksuele intimidatie en misbruik van minderjarige tieners die de ringen moesten opzetten en afbreken.
Mel Phillips was een van de mensen die bij het schandaal betrokken waren
Cole schikte buiten de rechtbank, terwijl Patterson uiteindelijk terugkeerde naar zijn werk, met gemengde perspectieven over zijn onschuld. Bruce Prichard, een langdurige werknemer van WWE, geloofde de beschuldigingen tegen Patterson niet, terwijl worstelaar Anthony White, ook bekend als Tony Atlas, beweerde: “We wisten allemaal dat Pat dit deed.”
Atlas lachte om het idee om Pattersons vermeende gedrag te melden, en verwees daarbij naar zijn machtige positie als booker. In 2021 pleegde Cole zelfmoord, wat zijn broer, Lee Cole, ertoe aanzette om door te gaan met het nastreven van gerechtigheid. Onlangs dook er nog een voormalige ringjongen op met beschuldigingen tegen Mel Phillips.
McMahon ontkende verantwoordelijkheid en suggereerde dat Mushnick een persoonlijke wrok koesterde. Mushnick reageerde in de docuserie door te stellen: “Ik denk dat Vince schuldig is aan medeplichtigheid aan het Ring Boy-schandaal. In het beste geval is hij schuldig aan grove nalatigheid.”
Vrouwen in WWE behandeld als “speelgoed”
De heer McMahon vestigt de aandacht op de alarmerende behandeling van vrouwelijke worstelaars en McMahons algemene gedrag ten opzichte van vrouwen, waaronder zijn eigen familieleden.
Atlas gaf openhartig toe: “We hebben vrouwen flink mishandeld. Dat deden we allemaal. Ze waren als speelgoed voor ons.” De manier waarop vrouwen in WWE worden afgebeeld, of dat nu via denigrerende verhaallijnen is of via denigrerende taal van mannelijke vechters, illustreert een vijandige omgeving.
Archieven laten zien hoe vrouwen werden afgebeeld in absurde en vernederende scenario’s. McMahons streven naar kijkcijfers leidde tot steeds sensationelere verhaallijnen, waaronder een waarin Paul Levesque (Triple H) deed alsof hij Stephanie McMahon, zijn echte vrouw, drogeerde tijdens hun huwelijksnacht, wat gezangen van “slet” uit het publiek opriep toen ze later terugkeerde naar de ring.
Triple H onthulde dat McMahon enthousiast reageerde op de verhaallijn en suggereerde: “Dit is geld.” Een ander opvallend verontrustend plot draaide om Linda McMahon die gedrogeerd werd door Trish Stratus, die werd afgeschilderd als de minnares van Vince, wat culmineerde in vernederende en vernederende acties jegens Linda.
Alle betrokken partijen verdedigden de schandalige verhaallijnen als puur entertainment, maar gezien de echte beschuldigingen over de behandeling van vrouwen binnen WWE, onderstreept het de diepgewortelde giftige cultuur binnen de organisatie.
Trish Stratus deed alsof hij Linda McMahon drogeerde
Zoals gerapporteerd door Meltzer, vertrok Sable (Rena Marlette Lesnar) tijdens haar hoogtepunt van populariteit en klaagde WWE aan voor $110 miljoen, waarbij ze seksuele intimidatie en onveilige werkomstandigheden aanhaalde. In een onverwachte wending trok ze de rechtszaak in en keerde terug naar het bedrijf, wat leidde tot een verhaallijn waarin Stephanie haar vader berispte en Sable’s motieven bestempelde als “allemaal om geld.”
Toen hij werd ondervraagd over de beschuldigingen tegen Sable, beweerde McMahon: “Ik kan me niet veel meer herinneren over Sable… Het is een beetje een waas.” Eerder werd in de serie Rita Chatterton in de schijnwerpers gezet, die bekend stond als de eerste vrouwelijke scheidsrechter in WWE en beschuldigde McMahon ervan haar te hebben verkracht, een bewering die moeite had om media-aandacht te krijgen te midden van andere schandalen.
