Een hartverscheurend liefdesverhaal in “When Life Gives You Tangerines”: “Ik wou dat we samen konden sterven”

Terwijl we de conclusie van “When Life Gives You Tangerines” naderen, zijn er nog maar vier afleveringen over, en ze beloven een hartverscheurende finale te leveren. De serie is door diep verdriet heen genavigeerd, culminerend in een laatste hoofdstuk getiteld “Winter”, dat de ijskoude realiteit van Ae-soon’s ( IU – Moon So Ri ) leven samenvat – een grimmige herinnering aan de drukkende kou van de winter en het emotionele gewicht ervan.

De seizoenen van het leven: een cyclus van verlies

Netflix koos ervoor om “When Life Gives You Tangerines” op te splitsen in vier afzonderlijke hoofdstukken, die elk de veranderende seizoenen en cruciale momenten in Ae-soons reis weerspiegelen. Elk seizoen belichaamt niet alleen een overgang in de tijd, maar ook een reeks verwoestende verliezen – elk representeert een kostbare “tangerine” die van haar bestaan is gescheiden.

Een hartverscheurend liefdesverhaal in When Life Gives You Tangerines

Het “lente” seizoen bracht vluchtige warmte naast immense tragedie. De zee nam Ae-soons vader mee, waardoor ze haar toevlucht moest zoeken bij haar vaderlijke familieleden, terwijl ze verlangde naar de aanwezigheid van haar moeder. Net toen ze herenigd werden, deelde het lot haar nog een klap uit toen ze werd weggehaald bij Ae-soon, die op slechts tienjarige leeftijd de immense verantwoordelijkheid droeg om haar familie te onderhouden. Te midden van haar lasten, kwam Gwan-sik naar voren als een standvastige metgezel in haar isolement.

When Life Gives You Tangerines belooft een hartverscheurende finale

Tijdens de overgang naar ‘Summer’ kreeg Ae-soon, inmiddels getrouwd met Gwan-sik, te maken met meedogenloze uitdagingen van haar schoonmoeder en schoonmoeder. Toch bleef ze veerkrachtig, gesterkt door Gwan-siks onwrikbare steun. Maar zelfs de sterkste fundamenten kunnen afbrokkelen; hun kind werd meegenomen, wat een verlies betekende dat Ae-soon ingrijpend veranderde. Haar grootmoeder zei vaak dat ouders die overlijden naar de hemel gaan, maar dat de dood van een kind voor altijd in de harten van hun ouders leeft – een verdriet dat nooit echt verdwijnt.

Toen de “herfst” neerdaalde, bracht het geen troost, maar kondigde het juist een nieuw afscheid aan toen Ae-soon haar grootmoeder verloor, de vrouw die alles had opgeofferd voor haar geluk. Hoewel haar overlijden de natuurlijke cyclus van het leven volgde, draagt verdriet altijd zijn eigen gewicht, ongeacht verwachtingen.

Nu, terwijl de “Winter” nadert, wijzen voorspellingen op het dreigende verlies van Gwan-sik, Ae-soons meest betrouwbare steun. De eerste hints wijzen op een calamiteit, met scènes waarin Ae-soon naar de haven snelt en Geum-myeongs hectische reacties op een brancard, wat duidt op een tragedie die alle eerdere verliezen zou kunnen overschaduwen.

Opnieuw worstelt Ae-soon met de pijn van het verlies van haar dierbaren, terwijl de seizoenen van het leven gestaag verschuiven.

Een oprecht verlangen geboren uit lijden

Terwijl Ae-soons verhaal zijn tragische einde bereikt, wordt ze geconfronteerd met de meedogenloze aard van de realiteit, die elke geliefde persoon in haar leven heeft opgeëist, en alleen littekens heeft achtergelaten. Haar oprechte wens, uitgesproken naast het graf van haar grootmoeder, resoneert diep: “Ik wou dat jij en ik (Gwan-sik) samen zouden sterven.”

Ae-soons ervaringen hebben haar moed uitgeput om een toekomst zonder Gwan-sik onder ogen te zien. In haar stille, diepe wens ligt een leven vol verdriet: “Elk seizoen heb ik afscheid moeten nemen.” Het verlies van elke geliefde – haar ouders, Gwan-siks grootouders en hun kind – heeft haar het gevoel gegeven dat niemand ooit de leegte die achterblijft zal opvullen.

Gwan-sik is Ae-soons anker geweest tijdens haar turbulente reis, en heeft gehandeld als een broer, vaderfiguur en toegewijde echtgenoot. Door alle beproevingen heen heeft hij haar standvastig gesteund en haar de hoop geboden om boven de harde realiteit van het leven uit te stijgen. Haar angst om hem voor haar te verliezen is een diepgewortelde sentiment, een weerspiegeling van een leven doorgebracht in verdriet.

“Maak je geen zorgen. Ik zal langer leven dan jij. Hoe kan ik je achterlaten? Ik zou me beter voelen als ik je eerst een goed afscheid gaf en daarna volgde.” Gwan-sik zou liever het verlies van Ae-soon lijden dan eerst sterven en haar helemaal alleen achterlaten zonder hem 🥲 maar wat als hij echt sterft…pic.twitter.com/PrywbvDazv

— daisy han (@kdramadaisy) 11 maart 2025

Ik weet echt wat Gwan-sik gaat zeggen na het eerste woord, want hij is het tegenovergestelde van mij; ik wil als eerste sterven. Ik wil als eerste weg, ik kan de pijn niet verdragen als ik mijn dierbaarste verlies;___;((ja, dit is ook beïnvloed door zelfmoordgedachten)) pic.twitter.com/KbLulFFpWo

— patar is verdrietigㅇ/ (@yell_llow) 18 maart 2025

Gwan-sik, slechts een jaar ouder dan Ae-soon, heeft haar reis voortdurend vormgegeven – samen met haar gegroeid, de rollen van beste vriend en liefhebbende partner belichaamd. Elke cruciale gebeurtenis in haar leven is gekenmerkt door zijn onwrikbare steun, waardoor de stormen van het leven een beetje draaglijker zijn geworden. Ae-soons connectie met Gwan-sik is diepgaand, en daarmee komt de onvermijdelijke angst om op een dag een realiteit zonder hem onder ogen te moeten zien.

“Ik wou dat jij en ik samen zouden sterven.” Dit aangrijpende verlangen drukt de zware last uit die de achterblijvers met zich meedragen, en resoneert met personages als Geum-myeong en haar jongere broer. Toch kunnen wensen, zoals we in de serie zien, iemands lot niet veranderen. De aangrijpende openingsscène van Ae-soon alleen in een overvol verzorgingstehuis vertegenwoordigt de hartverscheurende conclusie van haar winterse verhaal – een toonbeeld van een leven dat rijkelijk getekend is door beproevingen, maar verstoken is van een charmante oplossing.

Bron & Afbeeldingen