Frieren: Beyond Journey’s End slaagt waar andere High Fantasy-series faalden

Hoogtepunten

• Frieren: Beyond Journey’s End toont met succes een goed gevoel voor tijd, iets waar de meeste high fantasy-series niet in slagen.
• Realisme wordt in high fantasy-series vaak opgeofferd voor compacte verhalen, maar Frieren bewijst dat er verschillende manieren zijn om een ​​boeiend verhaal te vertellen.
• Frieren concentreert zich op de reis zelf in plaats van alleen op de bestemming, waardoor kijkers kunnen genieten van de langzame en alledaagse aspecten van de avonturen van de personages.

High fantasy is een genre dat vaak wordt toegeschreven aan een fantasieverhaal dat een wereld van magie, monsters en verschillende soorten intelligente wezens afbeeldt die samenleven in hetzelfde bestaansniveau. Denk aan Sword Art Online, Mushoku Tensei en Goblin Slayer, om er maar een paar te noemen.

Dankzij de opkomst van isekai-verhalen heeft high fantasy de afgelopen jaren een enorme populariteitstoename gekend, maar de meeste hebben hetzelfde uitgangspunt met iets andere gimmicks. Maar nu is er een nieuwe anime genaamd Frieren: Beyond Journey’s End die erin slaagt een cruciaal verhaalelement te benadrukken dat zelden wordt genoemd in andere high fantasy-series.

Een gevoel van tijd

Het grootste verhaalelement dat Frieren met succes laat zien, terwijl andere high fantasy-series falen, is een goed gevoel voor tijd. Het spreekt voor zich dat de overgrote meerderheid van de high fantasy-series weet hoe ze hun verhaal op de juiste manier moeten indelen, maar de meeste van hen slagen er niet in om aan te geven hoe lang iets daadwerkelijk gebeurt, en het wordt erger naarmate het langer duurt. Deze kwestie manifesteerde zich op twee specifieke gebieden: de reis zelf en het leven van langlevende rassen.

In het eerste seizoen van Sword Art Online bleven de spelers ongeveer tweeënhalf jaar in het spel hangen. Maar als we alleen maar zien wat er in het spel met ze gebeurt, lijkt de tijd zachtjes aan hen voorbij te gaan. En toen kwam aflevering 14 en eindigde de eerste boog plotseling. Voor ons, de kijkers, voelt het niet alsof er twee en een half jaar zijn verstreken in de Aincrad-toren.

Hetzelfde kan gezegd worden over de leeftijd van langlevende rassen zoals elfen. Er wordt gezegd dat elfen honderden, zo niet duizenden jaren kunnen leven en toch hun jeugdige uiterlijk kunnen behouden. Maar vaker wel dan niet is hun leeftijd gewoon iets dat aan de kijkers wordt vermeld. ‘Zie je die elfjes daar? Ze zijn 1200 jaar oud.”

Het is moeilijk om zo’n absurd aantal te begrijpen, omdat geen mens in het echte leven zelfs maar een tiende van die leeftijd heeft bereikt. Het is gemakkelijker voor ons om iemand te begrijpen die zijn vak al dertig jaar verfijnt dan iemand die al duizend jaar op demonen jaagt, omdat we weten hoe lang dertig jaar voor ons voelt. Als gevolg hiervan is hun lange leven voor ons niets meer dan een willekeurig getal.

Realisme versus compacte verhalen vertellen

Het is belangrijk op te merken dat er een reden is waarom de meeste high-fantasyseries er de voorkeur aan geven een goed gevoel voor tijd te presenteren. En het heeft te maken met de keuzes tussen realisme en compacte verhalen. Want om een ​​boeiend, snel en actievol verhaal te vertellen, moet de auteur vaak al het overtollige vet uit het verhaal verwijderen. Om dat te doen, moeten ze kiezen welk deel van het verhaal ze willen behouden en welk deel ze moeten verwijderen.