Rita Chatterton beschuldigde Vince McMahon van verkrachting
McMahon en zijn vrouw klaagden Rita aan wegens smaad, een rechtszaak die uiteindelijk werd ingetrokken. In de docuserie verklaarde McMahon dat het met wederzijdse instemming was gebeurd, en beweerde dat elk vermeend incident buiten de verjaringstermijn had plaatsgevonden. Een ander duister incident dat werd genoemd, vond plaats met worstelaar Jimmy Snuka, wiens vriendin in 1983 onder verdachte omstandigheden in hun hotelkamer overleed, zonder vervolging.
Meltzer ging in op het vermoeden van moord bij de forensisch patholoog en vroeg zich af of McMahons macht invloed had op de situatie.
Vince McMahon en Hulk Hogan betrapt op leugens
Hoewel veel gesprekken in Mr. McMahon werden gefilmd voordat de recente beschuldigingen van seksueel wangedrag tegen Vince naar buiten kwamen, blijken talloze beweringen van zowel McMahon als Hulk Hogan (Terry Gene Bollea) misleidend of bedrieglijk te zijn.
Beiden herhaalden hun verhaal over de legendarische WrestleMania III uit 1987 en positioneerden het als het professionele worstelequivalent van Woodstock, met als hoogtepunt Hulks wedstrijd tegen Andre the Giant.
Hulk Hogan stond tegenover Andre the Giant op Wrestlemania III
Volgens hun verslagen trok het evenement meer dan 93.000 fans, en ze beweerden dat “niemand Andre eerder had geslagen of op zijn lichaam had geslagen.” Meltzer ontkracht hun beweringen echter snel, door te stellen dat Andre in werkelijkheid meerdere keren had verloren en dat het aantal toeschouwers dichter bij de 73.000 lag.
Hulk beweerde: “Worstelen is niet nep, het is voorbestemd, het is een demonstratie”, waarbij hij de fysieke tol benadrukte die het eist, aangezien hij in tien jaar tijd 23 operaties heeft ondergaan. Later in aflevering 6, toen Benoits verwondingen werden besproken, verschilden de inzichten van McMahon en Hulk echter aanzienlijk.
McMahon wees berichten dat Benoit de ring in zou duiken af als in scène gezet en hield vol: “Dat is compleet werk”, terwijl Hulk de fysieke inspanning die bij het worstelen komt kijken herhaalde en betoogde dat er inderdaad sprake zou kunnen zijn van echte schade.
Alle beschuldigingen van seksueel misbruik tegen McMahon
Hoewel de documentaire de beschuldigingen tegen McMahon in aflevering 1 noemt, wordt er in de finale dieper op de details ingegaan.
De verslaggevers van de Wall Street Journal, Ted Mann en Joe Palazzolo, die als eerste met het verhaal kwamen, plaatsten de beschuldigingen in de context van de publieke persoonlijkheid van Vince en zijn personage “Mr. McMahon”.
Mann verklaarde: “Vince’s publieke persoonlijkheid… was opzettelijk schandalig, en daaraan gekoppeld was de notie dat hij gewoon roofzuchtig en seksueel afwijkend was.”
Palazzolo voegde toe dat een deel van hun onderzoek eerdere beschuldigingen aan het licht bracht, waaronder een uit 2006 waarin een werknemer van een zonnebanksalon McMahon ervan beschuldigde zichzelf te hebben ontbloot en haar te hebben betast. Hoewel hij de beschuldigingen ontkende, werd de zaak uiteindelijk afgewezen vanwege gebrek aan bewijs, en later kwam er een WWE-verhaallijn naar voren die parallel liep aan het incident.
Terwijl de recente beschuldigingen zich ontvouwden, werd het publiekelijk bekend dat McMahon $ 12 miljoen betaalde aan vier vrouwen om beschuldigingen van seksueel wangedrag te onderdrukken. Een van hen, een voormalige worstelaar, beweerde dat hij gedwongen was tot orale seks en dat zijn contract vervolgens werd geannuleerd toen hij McMahons avances weigerde, en ontving $ 7,5 miljoen.
