Veel oude en retro- horrorspellen zijn ondanks hun leeftijd de moeite waard om opnieuw te bekijken of zelfs voor het eerst te spelen. Sommige zijn nog niet eens zo oud, maar worden vergeten en overschaduwd door franchises als Silent Hill en Resident Evil. Hoewel het genre als geheel populair is, zijn de meeste horrorspellen relatief nichespellen en blijven ze vaak onder de radar.
Als gevolg hiervan worden veel hoog gewaardeerde games tegenwoordig nauwelijks besproken. Ze zijn bezweken voor de meedogenloze stroom van de tijd, en in sommige gevallen is er een gebrek aan toegankelijke exemplaren. Honderden titels voldoen aan de beschrijving, maar een paar vergeten horrorspellen vallen op in de massa.
Om ‘vergeten’ te kwantificeren, wordt rekening gehouden met het aantal Metacritic-gebruikersbeoordelingen. Als een game geen beoordelingen heeft op Metacritic, wordt Steam in plaats daarvan gebruikt. Om wat context te geven: Resident Evil uit 1996 heeft 1.295 gebruikersbeoordelingen op Metacritic; Ondertussen heeft Outlast uit 2013 meer dan 77.000 recensies op Steam.
Bijgewerkt op 13 november 2023 door Mark Sammut: De specificaties van elke horrorgame zijn toegevoegd, inclusief informatie over hun platforms en ontwikkelaars.
11 Sanatorium
Aantal naadgebruikersrecensies: 925 (score van 94%)
Sanitarium, een klassiek point-and-click-avonturenhorrorspel, kwam uit in 1998 en was innovatief voor die periode. Gamers spelen een man die ontwaakt uit een coma na een auto-ongeluk in een eng gesticht. Het is aan de speler om het mysterie te ontdekken over wat er aan de hand is.
Door gebruik te maken van een isometrische invalshoek, die in 1998 uit de mode begon te raken, slaagde Sanitarium erin om schrik te combineren met een intens en goed geschreven verhaal dat de grens tussen fictie en realiteit vervaagde. Hoewel de leeftijd duidelijk zichtbaar is, is de game al die jaren later nog steeds leuk en is er zelfs een mobiele poort uit 2015.
10 nachtmerriewezens
Aantal Metacritic-gebruikersbeoordelingen: 16 (score 8,4)
Nightmare Creatures, uitgebracht in 1997, is perfect voor degenen die van 19e-eeuwse gotische horror houden . Het spel speelt zich af in 1834 in Londen, en mensen muteren in goddeloze monsters. De meeste recensies voor dit spel waren gunstig; slechts weinigen herinneren zich het echter.
Het spel kan behoorlijk moeilijk zijn, omdat het een optioneel mechanisme voor een adrenalinereep heeft, waardoor de gezondheid verloren gaat als deze opraakt. Spelers worden gedwongen voortdurend gevechten te zoeken en te winnen om de adrenalinebalk vol te houden. In 2000 bracht Kalisto Nightmare Creatures 2 uit, dat niet zo goed is als zijn voorganger. Dat gezegd hebbende, het heeft zijn fans.
9 Regel van Rose
Aantal Metacritic-gebruikersbeoordelingen: 98 (score 8,9)
Deze obscure survival-horrorgame kwam in 2006 uit voor de PS2. Hoewel hij veel lof oogstte voor zijn verhaal, kunst en muziek, werd Rule of Rose over het algemeen middelmatig ontvangen vanwege de gameplay. Ook in Groot-Brittannië was er sprake van controverse.
Rule of Rose richt zich meer op psychologische horror dan op geweld. Qua verhaallijn is het enigszins te vergelijken met Lord of the Flies, maar dan met jonge meisjes in plaats van jongens. Rule of Rose zou een van de meest onbegrepen horrorspellen aller tijden kunnen zijn, vooral als je kijkt naar de eerste negatieve recensies. Nu een exemplaar bemachtigen is een uitdaging, aangezien het voor ongeveer 400 dollar wordt verkocht en alleen tweedehands kan worden gekocht. Het is waarschijnlijk vanwege die prijzen dat dit spel in de loop van de tijd alleen maar meer en meer vergeten zal worden.
