Frieren: Beyond Journey’s End – De ironie van een ‘nepheld’

Hoogtepunten

Frieren onderzoekt de verdraaiing van geschiedenis en legendes en onthult dat het verhaal van Himmel die het Heldenzwaard uit de steen trok een leugen was.
De aflevering duikt in de waargenomen tekortkomingen van Stark als krijger en zijn reflectie op trauma, wat leidt tot een oprecht moment van begrip en band met Fern.
Het achtergrondverhaal van Stark onthult een giftige weergave van heldendom, waarbij de nadruk wordt gelegd op het belang van vriendelijkheid, mededogen en erkenning voor iemands inspanningen om een echte held te zijn.

Waarschuwing: het volgende bevat spoilers voor Frieren: Beyond Journey’s End, aflevering 12, “A Real Hero”, nu gestreamd op Crunchyroll & ; Primevideo.

Het hoofdtrio van Frieren: Beyond Journey’s End is zo goed dat het moeilijk is om favorieten te kiezen, maar elke keer staat Stark centraal , hij maakt een zeer sterk pleidooi voor zichzelf. Nadat hij de waarheid achter een legende heeft ontdekt, begint Stark naar binnen te denken, wat resulteert in een les over wat het betekent om een held te zijn, en een van de meest emotionele afleveringen tot nu toe.

Vorige week, na de nederlaag van Aura, waagden Frieren en de bende zich naar het noorden, maar werden betrapt door een strenge winter die hen tegenhield zes maanden lang naast een elvenmonnik genaamd Kraft. Toen de winter voorbij was en ze afscheid namen van hun nieuwe vriend, gingen ze naar het Dorp van het Zwaard, de plaats waar Himmel het Heldenzwaard uit de steen zou hebben getrokken.

De leugen van het heldenzwaard

frieren-voorbij-reis-einde-12-heldenzwaard

Frieren heeft herhaaldelijk onwaarheden gebruikt om uitspraken te doen over verhalen, geschiedenis en de samenleving. De titulaire elf verzamelt bijvoorbeeld grimoires die aan haar meester worden toegeschreven, maar die, naar eigen zeggen, nep zijn. Dit is slechts één voorbeeld waarin de serie observeert hoe de geschiedenis in de loop van de tijd vervormd raakt en in een legende verandert.

Normaal gesproken wordt deze vervorming echter voorgesteld als een natuurlijk proces gedurende tientallen jaren, terwijl aflevering 12 een voorbeeld laat zien waarin de vervorming opzettelijk was van de kant van de cast. Tot grote verbazing van Stark was het verhaal over Himmel die het zwaard uit de steen trok een leugen om te verdoezelen dat hij dat niet deed. Het wordt in het begin voorafschaduwd, wanneer Frieren zich herinnert dat hij met een replica van datzelfde mes zwaaide toen ze aan hun reis begonnen.

De opbouw naar deze onthulling is zeer goed gedaan en bij herbekijken is de kadrering erg slim, zoals hieronder wordt gedemonstreerd. Merk op hoe in het eerste shot het jonge opperhoofd dat de legende predikt de voorgrond domineert, terwijl Stark, degene die duidelijk dol is op het verhaal, op de achtergrond staat. Nadat Fern onthult dat ze het verhaal nooit heeft gehoord, verandert het shot tot grote verbazing van Stark, en nu domineert Frieren de voorgrond, stil, omdat ze de waarheid kent.

Het is dit soort subtiele regie dat het vertellen van verhalen zo boeiend maakt en elke onthulling des te meer de moeite waard maakt. Het blijkt dat Himmel nooit het zwaard heeft getrokken en dat de leugen is bedacht om zijn verhaal te romantiseren, aangezien de geschiedenis te maken heeft met zijn helden, maar de waarheid is veel inspirerender juist omdat Himmel nog steeds de Demonenkoning versloeg.

In de Monogatari-serie maakt het personage van Kaiki Deishu een heel goed punt over vervalsingen< /span> zegt hij: “De nep is van veel grotere waarde. In zijn doelbewuste poging om echt te zijn, is het reëler dan het echte werk.” Het kan gemakkelijk zijn om cynisch te zijn over helden, en er is geen tekort aan verhalen die heldendom behandelen als een ideaal voor naïef. Zoals ze zeggen: ontmoet je helden niet. De held wordt eerder een idee dan een echte persoon.Nisemonogatari. In

Volgens Kaiki’s redenering maakt dat verlangen om een held te worden – om dat idee serieus te volgen – de navolger authentieker dan het verhaal zelf. Het lijkt dwaas dat Himmel een replica van een groot zwaard ronddraagt, totdat je je herinnert dat hetzelfde zwaard waarmee hij in het begin zwaaide, hetzelfde zwaard was dat hij vasthield op weg naar het graf. Het maakte niet uit of het het echte Heldenzwaard was of niet, want het was er met geweld één geworden.

