Filmrecensie: Deadpool en Wolverine

Zou Deadpool (en Wolverine) Marvels gekozen held kunnen zijn, voorbestemd om een ​​ooit machtige franchise te redden van het vervagen in de vergetelheid? Het is mogelijk, maar vertrouw niet al je vertrouwen in die uitkomst – waardeer het gewoon voor wat het is: een verrassend oprecht bloedbad dat het verleden zachtjes tot rust brengt (nou ja, grotendeels).

Ondanks de uitdagingen waarmee MCU-films te maken krijgen bij het heroveren van de opwinding van de beginjaren sinds de release van Endgame, is er altijd wel iets dat het optimisme van fans nieuw leven inblaast. Of het nu de langverwachte Guardians of the Galaxy Vol. 3 is of het tweede seizoen van Loki, Marvel blijft hoop aanwakkeren onder zijn toegewijde volgers.

Deze film kan vergeleken worden met Spider-Man: No Way Home, of dat nu een positieve of negatieve vergelijking is. Het is gedurfd, ontroerend en ongelooflijk vermakelijk, maar het heeft ook zijn gebreken en zijn onverwachte wendingen – “don’t forget your lucky sock”want er zijn er veel – zorgen voor een vluchtige rush van opwinding die uiteindelijk zal vervagen.

Ondanks de behoefte aan een held in de MCU, kunnen noch Deadpool noch Wolverine de redder zijn. Hoewel hun succes Kevin Feige veel rijkdom kan brengen, zijn hun personages te chaotisch en uniek om een ​​sjabloon te zijn voor toekomstige films. Dit is echter ook een positief aspect, aangezien hun succes ligt in het doorbreken van traditionele normen en het verleggen van grenzen.

Deadpool en Wolverine zoeken naar een doel in een betekenisloze wereld

De Merc with a Mouth staat bekend om zijn oneerbiedige aard. De uitdaging ligt in het vinden van een manier om een ​​personage te aarden dat constant de vierde wand doorbreekt en buiten de wereld van traditioneel verhalen vertellen bestaat.

Ondanks de paradoxale aard, blijkt de combinatie van Deadpool en Wolverine effectief te zijn. De film begint met Wade Wilson (Ryan Reynolds) die ontevreden is met het leven. Ondanks Peters (Rob Delaney) bezwaren, heeft hij het opgegeven om een ​​superheld te zijn en verkoopt hij in plaats daarvan tweedehands auto’s, terwijl hij ook nog eens baalt van het feit dat Vanessa (Monica Baccarin) nu een relatie heeft met iemand anders.

Zonder waarschuwing wordt hij abrupt uit zijn wereld gehaald en komt hij terecht bij de Time Variance Authority (als je Loki nog niet hebt gezien, is dat prima – zij zijn verantwoordelijk voor het reguleren van de tijd en het voorkomen van alternatieve tijdlijnen). Mr. Paradox (Matthew MacFadyen), een top TVA-agent met een onconventioneel idee, biedt Wade het enige dat hij het meest verlangt: een gevoel van doelgerichtheid, voor het welzijn van iedereen.

Ik zal niet ingaan op de inzet en de implicaties daarvan, maar ik wil wel één ding noemen: het houdt in dat je samenwerkt met Wolverine (Hugh Jackman), waarbij je te maken krijgt met het gebruikelijke ruwe spel, gevechten en gekibbel, terwijl ze oog in oog komen te staan ​​met Cassandra Nova (Emma Corrin).

Het verhaal belichaamt effectief het concept van multiversale waanzin, iets dat prominenter aanwezig is in de film dan de titel doet vermoeden. De cameo’s zijn zeer aangenaam en het lijkt erop dat Feige alle traditionele regels voor dit specifieke project heeft genegeerd.

Ondanks de komische momenten ligt het ware sentiment in de diepe genegenheid voor het afgelopen Fox-tijdperk. Het dient als een afscheid van een tijd die achterhaald is door zijn tekortkomingen en als eerbetoon aan de vooruitgang die het bracht. Het laatste hoofdstuk dient als een testament van de erfenis die het achterlaat.