8 Cryostase: slaap van de rede
Aantal Metacritic-gebruikersbeoordelingen: 183 (score 7,7)
Cryostasis: Sleep of Reason, oorspronkelijk uitgebracht in Rusland in 2008, is een psychologisch horrorspel dat uitsluitend voor Windows is ontworpen. Het spel is vanwege licentieproblemen uit de online winkels verwijderd, dus het is tegenwoordig bijna onmogelijk om het legaal te verkrijgen, tenzij iemand erin slaagt een goudmijn te raken en een fysiek exemplaar te vinden.
Deze first-person-titel speelt zich af in het Noordpoolgebied, begin jaren ’80. Het verhaal bevat tijdreiselementen en een slimme kracht die draait om het infiltreren van de herinneringen van mensen om hun lichaam over te nemen.
7 Nacht
Aantal Metacritic-gebruikersbeoordelingen: 17 (score 8,4)
De release van Nocturne dateert uit 1999 en het uitgangspunt vertoont enkele overeenkomsten met Men in Black. Spelers nemen de rol aan van een personage dat simpelweg The Stranger heet en die werkt voor een geheime overheidsorganisatie genaamd ‘Spookhouse’. Het is de taak van hem en zijn collega-operators om paranormale problemen zoals vampieren, zombies en weerwolven te onderzoeken en aan te pakken.
Hoewel op sommige plaatsen zeker ruig, heeft Nocturne de tand des tijds doorstaan dankzij de fantastische sfeer en het leuke verhaal. Het is wel behoorlijk lastig.
6 Geestenjager
Aantal Metacritic-gebruikersbeoordelingen: 31 (score 8,4)
Exclusief voor de PS2 en uitgebracht in 2003, is Ghosthunter een actie-survival-horrorspel. Het ontwikkelingsteam liet zich inspireren door James Bond, Ghostbusters en Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty. Spelers kruipen in de huid van Lazarus Jones terwijl hij zijn partner probeert te redden van geesten die hij per ongeluk uit de gevangenis heeft bevrijd. Als beginnend detective moet hij zijn vaardigheden als beginnend spokenjager op de proef stellen.
In 2003 zag Ghosthunter er behoorlijk goed uit, vooral wat betreft de ontwerpen van de geesten en de speciale effecten. De campagne verandert regelmatig de instellingen om ervoor te zorgen dat spelers niet te veel tijd in dezelfde omgevingen doorbrengen. Wat het vuurgevecht betreft, is Ghosthunter een product van zijn tijd en een bruikbare third-person shooter.
5 Het lijden
Aantal Metacritic-gebruikersbeoordelingen: 43 (score 8,4)
Voor een vergeten horrorspel had The Suffering over de hele linie behoorlijk positieve recensiescores toen het in 2004 werd uitgebracht. Het project verdient lof omdat het iets anders probeerde, omdat het afstand probeerde te nemen van horrorklassiekers als Resident Evil, Silent Hill en Fatal Frame. . Door horror en actie te combineren, richt de game zich behoorlijk veel op gevechten, tenminste in vergelijking met de meeste horrorreleases.
De thema’s en het verhaal van de game zijn slim en duiken in de doodstraf, slavernij, racisme en gevangeniscultuur. De hoofdpersoon is een man in de dodencel, en het opruiende incident houdt in dat een gevangenis wordt binnengevallen door een bovennatuurlijke dreiging. Er zijn drie verschillende eindes, die afhankelijk zijn van de acties van de speler.
