Controlespelers moeten deze nachtmerrieachtige horrorfilm bekijken

Horrormedia lenen meer van hun inspiratie dan de meeste genres. Invloedrijke regisseurs doen meer dan andere makers tot actie aanzetten. Ze creëren subgenres. Hun namen worden synecdoche voor netwerken van verhalende en esthetische stijlfiguren. Dat maakt eenvoudige vergelijkingen mogelijk tussen werken, gescheiden door medium, doel en budget. Remedy Entertainment’s Control en Anthony Scott Burns’ Come True delen elementen dankzij de traditie van dromerige horrormedia die eraan voorafgingen.

Onafhankelijke horrorfilms hebben de grootste kwaliteitskloof van alle moderne kunstmedia. Hacks brengen duizend verschrikkelijke imitaties voort van wat tien jaar geleden populair was, maar visionairs laten af en toe iets briljants vallen met een prijskaartje van vier of vijf cijfers. Grotere budgetten kunnen horrorfilms naar beneden halen. Het IFC Midnight-label garandeert geen succes of kwaliteit, maar het is een herkenbare merknaam met enkele intrigerende kenmerken.

Controlefans zullen Come True geweldig vinden

Regisseur	Anthony Scott Burns
Schrijvers	Anthony Scott Burns en Daniel Weissenberger
Vorm	Julia Sarah Stone, Landon Liboiron, Tiffany Helm
Datum van publicatie	12 maart 2021
Looptijd	105 minuten
Rotten Tomatoes-score	86% Positief

Iedereen die ooit last heeft gehad van slaapverlamming weet dat dit een van de ergste aandoeningen is die een mens kan hebben. Iedereen die een beschrijving van slaapverlamming heeft gehoord, is terecht doodsbang dat het hem of haar zal overkomen. Come True maakt gebruik van het demonenconcept voor slaapverlamming voor een nachtmerrieachtige horrorervaring. De film volgt Sarah, een jongedame die thuis met niet-gespecificeerde problemen kampt. Ze weigert in haar bed te slapen en rust in plaats daarvan uit op openbare speelplaatsen of op de slaapkamervloeren van vrienden. Dat zorgt ervoor dat ze tijdens de les in slaap valt en liters cafeïne consumeert. Sarah lijdt aan frequente, onbegrijpelijke nachtmerries over zwarte omgevingen, onmogelijke architectuur en gezichtsloze figuren . Wanhopig op zoek naar geld, meldt ze zich vrijwillig aan voor een mysterieus experiment om haar slaap in de gaten te houden. De artsen weigeren het doel te delen.

Het experiment begint al snel mis te gaan. Sarah’s enige vriendin in de groep verdwijnt, en de wetenschappers willen haar niet vertellen wat er is gebeurd. Een andere deelnemer begint Sarah te stalken in haar dagelijks leven. Sarah wordt woedend en dreigt de studie te verlaten. De wetenschappers laten haar afgedrukte foto’s zien van de schimmige figuur die haar nachtmerries achtervolgt. Sarah ontdekt dat het wezen haar mededeelnemers wakker houdt. De gedeelde slaapdemon begint in werkelijkheid te verschijnen. Sarah moet de waarheid achter haar nachtmerries en het experiment ontdekken voordat er iets verschrikkelijks uit haar hoofd opkomt dat de rest van de wereld teistert.

Come True is beschikbaar om te streamen op Hulu .

Overeenkomsten tussen Controle en Come True

Come True is een langzaam bewegende, beklijvende, humeurige horrorfilm die het grootste deel van zijn schermtijd besteedt aan het kijken naar mensen die slapen. Control is een third-person shooter waarin de speler brokken steen naar vliegende vijanden kan gooien. Ze lijken verschillend, maar de overeenkomsten zitten in de beelden. De besturing speelt zich af in het Oudste Huis, misschien wel de best gerealiseerde videogameomgeving ooit ontworpen. Het eeuwig veranderende hoofdkwartier steekt uit en klapt in, met onmogelijke structuren die in elke hoek rondspoken. Het gebouw lijkt te leven en bewust te zijn. Dit leidt tot opvallende beelden die tot de verbeelding spreken. De meest memorabele scènes in Come True zijn droomsequenties die uit hetzelfde hout gesneden lijken. Sarah’s dromen voelen aan als tussenfilmpjes uit Control, waarbij het verhaal ontbreekt. Dat is de meest opvallende overeenkomst, maar ze delen ook andere details, waaronder:

Zware verwijzingen naar het werk van David Lynch , vooral zijn eerdere werken als Blue Velvet en Twin Peaks.
Mondaine bureaucraten en wetenschappers stonden tegenover uitdagende bovennatuurlijke elementen.
Een mix van ouderwetse technologie en onmogelijke sci-fi-ideeën.
Een vrouwelijke hoofdrolspeler die in een belangrijke positie terechtkomt in een duistere organisatie.
Een wezen dat de hoofdpersoon sinds zijn kindertijd achtervolgt, dreigt werkelijkheid te worden.

Deze verhalende elementen vallen toevallig samen, maar de films delen geen subgenre. Controle hoort thuis in het New Weird-universum . Come True is een eenvoudiger horrorverhaal. Het meest unieke visuele kenmerk, afgezien van de droomsequenties, zijn de ouderwetse schermen die nachtmerries weergeven door middel van ruis. Narratief gezien bevatten beide werken een paar wendingen, maar Control doet niets om het controversiële einde van Come True te evenaren. Het verhaal van Sarah zou een gebeurtenis kunnen zijn die het Federal Bureau of Control zou kunnen onderzoeken.

Control and Come True onderzoekt het spookachtige potentieel van de geest en de grimmige prikkels van degenen die lijken te willen helpen. Hun verhalen volgen heel verschillende paden, maar hun beelden lijken schokkend op elkaar. De droomsequenties zouden portalen naar het oudste huis kunnen zijn. De monsters in Sarah’s geest kunnen worden gecorrumpeerd door de Hiss. Het geheim achter beide werken is hun inspiratie. David Lynch, David Cronenberg en John Carpenter creëerden de rode draad die deze game en film met elkaar verbindt. Fans van Control zullen Come True geweldig vinden omdat het veel van hetzelfde ongemak en vervreemding zal oproepen. Leg het dienstwapen neer en ga liggen voor een lange, verfrissende nachtmerrie.