Drie maanden India verkennen: de reis van een stel en het onverwachte gebrek aan evenementen

Nadat ik de film had afgekeken, nam ik contact op met een goede vriendin die ik al meer dan tien jaar ken. Ik vroeg: “Heb je ‘Love in the Big City’ gezien? Het brengt me terug naar onze ervaringen op de universiteit.” Sinds haar afstuderen is ze teruggekeerd naar haar geboorteplaats voor werk en bereidt ze zich voor op haar aanstaande huwelijk. Ik greep de kans aan om haar rechtstreeks te vragen: “Wat betekent het voor jou om een homovriend te hebben?” Haar antwoord weerspiegelde een sentiment uit de film: “Het is alsof je een vriend hebt die constant blijft, waardoor ik mijn ware zelf kan omarmen.”

Ze legde uit: “Met mijn vrienden van hetzelfde geslacht die een vergelijkbare levensstijl hebben, gaan onze gesprekken over onderwerpen als schoonfamilie en plannen om kinderen op te voeden. Maar tijdens mijn interacties met mijn homovriend merk ik dat ik mijn eigen gevoelens en ervaringen bespreek, wat ik erg waardeer.” Ze dacht na over hoe het, toen ze begon met daten met haar verloofde, voor haar belangrijk was of hij haar homovriend kon accepteren. Ze maakte er een punt van om me aan hem voor te stellen, meteen aan het begin van hun relatie, en nodigde me uit om bij hen thuis af te spreken.

Onvergetelijke momenten gedeeld tussen een homoseksuele man en een vrouw

Onze vriendschap bloeide echt op in 2014 tijdens onze backpackreis naar India, een bestemming die bekend staat om zijn uitdagende reiservaringen. Meer dan drie maanden lang deelden we kamers en gaven we ons gespaarde geld uit aan een extra biertje, waardoor we ons volledig konden onderdompelen in het avontuur zonder enige ongemakkelijkheid of ongemak. In plaats van elkaar door een romantische lens te bekijken, hadden we de vrijheid om onze individuele uitdagingen te bespreken. Zij wilde een reis die veilig en plezierig aanvoelde, terwijl ik me concentreerde op het vastleggen van prachtige landschappen op foto’s. Deze unieke combinatie van een homoseksuele man en een vrouw maakte ons ideale reisgenoten, waardoor we onze respectievelijke doelen konden bereiken en elkaars grenzen konden respecteren.

Nadat ze uit Seoul was verhuisd, stuurde ik haar vaak een berichtje: “Mis je Seoul?” Ik vroeg me af of ze echt gelukkig was met het leven buiten de drukte van een grote stad. Ik verwachtte dat ze zou reageren met iets als “Ik wou dat ik terug kon naar Seoul”, vergelijkbaar met de gevoelens van zangeres Lee Hyori tijdens haar tijd op Jeju Island in een variétéprogramma. Ze antwoordde echter zonder aarzeling: “Ik ben veel gelukkiger dan ik was in Seoul.”

De reden achter mijn vragen kwam voort uit mijn eigen angst om de stad te verlaten. Er is een wijdverbreid idee dat LGBTQ+-individuen in Seoul moeten wonen, omdat het een veilige haven is voor mensen zoals wij. Dit thema is ook een belangrijk aspect van “Love in the Big City.”

Wonen in de grote stad

De film is geïnspireerd op het korte verhaal “Jae-hee” uit de bundel “Love in the Big City” van Park Sang-young, gepubliceerd in 2019. Het hoofdpersonage, Jae-hee, wordt afgebeeld als een “vrijgevochten vrouw”, die zich niet laat hinderen door maatschappelijke oordelen en die graag haar romantische reis wil verkennen.

Heung-soo, het homoseksuele personage, worstelt daarentegen met zijn onvermogen om zich aan te passen aan mannelijke groepen, en voelt zich vaak een buitenstaander. Een cruciaal moment vindt plaats wanneer Jae-hee getuige is van Heung-soo die een kus deelt met een man in Itaewon, waardoor de twee geleidelijk elkaars kwetsbaarheden accepteren en dichter bij elkaar komen als vrienden. Hun band ontwikkelt zich pas echt wanneer ze uit noodzaak samen gaan wonen.