4 Nosferatu: De toorn van Maleachi
Aantal Metacritic-gebruikersbeoordelingen: 52 (score 7,4)
Nosferatu: The Wrath of Malachi, uitgebracht in 2003, speelt zich af in 1912 en is duidelijk geïnspireerd op Dracula. Spelers gaan naar een kasteel in Roemenië waar een bruiloft plaatsvindt tussen de zus van de hoofdpersoon en de zoon van een graaf. Het wordt echter al snel duidelijk dat de graaf en zijn nakomelingen niet echt menselijk zijn, en dat ze slechte bedoelingen hebben met hun nieuwe familieleden.
Nosferatu: The Wrath of Malachi is een first-person shooter en een survival-horrorspel. Hoe oud de titel ook is geworden, hij heeft de tand des tijds doorstaan in die zin dat hij nog steeds vermakelijk is om te spelen, ook al kan hij zich niet helemaal meten met de beste horrorspellen aller tijden. Spelers moeten het kasteel doorzoeken om hun familieleden te vinden, een doel dat een extra wending krijgt door de locaties van laatstgenoemde willekeurig te maken.
3 Koude angst
Aantal Metacritic-gebruikersbeoordelingen: 14 (score 9,4)
Cold Fear van Ubisoft heeft nogal wat gemeen met Resident Evil 4 van Capcom , dat slechts twee maanden eerder werd gelanceerd. Het is niet verwonderlijk dat de laatste de eerste volledig overschaduwde, en het is zeker de betere algehele game. Toch is Cold Fear volgens de meeste statistieken een behoorlijke survival-horrortitel.
De hoofdpersoon van het verhaal is een lid van de kustwacht van de Verenigde Staten die een Russische walvisvaarder helpt, maar ontdekt dat een afschuwelijke parasiet de bemanningsleden heeft overgenomen en van zombieachtige monsters heeft gemaakt.
2 De onsterfelijkheid van Clive Barker
Aantal Metacritic-gebruikersbeoordelingen: 170 (score 8,6)
Clive Barker’s Undying is een first-person horrorshooter die vooral aandacht kreeg dankzij de betrokkenheid van de gelijknamige schrijver. Clive Barker, een grote naam op het gebied van horror, is een geliefde romanschrijver die ook een aantal films heeft geregisseerd en geschreven, waaronder Hellraiser. De auteur heeft een aantal spellen uitgeprobeerd, waarvan Jericho uit 2007 waarschijnlijk de meest bekende is. Undying is echter het betere algemene spel.
Het verhaal speelt zich af in de jaren twintig en spelers spelen de rol van een veteraan uit de Eerste Wereldoorlog, Patrick Galloway, die onderzoek doet naar occulte gebeurtenissen. Ondanks dat het in de vergetelheid raakte, kreeg Clive Barker’s Undying na de release zeer positieve recensies. Helaas verkocht de game ook slecht, waardoor niet veel horrorfans de titel zelfs maar een kans gaven.
1 Eeuwige duisternis: Sanity’s Requiem
Aantal Metacritic-gebruikersbeoordelingen: 230 (score 8,9)
Eternal Darkness: Sanity’s Requiem, uitgebracht in 2002 voor de GameCube, had veel vergelijkbare mechanismen als de Resident Evil-serie. Ondanks dat het spel veel lof kreeg, was het geen commercieel succes en is het gedegradeerd tot een kleine cultklassieker. Er zou zelfs een vervolg komen, maar dat werd geannuleerd vanwege de slechte verkopen van de eerste game.
Het is jammer, want Eternal Darkness kreeg bijna perfecte recensies van gamepublicaties over de hele linie. Hoewel de titel niet noodzakelijkerwijs een van de engste op horror gerichte projecten op de markt is, behoort hij misschien wel tot de meest ambitieuze inspanningen van het genre, terwijl hij tegelijkertijd redelijk toegankelijk is voor jongere spelers. Het tijdspringende verhaal is episch en boeiend, terwijl de gameplay behoorlijk verouderd is. De Sanity-meter van Eternal Darkness liep ook voorop, en de invloed ervan is te zien in games als Amnesia.
Geef een reactie