Dit besef is het begin van een groot moment voor Stark – een moment dat hem doet nadenken over zijn waargenomen tekortkomingen als krijger en het trauma dat daarmee gepaard gaat. De tweede helft van de aflevering pakt het allemaal uit en biedt een langverwachte band tussen hem en Fern, die niet altijd de aardigste voor hem is geweest.

Starks geschenk

Varen kan zo’n tsundere zijn tegenover Stark. De tekst zou suggereren dat dit komt door zijn lafheid, maar nadat er zoveel over hem werd gesproken dat hij zijn vastberadenheid vond in aflevering 6, voelt dat als een holle rechtvaardiging. Hij is een sterke vechter die simpelweg niet bang is om toe te geven dat hij bang is, wat een bewonderenswaardige en genuanceerde eigenschap is voor een mannelijk personage.

Toegegeven, het is ook niet zo dat Fern volkomen harteloos tegen hem is. Als ze hoort dat het zijn verjaardag is, denkt ze er meteen aan dat ze hem niets heeft gegeven. Ook dit leidt tot een hilarische en onverwacht goed geanimeerde scène met Frieren. Ze is zo trots op het perverse geschenk dat ze van Flamme heeft gekregen, omdat ze is gaan geloven dat dit het grootste geschenk ooit zal zijn, dat ze ongewoon duizelig wordt.

Freeze-beyond-journey's-end-12-freeze-drankje

Fern gaat op zoek naar Stark en ontmoet iedereen in de stad met wie hij heeft geholpen met klusjes of zelfs maar een tijdje mee heeft doorgebracht. Zijn vermogen om een handje te helpen verrast haar, en het is duidelijk te zien hoe ze langzaamaan meer respect voor hem krijgt. Wanneer ze hem vindt en – besluit dat het het beste is om openhartig te zijn – hem vraagt wat hij wil voor zijn verjaardag, is de cirkel rond. Hij had zijn verjaardag nog nooit echt gevierd, omdat hij nooit dacht dat het iemand iets kon schelen.

Er werd tijdens zijn debuut naar het achtergrondverhaal van Stark verwezen, maar al deze afleveringen later kan het gemakkelijk zijn om te vergeten dat hij wegliep van zijn huis toen het werd aangevallen. Zijn schaamte hierover achtervolgt hem, maar het wordt hier eindelijk dieper onderzocht. Toen hij opgroeide in een dorp vol krijgers, waren de verwachtingen die aan hem werden gesteld zo hoog dat hij als een mislukking werd beschouwd. Maar zijn broer, de maatstaf waarop anderen werden beoordeeld, was aardig voor hem.

Vanaf slechts de kortste glimp van Stark’s ouderlijk huis wordt er een zeer giftige weergave van heldendom gepresenteerd. Het is een filosofie die geobsedeerd is door kracht, perfectie en de afwezigheid van enige zwakte, een norm waaraan Stark opgroeide en geloofde dat hij zich eraan moest houden. Maar zoals hij heeft aangetoond, is hij het model van wat een held zou moeten zijn; vriendelijk, medelevend en altijd bereid om een helpende hand te bieden. Hij heeft simpelweg niet de lof gekregen die hij verdient.

Het sluit prachtig aan met het thema van vorige week – het idee dat het nodig is beloond te worden als je goed geleefd hebt. Stark dacht zo lang dat zijn verjaardag nooit werd gevierd en dat zijn pogingen om sterker te worden onopgemerkt zouden blijven, om vervolgens te beseffen dat zowel zijn broer als Eisen hem altijd herkenden. Het is een hartverscheurend en mooi moment.

Zijn broer was een held, niet omdat hij monsters kon doden zonder zijn witte gewaad vuil te maken of andere stomme dingen die zijn vader zei, maar omdat hij aardig was. Wat Eisen betreft, zijn mantra dat “iedereen die hard werkt een krijger is” raakt de kern; een gezonde boodschap die past bij elke inspirerende quote-muur. Frieren: Beyond Journey’s End was deze week een behoorlijk tranentrekker, maar het is het soort aflevering dat je doet glimlachen, en dat is het belangrijkste.< /span>