Alle Assassin’s Creed-games, gerangschikt van beste tot slechtste

De Assassin’s Creed-games vormen de meest herkenbare franchise van Ubisoft. Assassin’s Creed draait sinds 2007 en heeft dubbelcijferige mainline-releases, meerdere spin-offs en zelfs een theatrale release met als thema de games gezien.

Onnodig te zeggen dat deze serie in de nabije toekomst inhoud in een of andere vorm zal blijven uitbrengen. Laten we, voordat dat zover is, ons concentreren op de hoofdgames uit het verleden. Hier zijn de Assassin’s Creed-spellen gerangschikt van onze favoriet tot minst favoriete.

Assassin’s Creed-games gerangschikt van beste naar slechtste

1. Assassin’s Creed: Odyssee

De tweede Assassin’s Creed-game is Odyssey, waarin de serie overschakelt naar een grotere RPG-stijl. Deze game speelt zich af in het oude Griekenland, waar je speelt als Kassandra of Alexios en vecht om de Cult of Kosmos neer te halen. Interessant is dat het grootste deel van dit verhaal weinig tot niets te maken heeft met de Assassijnen en Tempeliers, er wordt alleen naar hen verwezen in de huidige delen. Het hoofdverhaal speelt zich af voordat een van beide organisaties bestond.

Odyssey heeft een van de beste Assassin’s Creed-hoofdrolspelers in Kassandra, een geweldig verhaal en missies, en prachtige landschappen, en het balanceerde de RPG en actie-gameplay beter dan enig ander spel in de serie. Voor ons is het ongetwijfeld de beste in de franchise.

2. Assassins Creed II

Assassin’s Creed II was zo’n enorme sprong voorwaarts vanaf de eerste game en zorgde ervoor dat de serie net zo populair werd als nu. Het begint en eindigt met de hoofdpersoon van het spel , Ezio Auditore da Firenze, die in de jaren 2000 een van de meest geliefde videogamekarakters werd. De game speelt zich af in de Italiaanse renaissance, waar Ezio’s vader en broers erin zijn geluisd en geëxecuteerd. Vanaf dat moment sluit Ezio zich aan bij de Assassin Brotherhood en jaagt hij op alle verantwoordelijken voor de dood van zijn familieleden.

Assassin’s Creed II was revolutionair in vergelijking met de simplistische gameplay in de eerste game. De omgevingsspeeltuin was veel leuker en de gameplay was aangepast om vloeiender te zijn.

3. Assassin’s Creed: Broederschap

In het onmiddellijke vervolg op Assassin’s Creed II nam Brotherhood Ezio mee naar Rome, waar hij de aanwezigheid van de Assassin Brotherhood moet herbouwen om tegen de Tempeliers te vechten. Voor het grootste deel lijkt dit spel erg op het tweede hoofditem. Het grote verschil komt van het vertrouwen op het opbouwen van je volgers en het gebruik ervan in de strijd. Het zorgde ervoor dat Brotherhood zich onderscheidde van de vorige inzending en het was een leuke toevoeging.

4. Assassin’s Creed: Oorsprong

Origins vertelde hoe de Brotherhood werd gevormd en signaleerde een broodnodige verandering in de ontwikkelingsfilosofie voor de Assassin’s Creed-games. Deze game was de eerste die een hardere kijk op RPG-gameplay omarmde, wat precies was wat de serie nodig had na een decennium van jaarlijkse releases waardoor de Assassin’s Creed-games muf aanvoelden.

Origins speelt zich af in het oude Egypte, waar je speelt als Bayek van Siwa, die na de dood van zijn zoon op jacht is naar de Order of the Ancients. Voor de eerste poging van de ontwikkelaars om een veel grotere wereld te creëren, sloegen ze het echt uit het park. Waar je ook ging, er waren missies die je niet het gevoel gaven dat je tijd aan het verspillen was, en de Egyptische omgeving was een leuke afwisseling voor het landschap.

5. Assassin’s Creed IV: zwarte vlag

Black Flag was de eerste Assassin’s Creed-game met een universeel geliefde hoofdrolspeler die niet Ezio heette. Deze game speelt zich af in het Caribisch gebied tijdens het hoogtepunt van piraterij. Je speelt als Edward Kenway, een piraat die een Assassin doodt en zijn kleren meeneemt om te infiltreren en één te worden met de Brotherhood. Van daaruit wil hij een republiek opzetten voor de piraten van de zee om vrij te zijn van bestuursorganen.

Black Flag is niet de eerste Assassin’s Creed-game met zeegevechten, maar het was de eerste die het de investering waard maakte. De piratenelementen in deze game zijn uitstekend, maar al het andere – verhaal, gameplay en personages buiten de piraten – is een beetje vergeetbaar.

6. Assassin’s Creed: syndicaat

Syndicate is de laatste game in de serie met de ’traditionele’ Assassin’s Creed-formule. Je speelt als de tweeling Jacob en Evie Frye die op weg zijn naar Londen om de aanwezigheid van de Brotherhood te helpen vestigen. Terwijl ze daar zijn, raken ze geïntegreerd met de lokale bendes en stuiten ze op veel verzet van de Tempeliers.

Het ergste van Syndicate was dat het meer van hetzelfde was ten tijde van de release. De belangrijkste verandering in de gameplay was een nieuwe enterhaak om gebouwen snel op te schalen, maar afgezien daarvan waren spelers wanhopig toe aan een pauze van de Assassin’s Creed-games. Hoe dan ook, dit is een kwaliteitsgame met een goed verhaal, sympathieke hoofdrolspelers – inclusief de eerste speelbare vrouwelijke Assassin – en leuke gameplay.