Deadpool: een R-rating krijgen

Ondanks de superheldenthema’s is deze film niet geschikt voor jongere kijkers – het heeft een hard-R-classificatie. Er is een brute scène waarin een adamantiumklauw als spitroast wordt gebruikt en een ander personage zijn vlees eraf wordt gescheurd. En als dat nog niet genoeg is om je te overtuigen (dat zal het zeker doen), is er ook een aanzienlijke hoeveelheid bloed. Het is veilig om te zeggen dat de MCU nog nooit zo grafisch is geweest en het is onzeker of we ooit nog zoiets zullen zien.

Shawn Levy verdient de eer voor zijn uitzonderlijke choreografie in de film. De interactie tussen Deadpool en Wolverine toont het hoogste niveau van optreden van beide personages. Het slaat een perfecte balans tussen intens en humoristisch, onverzettelijk maar toch grappig. Fans hebben lang uitgekeken naar deze confrontatie op het grote scherm, en het voldoet absoluut aan alle verwachtingen en opwinding.

Hoewel de derde akte misschien wat onsamenhangend aanvoelt, is er één bijzonder indrukwekkende en bloederige lange take die opvalt. De cinematografie schiet echter tekort, mist diepte en lijkt soms saai en zelfs amateuristisch. Hoewel sommigen misschien geen prioriteit geven aan kleurcorrectie, denk ik dat het belangrijk is, vooral gezien het grote budget van meer dan $ 200 miljoen voor grote blockbusterfilms. We zouden meer moeten verwachten van zulke producties met een hoog budget.

Ondanks de grofheid, kinderachtige humor en het veelvuldige gebruik van grof taalgebruik, is het script voor Deadpool precies wat je ervan verwacht. Hoewel de constante meta-referenties niet altijd raak zijn, zijn de vierde-wandgrappen die wel landen echt hilarisch. Bovendien is het geklets tussen Reynolds en Jackman een van de grappigste dingen die beide acteurs ooit hebben geleverd.

Jackman en Reynolds zijn sensationeel

Maar laat ik duidelijk maken dat dit geen kritiek is. De film is bedoeld voor volwassenen, maar is ook geschikt voor tieners en kinderen. Als ik 15 was geweest, had ik zo hard gelachen dat de tranen over mijn gezicht waren gerold. Nu vond ik het nog steeds grappig, maar mijn lach beperkte zich meestal tot een paar snuiven.

Ondanks dat hij vaak het gevoel heeft dat hij constant aandacht zoekt, weet Deadpool te voorkomen dat hij een eendimensionaal personage wordt, een angst waar hij de hele film mee worstelt. Deze evolutie van zijn personage is hartverwarmend, omdat het een kwetsbare kant onthult onder zijn constante sarcasme, waardoor hij herkenbaarder en driedimensionaal is dan ooit tevoren.

Ondanks het cliché is Reynolds’ charisma grotendeels verantwoordelijk voor het succes van zijn vertolking van Deadpool, aangezien het lijkt alsof hij geboren is voor de rol. Het is werkelijk opmerkelijk hoe hij oprechtheid weet te brengen in het constante geklets van het personage.

Ondanks de aanvankelijke zorgen van Logan-fans (inclusief ikzelf) over Jackmans betrokkenheid, is zijn terugkeer in de rol een droom die uitkomt. Zijn vertolking van Wolverine is een van de meest iconische in de geschiedenis van de popcultuur, en zowel Deadpool als Wolverine brengen er een eerbetoon aan.

(Hoewel het misschien maar een kortstondig uitstapje is, slaagt de film op twee belangrijke punten: we kunnen Jackmans ongelooflijk gespierde Wolverine-lichaam opnieuw bewonderen en het moment waarop hij zijn masker opzet, roept een gevoel op dat lijkt op de wederkomst van Christus.)

Deadpool en Wolverine recensie

De MCU-ervaring met Deadpool en Wolverine is een must-see; het zit vol spanning, bloed en onverwachte emotionele momenten. Ondanks alle gebreken, zullen de nostalgie en het onvervalste geluk die je in de bioscoop zult ervaren, ze overschaduwen. Simpel gezegd, laten we ons voorbereiden op een ongelooflijke rit.