In Blue Box hoofdstuk 164 , verwachtten fans dat Chono Haruto zou helpen met het voorbereiden van het canvas voor het toneelstuk van zijn klas tijdens het aankomende culturele festival. Het hoofdstuk voldeed aan deze verwachtingen toen Chono en Haruto een verrukkelijk moment deelden. Daarnaast werd Haruto’s achtergrondverhaal onthuld, waarin zijn jeugdherinneringen werden getoond over het altijd volgen van zijn oudere broer, Shuji.
Zoals verwacht door de fanbase, droeg deze dynamiek ook bij aan Haruto’s groeiende interesse in badminton, hoewel hij niet kon tippen aan Shuji’s vaardigheidsniveau. Terugkerend naar het heden, analyseerde Chono hoe Haruto’s unieke persoonlijke eigenschappen hem vandaag de dag hebben gevormd, en erkende zelfs zijn ogenschijnlijk onbeschofte gedrag. Tijdens hun gesprek had Chono een openbaring over liefde: hij realiseerde zich dat het misschien ging om het verlangen naar erkenning van geliefden.
Disclaimer: Dit artikel bevat mogelijke spoilers van Blue Box hoofdstuk 164 .
Blue Box hoofdstuk 164 : Chono en Haruto’s artistieke reis en jeugdherinneringen
De titel van Blue Box hoofdstuk 164 is “Socially Awkward.” Het hoofdstuk begon met een nostalgische flashback van Haruto’s eerste dag op Eimei High School, waar hij een berisping kreeg omdat hij zijn stropdas niet correct droeg. Het verhaal ging toen terug naar het heden, verder waar het vorige hoofdstuk was geëindigd, met Chono die Haruto vergezelde in een schildersessie nadat een onhandige student hun werk had verstoord.
Chono was opgetogen, omdat hij nog nooit eerder op zo’n groot doek had geschilderd, terwijl Haruto zijn frustratie uitte over het feit dat ze de lijntjes overschreed. Chono legde geduldig uit dat schilderen begint met grote streken voordat je aan de fijnere details begint.
Ze vroeg formeel of hij een klasgenoot om hulp had moeten vragen, waarop Haruto antwoordde dat hij zich verantwoordelijk voelde voor het ongeluk. Chono noemde hem een ”onhandige kerel” en plaagde hem dat hij sociaal nog onhandiger was dan hij zich realiseerde.
Het hoofdstuk onderzocht de jeugdervaringen van de Yusa-broers, Haruto en Shuji. Haruto imiteerde vaak zijn oudere broer, wat Shuji’s liefde voor badminton en tekenen weerspiegelde. Terwijl Shuji uitblonk in badminton, ontdekte Haruto dat hij matig vaardig was, wat hem ertoe aanzette om anderen te zoeken om naast hem te oefenen.
Toen niemand hem kon bijhouden, nam Haruto zijn toevlucht tot het observeren van Shuji tijdens de training, en wikkelde zelfs zijn racket in dezelfde gekleurde tape als die van zijn broer. Echter, op een avond, toen Shuji zijn thuiskomst uitstelde, werd hun moeder ongerust en wendde zich tot Haruto voor informatie over de verblijfplaats van zijn broer. Na tevergeefs te hebben gezocht, gingen ze naar het plaatselijke badmintonveld.
Bij de rechtbank ontdekten ze dat Shuji een spelletje speelde met volwassenen. Shuji’s moeder berispte hem omdat hij het veld niet met jongere spelers had gedeeld, waartegen Shuji zichzelf verdedigde door te stellen dat hij van plan was om voor de avondklok terug te keren.
De volwassenen prezen Shuji als een generatietalent en toen ze thuiskwamen, nodigde hij ze uit om nog een keer te spelen. De volgende dag ging Haruto naar het badmintonveld en vroeg dezelfde groep om met hem te spelen. Helaas kreeg hij te horen dat hij niet “goed genoeg” was en moest hij vertrekken.
Terug in het heden herinnerde Chono zich het verhaal van ‘Beauty and the Beast’, wat illustreert dat in ware liefde het fysieke uiterlijk niet belangrijk is. Ze verwoordde haar overtuiging dat gekoesterd worden om je ware zelf, een teken is van oprechte genegenheid.
Op dat moment kwamen Haruto’s klasgenoten aan, die hem ondervroegen over een zwarte vlek op het canvas. De student die verantwoordelijk was voor de rommel gaf snel zijn fout toe en vluchtte in verlegenheid. Een van Haruto’s klasgenoten mengde zich in het gesprek, en verzekerde iedereen dat Haruto, hoewel hij misschien intimiderend overkomt, onder de oppervlakte een puur hart bezit.
Terwijl er gelachen werd, evalueerde Chono dat Haruto’s opvliegende maar vriendelijke aard hem echt definieert als Haruto Yusa. Hoofdstuk 164 van Blue Box eindigde met Chono die erkende dat ‘verliefd worden’ kon voortkomen uit de vreugde van het simpelweg gezien worden door iemand speciaal.
Geef een reactie