Ondanks een moeilijke weg voor Green Lantern-fans, lijkt het erop dat de geliefde DC-superheld eindelijk de erkenning krijgt die hij verdient.
Hoewel het oorspronkelijk verscheen in de Gouden Eeuw, komt de versie van het personage die fans tegenwoordig het meest herkennen uit de Zilveren Eeuw. Green Lantern wordt doorgaans afgebeeld als Hal Jordan, een gedurfde testpiloot die transformeert in een ruimteofficier die is uitgerust met een krachtring die alles kan manifesteren wat hij zich maar kan voorstellen.
Ondanks hun aanvankelijke succes, slaagden de comics er niet in een verfilming te bemachtigen die de honger van het publiek naar sciencefictionavonturen zou stillen. Ondanks meerdere pogingen van Hollywood, slaagde de Green Lantern-film er telkens niet in om aan de verwachtingen te voldoen.
Ondanks talloze pogingen heeft Green Lantern het ongelukkige lot gehad om een van de moeilijkste superhelden te zijn die succesvol is aangepast aan media buiten comics. Nu er een nieuwe Max-serie uitkomt, kijken we terug op de afgelopen 40 jaar van mislukte pogingen van Hollywood om Green Lantern tot een grote hit te maken.
Green Lantern, maar dan met grappen
In de jaren 70 werd de eerste live-action-vertolking van Green Lantern gemaakt. The Legend of the Superheroes, uitgebracht in 1979, bestond uit twee specials van een uur waarin verschillende DC-helden en -schurken werden getoond. De hoofdsterren waren Adam West en Burt Ward, die terugkeerden om hun iconische personages Batman en Robin te spelen.
Om te zeggen dat het de headline was, is misschien een beetje overdreven. De eerste special, The Challenge, volgt de Justice League (met Green Lantern, The Flash, Hawkman en andere leden) terwijl ze proberen een bom te vinden die is geplaatst door de Legion of Doom. De tweede special is daarentegen een met sterren bezaaide roast, gepresenteerd door niemand minder dan Ed McMahon. Geloof het of niet.
Ondanks alle mogelijke gevolgen zou de invloed van komedie zich blijven manifesteren in toekomstige ondernemingen. In de jaren ’80 werd een live-action filmadaptatie van Green Lantern ontwikkeld, met de bedoeling om Eddie Murphy in een komische rol te casten. Hoewel Murphy’s visie de ontwikkelingsfase niet overleefde, bleef het concept van een komische Green Lantern aanwezig.
Begin jaren 2000 waren er plannen voor Jack Black om de rol van Green Lantern te spelen. De voorgestelde film zou draaien om een nieuw personage, Jud Plato, die de presentator was van een realityshow die vergelijkbaar was met Fear Factor. Plato ontvangt per ongeluk een powerring en het grootste deel van de film zou zich richten op zijn onhandige pogingen om deze te gebruiken, wat komische en grove constructies zou creëren. Het project werd echter bespot en kreeg veel kritiek, wat uiteindelijk resulteerde in de annulering vanwege de opstand van fans.
Ondanks dit obstakel bleef Warner Bros. volhardend in hun pogingen om een Green Lantern-project tot stand te brengen, wat in de loop der jaren tot een aantal ongebruikelijke ontwikkelingen leidde. In een interview met MTV News in 2009 onthulde Quentin Tarantino dat hij was benaderd met een aanbod om het project op zich te nemen, en zei: “Ik kreeg de Green Lantern aangeboden. Dit was voordat er zelfs maar een script was, maar ze hadden alleen de rechten en vroegen of ik geïnteresseerd was.”
Zonder script blijft het onduidelijk of Tarantino’s aanbod betrekking had op het project dat uiteindelijk de film uit 2011 werd, of op iets heel anders.
Justice League of America uit 1997 slaagde er niet in om het publiek te boeien vanwege de nadruk op superhelden en dramedy.
Ondanks het feit dat deze films niet eens met de productie begonnen, kon Green Lantern toch verschijnen in een live-actionproject voor televisie. De telemovie Justice League of America uit 1997 liet een JLA-team zien zonder de gebruikelijke zwaargewichten, Batman en Superman. In plaats daarvan werd een secundair team getoond bestaande uit Green Lantern, The Flash, the Atom en Fire. Onder leiding van Martian Manhunter (vertolkt door David Ogden Stiers in uitgebreide make-up) opereerden ze vanuit een basis onder water.
De Justice League of America nam het op tegen de Weather Wizard (gespeeld door de overleden, getalenteerde Miguel Ferrer) met de hulp van hun nieuwste lid, Ice. Interessant genoeg koos de film een unieke aanpak door de helden te laten zien in een slice-of-life, pseudo-realityshowformaat, inclusief interviews met de personages. Hoewel de pilot alleen internationaal werd uitgezonden, kreeg hij een aanhang door bootleg-releases op conventies.
De problematische Green Lantern-film(s)
Ondanks vele pogingen waren niet alle plannen voor een lachende Green Lantern succesvol – sinds 2007 zijn er pogingen gedaan om een “serieuze” Green Lantern naar het grote scherm te brengen.