Iedereen begrijpt dat het de heldengroep veel tijd zou kosten om van zijn geboorteplaats naar het hol van de demonenheer te reizen. Vooral als ze te voet reisden, wat gebeurt in de meeste fantasyseries. Maar dat betekent niet dat het verhaal dat deel van het avontuur moet laten zien, nietwaar? Integendeel, het is eigenlijk beter om dat deel in de meeste gevallen uit het verhaal te schrappen.

Wil je tenslotte Goblin Slayer en zijn metgezel een hele aflevering door steden en bossen zien wandelen voordat ze in de volgende aflevering een vijand tegenkomen? Geef je er de voorkeur aan dat het verhaal dieper ingaat op hoe het voelt om een ​​honderdjarige elf te zijn, of om haar met haar boog de schedel van een goblin te zien doorboren?

Door het verwijderen van wat velen als het saaie en onnodige deel beschouwen, zou het verhaal veel beknopter en spannender zijn om te volgen. De kijkers komen sneller tot het interessante deel en voelen zich daardoor nog meer betrokken bij het verhaal. In dit opzicht is het dus logisch om het realisme opzij te zetten en je meer te concentreren op het creëren van een compact en interessant verhaal. Maar dan komt Frieren: Beyond Journey’s End langs en laat zien dat er verschillende manieren zijn om een ​​interessant en boeiend verhaal te vertellen.

Waarom Frieren slaagt waar anderen faalden

In tegenstelling tot de meeste high fantasy-series die er zijn, slaagde Frieren: Beyond Journey’s End erin om gedurende het hele verhaal een goed gevoel voor tijd te presenteren. De reden is dat deze serie zich niet concentreert op de acties en belangrijke mijlpalen op de reis van de held, maar op de reis zelf. Hier is het interessante deel niet de bestemming, maar eerder de reis zelf.

Terwijl andere series het reizende deel overslaan of vooruitspoelen, laat Frieren de kijkers genieten van het langzame en alledaagse wandelen door steden en bossen. Terwijl andere series alleen de personages laten zien die missies uitvoeren die belangrijk zijn voor hun hoofddoel, zal deze serie de personages laten zien die klusjes doen die niets te maken hebben met het doel van hun reis.

Niet alleen dat, de serie begon met het vermelden van het feit dat het de heldengroep (Frieren, Himmel, Heiter en Eisen) ongeveer tien jaar kostte om hun missie om de demonenheer te onderwerpen te voltooien. Dat betekent dat wij als kijkers weten dat de komende reis lang zal duren. Door regelmatig te vermelden hoe lang ze op bepaalde plaatsen zijn geweest, kunnen de kijkers nauwkeurig het tijdsverloop in een bepaalde aflevering aanvoelen, zoals het tijdstip waarop Frieren hun reis zes maanden uitstelde om de favoriete bloem van haar vriendin te vinden.

Bovendien slaagt de serie erin de onbegrijpelijk lange leeftijd van Frieren te laten zien door haar interactie met mensen en plaatsen. Het vervallen dorp dat ze eerder bezochten, is nu een welvarende stad geworden. De stoute jongen die haar vroeger voor de gek hield, is nu een oudere heer geworden. De vriendelijke en jeugdige kameraden die ze achterliet, zijn nu een opgewekte oude man geworden. Deze serie hoeft de echte leeftijd van Frieren niet te vermelden. Want alleen al door deze talloze interacties krijgen we een goed beeld van wat het betekent om zo’n lang leven te leiden als Frieren.

Concluderend probeert Frieren: Beyond Journey’s End , in tegenstelling tot andere high fantasy-series, geen epische en actievolle strijd tegen demonen en monsters te presenteren. Deze serie wil gewoon een kant van een avontuur belichten waar zelden over gesproken wordt. Het laat zien dat naar nieuwe plaatsen lopen en willekeurige taken uitvoeren tijdens een reis net zo spannend kan zijn als het doden van een vuurspuwende draak. Daarom slaagt deze serie erin een goed gevoel voor tijd te presenteren, terwijl andere high fantasy-series falen.

Frieren: Beyond Journey’s End is beschikbaar om te streamen op Crunchyroll.