Guilty Crown: waarom Shu Ouma een realistische hoofdrolspeler is

Hoogtepunten

Shu Ouma van Guilty Crown is een realistisch en herkenbaar personage dat begint als een gemiddelde man en gebrekkige beslissingen neemt die groei impliceren.
Shu onderscheidt zich van andere anime-personages doordat hij worstelt met sociale angst, problemen heeft om voor zichzelf op te komen en een herkenbare angst voor gênante situaties.
Shu’s karakterboog in Guilty Crown laat zijn groei zien van een wilskrachtig en passief persoon naar iemand die door zijn ervaringen een sterk besluit krijgt om het goede te doen.

De afgelopen tien jaar is het moeilijk geweest om realistische of zelfs herkenbare karakters in anime te vinden, omdat de meeste de neiging hebben een tijdelijke aanduiding te zijn waarin de kijker zichzelf kan invoegen. Het schrijven van een onervaren personage is niet per definitie verkeerd, maar ze moeten ambities en een eigen achtergrondverhaal hebben voordat de kijker zich echt met hen kan verbinden.

Shu Ouma van Guilty Crown is verre van perfect, en heeft in feite kenmerken van een ‘algemene hoofdrolspeler’ in die zin dat hij begint als een ‘gemiddelde man’. Hoewel zijn gebrekkige denken en beslissingen die hij in de show maakt, iets anders impliceren.

De macht van de koning

Een veelvoorkomend probleem dat mensen hebben met Guilty Crown is dat het vergelijkbaar is met Code Geass. Aan het begin van Code Geass stuit Lelouch op een handgemeen tussen een verzetsgroep en samenzweringen van de overheid. CC, een mysterieus meisje dat hij ontmoet, vindt hem gevangen in het kruisvuur en verleent hem een goddelijke kracht die hij gebruikt om iedereen te redden tijdens de eerste aflevering. Lelouch is als personage een geboren leider met een prikkel voor gerechtigheid en is charismatisch om het geheel af te ronden. Ondanks dat hij dezelfde reeks gebeurtenissen heeft meegemaakt en een vergelijkbare macht heeft verkregen, is Shu geen geboren leider. In feite was het niet eens de bedoeling dat hij de macht van de koning zou verkrijgen (zoals het wordt genoemd), iemand anders was dat wel. In veel opzichten is Shu een achtergrondpersonage – vanuit een verhalend standpunt. Hij is echter de meest realistische van de twee.

Hoofdpersonagesyndroom

De meeste mensen beschouwen zichzelf graag als de hoofdpersoon van hun eigen verhalen, waarbij ze vaak vertellen wat ze in een bepaalde situatie zouden doen. Iedereen wil tenslotte een held zijn. Maar als puntje bij paaltje komt, zullen de meesten de kans niet eens benutten. Shu Ouma is hooguit gemiddeld, met een kleine groep vrienden, een alledaags schoolleven en een eenling. Hij blijkt sociale angst te hebben en problemen te hebben om voor zichzelf op te komen, wat hem al onderscheidt van de meeste anime-personages. We kunnen het ontkennen zoveel we willen, maar er bestaat in het echte leven geen mens die tijdens de les zijn hand niet heeft opgestoken, uit angst zichzelf in verlegenheid te brengen. Shu is die persoon.

In aflevering 1, nadat ze Inori heeft ontmoet , wordt ze meegenomen door de GHQ (een regeringsgroep) en Shu’s poging om met hen te ‘redeneren’ komt neer op een gedwee verzoek om niet zo ruw tegen haar te zijn. Later in de aflevering wordt hij benaderd door een groep misdadigers en probeert hij zich op dezelfde manier een weg naar buiten te banen. Dit is een 17-jarige middelbare scholier in Japan, een land met een samenleving gericht op evenwicht en onderhandeling; bovendien is Shu geen gewelddadig persoon, en hij heeft nog nooit in een situatie als deze gezeten. Zoals de meerderheid van de mensen zou zijn, zit hij vastgevroren. Wanneer Shu uiteindelijk ongewild de macht van de koning verwerft, merkt hij dat hij onvoorbereid is en verwikkeld raakt in een conflict waarin hij nooit had willen verkeren.

Hoewel het misschien wel een van de meest epische scènes in de anime-geschiedenis is , werd Shu’s ‘ontwaken’ veroorzaakt door zijn verlangen om zichzelf te bewijzen en iemand te redden, zij het op het slechtst mogelijke moment. Het is vanwege zijn roekeloosheid dat het flesje dat hij bij zich had en waarin de macht van de koning werd opgeslagen, kapot ging en uiteindelijk naar hem toe ging, waardoor Shu de mogelijkheid kreeg om de tegenstander uit te schakelen. Kortom: hij heeft geluk gehad.

Leven naar omstandigheden

De reeks gebeurtenissen die Shu in de onderwereld van Tokio introduceerden , waren allemaal indirect. Hij was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats, en toen hij het heft in eigen handen nam, kwam er een nieuwe verantwoordelijkheid op hem terecht. De meeste mensen zijn van nature geen goede leiders; sterker nog, het is zeer zeldzaam om iemand te vinden die op eigen kracht volgers kan verwerven. Shu heeft een zwakke wil en is van nature passief, en daarom komen zijn beslissingen voort uit zijn persoonlijkheidskenmerken, niet uit logica. Wanneer Shu een baan wordt aangeboden bij Funeral Parlour, de verzetsgroep, weigert hij ondanks dat hij er al bij betrokken is. Wanneer hij wordt vastgehouden voor losgeld door het GHQ en wordt gered door eerstgenoemde, debatteert Shu aan wie hij zijn loyaliteit moet beloven. Logischerwijs is het logisch om de kant van Funeral Parlor te kiezen, aangezien zij de “goeden” zijn. Maar het GHQ is de regering, en gezagsdragers zijn de ‘volwassenen’. Iemand die graag in zijn comfortzone blijft, zoals Shu, en geleerd heeft dat autoriteit alles is, zal in conflict komen.

De laffe leeuw

Shu begint steeds meer uit zijn schulp te komen naarmate de serie vordert, en we zien groei in zijn karakter . Maar zijn gebreken verdwijnen ook niet helemaal. Door zijn naïviteit weet hij niet hoe hij een groep moet leiden en laat zijn empathische karakter zijn oordeel vertroebelen, wat ertoe leidt dat andere personages misbruik van hem maken. Maar door elke fout die Shu maakt, groeit hij ervan, en aan het einde van de anime behoudt hij nog steeds zijn vriendelijke houding, maar hij heeft een sterk besluit om het goede te doen. Het zijn de delen van Guilty Crown waar Shu het ‘verprutst’ en tussenbeide springt om te helpen of risico’s neemt, die we vieren. Maar uiteindelijk zijn het de ervaringen die we in het leven hebben die ons vormen. En dat is precies wat Shu’s hele karakterboog is.