George Miller, het brein achter Mad Max, had plannen om John Stewart als Green Lantern te laten optreden in zijn uiteindelijk geannuleerde film Justice League: Mortal. De film, die was geïnspireerd op het bekende Tower of Babel-plot, zou de vorming van de League hebben afgebeeld als gevolg van Batmans spionagesatelliet, Brother Eye, die zich tegen superhelden keerde.
Ondanks dat hij was gecast als Green Lantern en er kostuumtests werden gedaan, werd de rol van rapper Common in de film Mortal uiteindelijk geannuleerd vanwege een reeks tegenslagen. Deze omvatten meerdere vertragingen, de weigering van een Australisch belastingkrediet en Warner Bros.’s verschuiving naar het focussen op films als The Dark Knight.
Dit brengt ons bij Green Lantern uit 2011, wat waarschijnlijk de meest beruchte superheldenfilm van DC zou zijn als het niet was voor de controverses rondom Justice League en The Flash. Het is nogal verrassend dat de film een notoire mislukking was, gezien het talent zowel voor als achter de camera.
Martin Campbell, de regisseur van Green Lantern, is geen onbekende in soloheldenfilms. Hij wordt gecrediteerd voor het doen herleven van de James Bond-franchise, niet één keer, maar twee keer.
Ondanks het potentieel was de film gedoemd te mislukken. Volgens berichten hadden hoofdrolspeler Ryan Reynolds en regisseur Martin Campbell een gespannen relatie op de set. Campbells frustratie met het castingproces was duidelijk, aangezien hij zijn zinnen had gezet op Bradley Cooper voor de rol van Hal Jordan. Zijn keuze werd echter uiteindelijk overruled door WB, die achter zijn rug om Reynolds castte.
De oorspronkelijke bedoeling van Green Lantern was om een nieuw tijdperk van DC-films te lanceren, vergelijkbaar met hoe Iron Man de MCU op gang bracht. Uiteindelijk mislukte het echter aan de kassa, waardoor zowel Campbell als Reynolds de verantwoordelijkheid in recente tijden op zich namen.
DC’s cinematic universe zou het jaar daarop beginnen met Man of Steel, maar er was geen teken van Hal Jordan. Ondanks de aanvankelijke plannen om Green Lantern John Stewart, gespeeld door Wayne T. Carr, op te nemen in Zack Snyders Justice League, kreeg Snyder uiteindelijk de opdracht om het personage uit de uiteindelijke versie te verwijderen. Het leek erop dat WB alternatieve plannen had voor Stewart.
De beste Green Lantern was alleen op tv
John Stewart is inderdaad een passend onderwerp om aan te snijden als we kijken naar de succesvolle Green Lantern-films uit de jaren 90, die vooral in animatiefilms te vinden waren.
Hoewel Green Lantern een vaste waarde was in het Super Friends-tijdperk van tekenfilms, beleefde hij een opleving toen hij deel uitmaakte van het populaire DC Animated Universe in het derde seizoen van Superman: The Animated Series.
Hoewel Hal nergens te bekennen is, introduceert deze aflevering de huidige Green Lantern, Kyle Rayner, die een stafartiest is voor de Daily Planet. Hij ontvangt Hal Jordans oorsprongsverhaal, aangezien hij een Power Ring krijgt wanneer Abin Sur op aarde crasht. Met hulp van Superman en de Guardians of Oa verslaat Kyle Sinestro en wordt uitgeroepen tot de nieuwe Green Lantern van de aarde.
De geanimeerde Justice League-serie, die een diversere lijst met helden bevat, zette de erfenis van de Green Lantern voort terwijl Kyle stilletjes naar de achtergrond verdween. John Stewart nam het over als hoofdpersonage in zowel Justice League als Justice League Unlimited.
Ondanks dat ze al erkend werden als een van de beste superheldenshows ooit gemaakt, hadden beide Justice League-cartoons een diepgaand effect op John Stewart. Hij verscheen voor het eerst in 1971 als tweede keuze voor Earth’s reserve Green Lantern (nadat de vorige reserve, Guy Gardner, gewond raakte tijdens het redden van een schoolbus), maar gedurende meer dan tien jaar werd hij alleen gezien als een bijfiguur. Gelukkig verhief Justice League hem tot een geliefd en alom gevierd figuur.
The Justice League portretteert John als een stoere ex-militair, maar duikt in zijn gevoeligere kant door zijn romantische betrokkenheid bij Hawkgirl. De show duikt ook in zijn worsteling om zijn taken als League-lid en Green Lantern te combineren. Deze adaptaties van Johns personage vonden uiteindelijk hun weg naar de strips.
Ondanks pogingen om te profiteren van Green Lanterns succes in animatie buiten Justice League, waren deze pogingen niet succesvol. De release van Green Lantern: First Flight in 2009 zou het begin zijn van een reeks animatiefilms, maar vanwege de lage dvd-verkoop werd dit plan opgegeven. In 2011 werd Green Lantern: The Animated Series gelanceerd, met adaptaties van populaire stripverhalen. Vanwege de negatieve impact van het mislukken van de film kreeg de show echter lage kijkcijfers en had het te lijden onder slechte verkopen van gerelateerde merchandise.