Na deze onthullingen kondigde McMahon zijn pensionering aan, waarbij hij eerdere interviews contrasteerde waarin hij spottend opmerkingen maakte over andere gepensioneerden, en zei: “Ik heb geen sympathie voor zulke mensen. Dus ga maar dood.”
In een andere aangrijpende tegenstelling bekritiseerde Prichard de eerste versies van de documentaire omdat deze een verkeerd beeld van McMahon zouden schetsen. Janel Grant heeft hem nu opnieuw aangeklaagd, omdat McMahon seksuele gunsten eiste in ruil voor werk.
Grants aanklacht bevat ernstige beschuldigingen, waarin hij beweert dat McMahon “op mevrouw Grant heeft gepoept tijdens een triootje” en haar onder druk heeft gezet om seksuele handelingen te blijven uitvoeren onder vernederende omstandigheden.
In de rechtszaak wordt beweerd dat WWE heeft geprofiteerd van McMahons vermeende acties, door Grant te brandmerken als “een seksueel product”. In de serie merkte journalist Khadeeja Safdar van de Wall Street Journal op dat het grafische bewijsmateriaal dat Grant heeft geleverd, een flagrante minachting voor verantwoording door een hooggeplaatste bestuurder aantoont.
Hoewel McMahon de beschuldigingen ontkende, trad hij af toen er nog meer beschuldigingen naar boven kwamen, waaronder die van Ashley Massaro, die WWE ervan beschuldigde haar verkrachtingsbeschuldigingen te negeren en vervolgens zelfmoord pleegde.
Massaro’s advocaat gaf later een verklaring af waarin hij beweerde dat McMahon bekendstond om zijn seksuele avances en dat hij, als zijn aanbod werd afgewezen, verhaallijnen verzon om haar in verlegenheid te brengen.
De advocaat van Ashley Massaro deelde een verklaring na de rechtszaak van Grant
De documentaire eindigt met de mededeling dat McMahon onderwerp is van een federaal onderzoek en dat Grant ervoor heeft gekozen haar rechtszaak op te schorten totdat het onderzoek is afgerond.
In de aanloop naar de Netflix-release bekritiseerde McMahon de documentaire en noemde deze “misleidend”. Grants advocaat, Ann Callis, reageerde door McMahon als “waanvoorstellingen” te beschrijven en beloofde ervoor te zorgen dat Grant haar dag in de rechtbank zou krijgen.
Ann Callis, advocaat van Janel Grant, de voormalige WWE-werknemer en overlevende van seksueel misbruik en mensenhandel, reageerde vanavond op @VinceMcMahon : https://t.co/lAUIGBt6yp pic.twitter.com/rZNn19U9Zl
— Kendra Barkoff Lamy (@kabarkoff) 24 september 2024
“Vince McMahon mishandelde Janel Grant fysiek en emotioneel, seksueel misbruikte hem en verhandelde hem meer dan twee jaar. Zijn afschuwelijke en criminele gedrag ‘een affaire’ noemen is waanvoorstelling en niets meer dan een trieste poging om zijn verscheurde reputatie te redden,” verklaarde ze.
“Hoewel mevrouw Grant de Mr. McMahon -docuserie niet heeft gezien , hopen we dat het een helder licht werpt op zijn afschuwelijke en criminele acties door de realiteit van zijn beledigende en uitbuitende gedrag nauwkeurig weer te geven. Mevrouw Grant zal niet langer door McMahon tot zwijgen worden gebracht. Haar verhaal, hoewel diep verontrustend en buitengewoon pijnlijk, is er een die andere slachtoffers van misbruik kan helpen hun stem te vinden. We streven ernaar McMahon, John Laurinaitis en WWE ter verantwoording te roepen en mevrouw Grant haar dag in de rechtbank te geven.”
Mr. McMahon is nu te streamen op Netflix. Voor meer true crime updates, verken verhalen zoals de huidige verblijfplaats van Jailbreak’s Casey White, mogelijke toekomstige true crime verhalen die de Monster makers kunnen behandelen, en of smartschoolboy9 ooit is gearresteerd.
Geef een reactie