
In het steeds veranderende landschap van het Marvel Cinematic Universe (MCU) presenteert Captain America: Brave New World zich niet als een terugkeer naar het illustere verleden van de franchise, noch als een avontuurlijke sprong in onontgonnen gebieden. In plaats daarvan komt het naar voren als een volkomen middelmatige actiefilm, onderhoudend maar uiteindelijk vergeetbaar. In tegenstelling tot zijn gewaardeerde voorgangers slaagt deze aflevering er niet in om dezelfde vonk te vangen die ooit de superheldenserie definieerde.
Terugblikkend op de opmerkelijke fase van de Infinity Saga, leverde Marvel een reeks boeiende blockbusters af met verhalen die zowel meeslepend als coherent waren. Deze films bouwden effectief op naar een climaxconfrontatie met de formidabele Thanos en zijn universum-veranderende Infinity Stones. Daarentegen wordt de huidige Multiverse Saga geplaagd door inconsistenties. Afgezien van een paar opvallende voorbeelden, zoals Spider-Man: No Way Home, Guardians of the Galaxy 3, X-Men ’97 en Loki, voelen de recente aanbiedingen aan als ongeorganiseerd entertainment dat aan betekenis ontbreekt. Fans stellen terecht hun investering in de franchise in vraag, aangezien Marvel worstelt met het vestigen van betekenisvolle verhalen in zijn films en shows.
Plotoverzicht: Wat u kunt verwachten van Captain America: Brave New World
Het verhaal speelt zich af vijf maanden nadat Thaddeus Ross (gespeeld door Harrison Ford) het presidentschap op zich neemt, en volgt Sam Wilson (Anthony Mackie), die de rol van Captain America op zich heeft genomen. Samen met Joaquin Torres (Danny Ramirez), ook bekend als de Falcon, wordt Sam opgeroepen naar het Witte Huis voor een cruciale missie: de Avengers herbouwen.
Spanning ontstaat wanneer een incident Ross’ leven in gevaar brengt, en een cruciaal verdrag verstoort met betrekking tot de overblijfselen van Tiamut, de kolossale Celestial die werd geïntroduceerd in Eternals. Bovendien duikt het personage Samuel Sterns (Tim Blake Nelson), die eerder verscheen in The Incredible Hulk, weer op als een sluwe antagonist wiens bedoelingen gehuld blijven in mysterie. Zijn personage injecteert een zekere intrige in het plot, zij het met minimale uiteenzetting van zijn doelen.
Brave New World: een verwarde identiteit

In eerdere Captain America-films had elk deel een duidelijke identiteit.The First Avenger diende als een oprecht oorsprongsverhaal, The Winter Soldier nam de toon aan van een aangrijpende politieke thriller uit de jaren 70 en Civil War zorgde voor een aanzienlijke kloof tussen geliefde helden. Helaas mist Brave New World deze focus; het worstelt om zijn doel te definiëren en probeert meerdere genres te jongleren: deels superheldensaga, deels vervolg op een flauwe Disney Plus-serie en een vleugje internationaal politiek drama.
Ironisch genoeg lijkt de meest pertinente connectie van de film te zijn met The Incredible Hulk, die algemeen wordt beschouwd als een van de minder gunstige inzendingen in de MCU. Hoewel het mogelijk is om Brave New World te genieten zonder deze context, verrijkt het kijken naar de eerdere film bepaalde emotionele connecties, zij het onverwacht.
De ervaring had baat kunnen hebben bij een sterkere visie, aangezien de film aanvoelt alsof hij door talloze herschrijvingen en reshoots is gegaan, waardoor het project enigszins gefragmenteerd is. Hoewel regisseur Julius Onah niet alleen de schuld krijgt, ondermijnt de resulterende chaos het potentieel van het verhaal.

Een ander probleem is de onderbenutting van Tim Blake Nelson. Het verhaal van zijn personage is doordrenkt van ontevredenheid, wat een weerspiegeling is van de behandeling die hij in deze film krijgt. De verhaallijn, geproduceerd door een schrijversteam van vijf leden, vertoont een gebrek aan samenhang; het valt vaak plat met ongeïnspireerde dialogen en onoriginele humor.
Wat betreft de actiescènes, die zijn ofwel vlot gemonteerd of smaakvol gepresenteerd. Mackie levert een boeiende prestatie, waarbij hij zijn vaardigheden overtuigend laat zien – op een gegeven moment gebruikt hij sintelblokken als geïmproviseerde wapens tegen tegenstanders. Hoewel hij soms minder betrokken lijkt, slaagt hij er grotendeels in om de soloreis van het personage te vertegenwoordigen.
Niettemin verdient een ambitieuze actiescène rond Tiamut wel credits. Deze scène stijgt uit boven de gemiddelde visuele effecten en toont dynamische choreografie. Als aanvulling hierop is er de cinematografie van Kramer Morgenthau, die, ondanks een paar visuele missers, een stijlvolle esthetiek biedt.
Politieke thema’s: een gemiste kans

In tegenstelling tot het scherpe sociaal-politieke commentaar van The Winter Soldier of Civil War, lijkt Brave New World hedendaagse kwesties te verdoezelen, waarbij de politieke verwijzingen hol overkomen. Een bepaalde zin van Sam die uitdrukt dat het “land verloren is” voelt ongeïnspireerd en slecht uitgevoerd, wat afbreuk doet aan elk zinvol discours.
Terwijl The Falcon and the Winter Soldier erin slaagden om in Sam Wilsons worstelingen te duiken om in Captain America’s schoenen te stappen, wordt dit aspect in de film gedegradeerd tot louter voetnoten. Mackie’s optreden schittert wanneer hij deze druk aanpakt, en laat de diepgang van het personage zien.
Nu, over naar het hoogtepunt van de film: Harrison Fords vertolking van Thaddeus Ross. Zijn transformatie in de Red Hulk vertegenwoordigt een kort maar spannend moment. Helaas contrasteert de vitaliteit van die scènes scherp met de algehele futloze energie van de film.
Laatste gedachten: een gemengde zak
Dexerto beoordelingsscore: 3/5 – Goed
Captain America: Brave New World kan mijn vertrouwen in de MCU niet doen herleven en haalt het niet bij zijn voorgangers, maar het biedt toch momenten van vermaak. En dat is uiteindelijk waar het om draait voor kijkers die op zoek zijn naar ontspanning.
Geef een reactie ▼