7. Assassin’s Creed: Walhalla

Assassin's Creed Valhalla — Afbeelding via Ubisoft

Valhalla is de derde RPG-titel in de Assassin’s Creed-serie en volgt Eivor, een Viking die een nieuwe nederzetting wil bouwen onder hun broer, Jarl Sigurd. Tijdens dit spel werkt Eivor samen met Odin om de nadruk te leggen op de beslissingen die ze nemen, maar het duurt lang voordat dat zijn vruchten afwerpt. De belangrijkste toevoeging aan de gameplay in vergelijking met eerdere games is de mogelijkheid om andere nederzettingen te plunderen voor middelen.

Vergeleken met Origins en Odyssey heeft Valhalla de zwakste hoofdrolspeler en het algemene verhaal. Dat gezegd hebbende, dit is de best uitziende titel tot nu toe, omdat het de eerste is die een versie op de PlayStation 5 en Xbox Series X heeft.

8. Assassin’s Creed: Eenheid

Assassin’s Creed: Unity speelt zich af in Parijs tijdens de Franse Revolutie. Je speelt Arno Dorian terwijl hij wordt geïntroduceerd in de Assassin Brotherhood nadat hij ervan wordt beschuldigd zijn adoptievader te hebben vermoord. Hoewel Arno een voorouderlijke geschiedenis heeft in de Broederschap, zijn zijn adoptiefamilie Tempeliers.

Unity kreeg bij de release veel haat vanwege de talloze bugs en stabiliteitsproblemen bij de lancering. Dat gezegd hebbende, voor de eerste release exclusief op PlayStation 4 en Xbox One, had deze game een leuke omgevingsspeeltuin met enkele broodnodige aanpassingen aan het parkour-systeem. Als je Unity hebt gemist vanwege de problemen bij de lancering, raden we je ten zeerste aan het nu te proberen.

9. Assassin’s Creed: openbaringen

Revelations is het laatste hoofdstuk van Ezio’s verhaal dat zich afspeelt in Constantinopel, waar hij op jacht is naar een wapen dat de eerste hoofdrolspeler in de serie, Altair, had verstopt. Ezio is nog steeds geweldig, en de gameplay hier is erg bekend in de andere twee games met hem in de hoofdrol. De belangrijkste verandering is het vervangen van een van Ezio’s verborgen zwaarden door een haakmes waarmee hij met een tokkelbaan door het gebied kan tokkelen en vijanden naar zich toe kan trekken.

Revelations was een goed afscheid voor Ezio, maar bereikte bij lange na niet de hoogten van zijn andere twee games. Altair zien en zijn herinneringen beleven was een leuke bijkomstigheid, maar op dat moment was het niet per se lang geleden dat we hem zagen, dus het voelde lang niet zo memorabel als het zou zijn als ze het vandaag zouden doen.

10. Assassin’s Creed: Rogue

Rogue, uitgebracht in dezelfde tijd als Unity, maar alleen voor de PlayStation 3 en Xbox 360, was een ander op schepen gericht spel waarin je speelde als een Assassijn die Tempelier werd genaamd Shay Cormac. Deze game kwam in een tijd waarin veel van deze Assassin’s Creed-games waren gericht op het laten zien hoe corrupt de Brotherhood zou kunnen zijn, dus op dit moment spelen als een Tempelier is niet zo verrassend als je zou denken.

Rogue heeft de wereld niet in vuur en vlam gezet en is misschien wel de meest vergeetbare game in de serie, dankzij de release op dezelfde dag als Unity. Het geeft een kleine blik op Haytham Kenway voor zijn reis naar Amerika in Assassin’s Creed III als je geïnteresseerd bent in dat personage, en een verwijzing naar Arno uit Unity. Toch is deze game in de eerste plaats niet zo belangrijk in het grote geheel.

11. Assassins Creed III

Assassin’s Creed III introduceerde Haytham Kenway en zijn zoon Connor, of Ratonhnhaké:ton om zijn inheemse naam te gebruiken. Het spel begint met Haytham die in Amerika aankomt na de gebeurtenissen van Rogue en zijn Tempeliersalliantie onthult, samen met een relatie die hij aangaat met een Indiaanse vrouw. Jaren later neem je de controle over Connor, die probeert een Assassijn te worden nadat de Tempeliers zijn geboortedorp hebben aangevallen en vernietigd. De rest van het spel concentreert zich op Connor die meer ingeburgerd raakt in de gebeurtenissen van de Revolutionaire Oorlog naast George Washington en het conflict van het werken met en tegen zijn Tempeliersvader.

Simpel gezegd, Connor is een van de slechtste hoofdrolspelers in de Assassin’s Creed-serie, en de omgeving in deze game is niet leuk om te doorkruisen. Er zijn weinig tot geen parkour-secties, en het grootste deel van de bovengrond vertrouwt op jou om tussen bomen te klimmen en te springen. Er is hier niet veel om iemand aan te bevelen om naar terug te gaan.

12. Assassin’s Creed

Dit is de game waar het allemaal mee begon en er zijn enorme stappen gemaakt sinds de eerste release. In de originele Assassin’s Creed speelt Altair Ibn-La’Ahad de hoofdrol, die probeert zijn eer terug te winnen nadat hij op een dwaze manier een poging om een artefact terug te vinden heeft verpest door te proberen het hoofd van een Tempelier te doden. Totdat je het einde van het spel bereikt, dat is in wezen het hele verhaal. Eerlijk gezegd is er niet veel aan de hand, en de gameplay is erg repetitief.

Er is een reden waarom Ubisoft deze titel nooit heeft geremasterd in vergelijking met de vele andere die ze hebben. Er is niet veel dat leuk zou zijn om opnieuw te bezoeken.