De film vangt effectief veel elementen uit het originele verhaal, maar presenteert met name een meer evenwichtige verkenning van de levens van de twee hoofdpersonages. Terwijl het boek voornamelijk Heung-soo’s perspectief liet zien, wisselt de film af tussen de ervaringen van beide protagonisten van hun twintiger jaren tot hun vroege dertiger jaren. De herkenbare scenario’s waarmee zowel een jonge vrouw als een homoseksuele man te maken krijgen, versterken hun solidariteit en betrekken kijkers.

Hun vermogen om een diepere connectie te smeden komt niet alleen voort uit jeugdig enthousiasme, maar ook uit hun gedeelde ervaringen als maatschappelijke minderheden. Binnen de harde realiteit van de bruisende stad begrepen ze intuïtief de noodzaak om elkaar te steunen. Zelfs toen Jae-hee te maken kreeg met datinggeweld of een onverwachte zwangerschap die leidde tot een abortus, was het Heung-soo die haar door het hele gebeuren heen bijstond.

Heung-soo ging ook met zijn uitdagingen om, zoals uit de kast komen bij zijn moeder, militaire dienst en het najagen van zijn dromen. Beide personages boden bereidwillig steun te midden van deze moeilijkheden, wat hun vriendschap verstevigde. “Love in the Big City” vertelt op prachtige wijze over de reis van twee outcasts, die met succes voldoen aan de verwachtingen van zowel vrouwen- als queercinema.

Marketingstrategieën: een kritische blik

Een belangrijk personage in de film is de stad zelf: Seoul. De verhalen van degenen die niet centraal staan in het plot, spelen zich af te midden van de levendige homoclubs van Itaewon en de vervallen appartementen met meerdere units in de buurt van universiteiten. De emotionele dynamiek van de hoofdpersonages contrasteert sterk met de glitter en de isolatie van het stedelijke leven, en laat zien dat het leven in een metropool ongrijpbaar kan aanvoelen, net als de vluchtige connecties die in clubs worden gemaakt. De geweldige optredens van hoofdrolspelers Kim Go-eun en Noh Sang-hyun waren bijzonder opmerkelijk, met name Noh Sang-hyun, die een genuanceerd personage creëerde zonder alleen te vertrouwen op stereotiepe portretten van een ‘homo’-persona.

Ondanks zijn prestaties als commercieel succesvolle queerfilm, wordt zijn marketingstrategie vaak bekritiseerd. Pogingen om de queerthema’s in trailers en advertenties te bagatelliseren vóór de release, zorgden ervoor dat veel fans van het originele werk teleurgesteld waren.

In een gedenkwaardige zin uit de film vraagt Jae-hee aan Heung-soo: “Hoe kan jezelf zijn een zwakte zijn?” Maar in werkelijkheid illustreert het een bitterzoete ironie: dat jezelf zijn inderdaad gezien kan worden als een kwetsbaarheid. Deze situatie weerspiegelt een maatschappelijk falen om te erkennen dat het negeren van het categoriseren van queer content als zodanig ook een vorm van uitsluiting is. Queer cinema zou nooit als een last moeten worden gezien; in plaats daarvan kan, in tegenstelling tot typische commerciële films, positieve mond-tot-mondreclame van een dankbaar publiek een aanzienlijke impact hebben op de box office-prestaties.

Zelfs met een marketingaanpak die de kijkervaring dreigt te ondermijnen, resoneren de boodschappen van de film krachtig bij het publiek. Ik sprak met een vriendin met wie ik de film keek en vroeg haar: “Wat sprak je het meest aan?” Ze antwoordde: “Ik voelde me trots dat we in hetzelfde tijdperk leven als de personages.”

De film biedt een geruststellend perspectief, en verzekert Jae-hee en Heung-soo, die in dit hedendaagse landschap leven, dat ze tot nu toe hebben gefloreerd en dat ze dat in de loop van de tijd zullen blijven doen. Dit was het geval toen de roman voor het eerst werd gepubliceerd, en de film dient als een spiegel die nieuwe wegen van liefde weerspiegelt die in de bruisende stad worden gevonden.