The Arrowverse: een gemiste kans
Ondanks de negatieve ontvangst van Berlanti’s werk aan de Green Lantern-film uit 2011, had het wel één positief resultaat: het trok de aandacht van Warner Bros. Als gevolg hiervan kon Berlanti het idee voor Arrow pitchen, wat uiteindelijk leidde tot de creatie van de Arrowverse. Dit zeer succesvolle project bracht enkele van DC’s meest iconische helden samen, zoals Superman, The Flash, Batwoman, Supergirl en Green Arrow.
Ondanks Green Lanterns afwezigheid op de lijst, deed de show verschillende pogingen om hem op te nemen. Gedurende de serie waren er subtiele suggesties dat John Diggle, een van de co-leads in Arrow, mogelijk John Stewart zou vervangen. De show heeft zich echter nooit volledig aan dit idee gecommitteerd.
De conclusie van de Arrow-serie bevatte een vreemd object dat een groene gloed uitstraalde en in Diggle’s voortuin landde. Ondanks dat ze de doos oppakten en openden, bleven fans in het ongewisse over de inhoud van het mysterieuze item.
De Arrowverse heeft jarenlang een Green Lantern aangekondigd, maar heeft nooit de trekker overgehaald.
Hoewel er sterk werd gesuggereerd dat de ring toebehoorde aan een Green Lantern, werd het raadsel nooit opgelost. Diggle maakte een comeback in seizoen 8 van The Flash, waarbij hij stemmen leek te horen en moeite had met het openen van de doos. Toen hij echter in seizoen 9 weer verscheen, koos hij er uiteindelijk voor om hem niet te openen.
Ondanks Diggle’s besluit om de doos niet te openen, was het misschien niet de aanvankelijk beoogde uitkomst. In een interview met The Cosmic Circus onthulde Ramsey dat het plan voor Diggle om de ring te vinden “legitiem” was, maar dat het werd gewijzigd.
Wat mogelijk geannuleerd is, is Berlanti’s aankomende project, de HBO Max Green Lantern-serie. De show werd aanvankelijk in 2019 onthuld en zou een bloemlezing worden, waarin de verschillende verhalen van het Green Lantern Corps in het universum worden getoond. Ondanks de casting voor belangrijke rollen, werd de serie uiteindelijk in 2024 geannuleerd.
De toekomst van Green Lantern’s Light
Ondanks de vele tegenslagen ziet het er eindelijk optimistisch uit.
Ongeacht alle obstakels zal een Green Lantern in 2025 terugkeren naar het witte doek. James Gunns aankomende Superman-project zal Guy Gardner bevatten, die in 1968 werd geïntroduceerd als de eerste vervanger van Hal Jordan als Green Lantern. Hij zal zich aansluiten bij een Justice League-team bestaande uit Mister Terrific, Hawkgirl en Metamorpho.
Daarnaast zal een nieuwe HBO Lanterns-serie de plaats innemen van Berlanti’s geannuleerde project. Damon Lindelof, bekend van zijn werk aan Watchmen en Lost, zal optreden als showrunner. Tom King, geprezen voor zijn werk aan Marvel’s Vision (dat later WandaVision inspireerde), en zijn door critici geprezen runs op Batman en Supergirl: Woman of Tomorrow voor DC, zal hem bijstaan bij het schrijven van de serie.
In plaats van een anthologieserie, zal Lanterns zich richten op de avonturen van de gevestigde legende Hal Jordan en zijn nieuwe rekruut, John Stewart. Hoewel de serie het concept van Lanterns als een galactische wetshandhavingsinstantie lijkt te benadrukken in plaats van traditionele superhelden, bevindt het zich nog in een vroeg stadium op het moment van schrijven.
Ondanks de teleurstelling rondom de Green Lantern-film uit 2011, lijkt het erop dat fans van het personage eindelijk de erkenning krijgen waar ze op hebben gewacht. Acteur Ryan Reynolds, die eerder negatieve gevoelens had over de film, deed zelfs mee aan een Twitter-kijkwedstrijd in 2021 en gaf toe dat het zijn eerste keer was dat hij de film zag. In een tweet erkende hij dat de film weliswaar zijn gebreken heeft, maar dat het geen complete ramp is.
De aankomende film, “James Gunn’s Superman”, zal Nathan Fillion uit “The Rookie” in de hoofdrol hebben als Green Lantern Guy Gardner en zal naar verwachting op 11 juli 2025 in de bioscopen verschijnen. Helaas heeft “Lanterns” momenteel nog geen releasedatum.
Terwijl je uitkijkt naar de release van Green Lantern op het grote scherm, ontdek je meer over James Gunns DCU en hoe het zich onderscheidt van Marvels films. Je kunt ook leren waarom Homelander als overwinnaar uit de strijd tegen Superman zou komen en een lijst met de beste superheldenfilms ooit gemaakt bekijken. Blijf daarnaast op de hoogte van alle aankomende superheldenfilms en tv-shows die gepland staan voor release in 2024.
Geef een reactie