Guardians of the Galaxy: de perfecte MCU-trilogie

Ondanks de hoogte- en dieptepunten van de MCU is er maar één trilogie die ons consequent heeft geboeid: Guardians of the Galaxy. In eenvoudiger bewoordingen: “Ik ben Groot.”

In 2014 waagde James Gunn een wilde gok door een team van relatief onbekende en onopvallende individuen samen te stellen, die alleen herkenbaar waren voor een kleine groep stripfans. Ondanks dat het een riskante zet was, bleek het een van de meest succesvolle beslissingen te zijn die Kevin Feige tijdens zijn tijd als leider nam.

De eerste aflevering, vol. 1, had een aanzienlijke impact op de populaire cultuur. Het bevatte een invloedrijke jukebox-soundtrack uit de jaren 70, een gespierde Chris Pratt, en werd algemeen beschouwd als een van de grootste ruimteopera’s sinds de originele Star Wars-trilogie. Bovendien versterkte het het concept van een grotere franchise door aan te tonen dat succesvolle films niet altijd bekende helden vereisen – zolang de film goed gemaakt is, zal het publiek ernaar toe trekken.

De Guardians hebben echter nooit geprobeerd het Marvel Cinematic Universe over te nemen; in plaats daarvan perfectioneerden ze het in elke aflevering van de trilogie.

Guardians of the Galaxy neemt andere MCU-trilogieën over

De MCU kent een groot aantal opvallende momenten, van Captain America’s iconische moment waarop hij Mjölnir hanteerde tot de epische ‘Portals’-stakingsscène. Ook het intense gevecht tussen Iron Man en Cap en Bucky, de eerste 360-opname van de Avengers en de hilarische “get help!”-routine tussen Thor en Loki vallen op. Als het echter om de algehele filmervaring gaat, staat de Guardians of the Galaxy-trilogie op de eerste plaats. De beslissing van Kevin Feige om de visionaire regisseur James Gunn te vertrouwen, in plaats van uitsluitend te vertrouwen op het breinvertrouwen van Marvel (ik kijk naar jou, Ant-Man and the Wasp: Quantumania), heeft geresulteerd in een werkelijk uitzonderlijke trilogie die op zichzelf kan staan .

Andere trilogieën hoeven niet per se als slecht te worden beschouwd, maar ze hebben wel opmerkelijke zwakke punten. Iron Man 2 herhaalt bijvoorbeeld vooral de karakterontwikkeling van Tony Stark ter voorbereiding op The Avengers. Bovendien is Thor: The Dark World misschien wel een van de meest vergeetbare superheldenfilms ooit gemaakt – ik heb hem zes keer gezien en kan me nauwelijks details herinneren. Hoewel Captain America: Civil War onmiskenbaar briljant is en een van de beste films in de MCU, is het in wezen slechts een vernieuwde versie van The Avengers, en de langzame richting van de Russo Brothers is niet noodzakelijkerwijs een positief aspect.

Een still uit Guardians of the Galaxy Vol 3 — Marvel Studio’s

Lyla liet Rocket weten dat er twee soorten handen zijn: degenen die ons hebben gemaakt en degenen die hen begeleiden. Gunn is beide, met als hoofdverantwoordelijkheid ervoor te zorgen dat het verhaal van elke Guardian op zichzelf kan staan en tegelijkertijd kan bijdragen aan de grotere verhaallijnen die altijd worden opgelost. In slechts 90 minuten ontwikkelde hij ook de kennis rond de Infinity Stones – de krachtige objecten die essentieel zijn voor de eerste saga. Zoals hij eerder gekscherend zei: “Alles is daarop gebouwd… en ik heb eigenlijk deze onzin verzonnen.”

Samenvattend is Guardians of the Galaxy de trilogie met de meeste samenhang, zowel qua emoties als qua plot. Ondanks de uitdagingen waarmee Gunn en zijn team in Infinity War en Endgame te maken kregen, waren ze in staat om door het hartverscheurende liefdesverhaal van Peter en Gamora te navigeren en het af te ronden op een manier die een blijvende impact achterliet. “Ik weet zeker dat we het geweldig vonden.”

Ondanks hun aanvankelijke succes bleven de onconventionele en innemende hoofdrolspelers van de trilogie verbeteren naarmate de serie vorderde. Deel 1 introduceerde ze met een unieke flair en oprechte charme, terwijl Deel 2 de verwachtingen overtrof door de humor en muziek naar een hoger niveau te tillen, met de briljante cast van Kurt Russell als Ego, en te eindigen met een schokkende en impactvolle finale. Zoals Yondu beroemd zei: “Hij was misschien je vader, jongen, maar hij was niet je vader.”

Ongetwijfeld vol. 3 is het ultieme meesterwerk omdat het alle elementen omvat die een film geweldig maken: emotie, humor, verdriet, een fenomenale soundtrack, intense actie, adembenemende beelden en een formidabele slechterik in de vorm van Chukwudi Iwuji’s verfoeilijke High Evolutionary. Maar afgezien van al deze kwaliteiten resoneert het op een dieper niveau met ons en herinnert het ons eraan hoezeer we deze karakters zullen missen. Dit was niet alleen de laatste buiging van regisseur Gunn; het was een oprecht afscheid van het grenzeloze potentieel van een compromisloze MCU, een die onbevreesd karaktergedreven verhalen in de oneindige en prachtige hemel verkent.

Ze speelden wat, maar wij waren het die uiteindelijk verliefd werden.

Door op een productlink op deze pagina te klikken, ontvangen wij als affiliate mogelijk een kleine commissie.