Hoe deze Disney-klassieker nieuw leven vond in de Japanse mangascène

Hoogtepunten

• The Nightmare Before Christmas werd aanvankelijk niet omarmd door Disney, die de film te vreemd en mogelijk eng vond voor kinderen.
• Japan omarmde de film onmiddellijk, waarbij merchandise en sequels in de vorm van manga werden uitgebracht, waardoor de belangstelling voor de film levend bleef.
• In de loop van de tijd kreeg de film een ​​cultstatus in Amerika, wat leidde tot de uiteindelijke erkenning als een echte Disney-film.

Als het om vakantieklassiekers gaat, is er één die niet door één, maar door TWEE vakanties is omarmd: The Nightmare Before Christmas van Tim Burton. Elke Halloween nemen Jack en zijn vrienden pretparken en winkelcentra over, en ze blijven daar tot Kerstmis voorbij is.

De film is zo succesvol dat hij zelfs jaarlijks opnieuw in de bioscoop wordt uitgebracht (de meest recente is ter gelegenheid van het 30-jarig jubileum). Hoewel de film vandaag de dag wordt omarmd, was er een tijd dat hij niet de geliefde klassieker was die hij was. In feite schaamde Disney zich als bedrijf voor de film, en het enige dat de film in leven hield was een kleine maar sterke aanhang in Japan.

Wat is de nachtmerrie vóór Kerstmis?

The Nightmare Before Christmas is een geanimeerde muziekfilm die in 1993 werd uitgebracht en geregisseerd werd door Henry Selick (Coraline, James & de gigantische perzik). Het staat bekend om zijn unieke mix van donkere en grillige thema’s en is een geliefde klassieker geworden, vooral tijdens de Halloween- en kerstseizoenen. Het verhaal speelt zich af in de fictieve Halloween Town en volgt het personage Jack Skellington, de Pumpkin King en meester van Halloween. Jack wordt moe van dezelfde oude routine om mensen jaar na jaar bang te maken en stuit op een magische deur naar Christmas Town. Geïntrigeerd door het idee van Kerstmis, besluit Jack de rol van de Kerstman over te nemen en Kerstmis naar Halloween Town te brengen. Zijn goedbedoelde inspanningen leiden echter tot chaos en verwarring.

Oorspronkelijk bedoeld om te worden geproduceerd als een special voor tv, besloot Disney er een speelfilm van te maken en gaf producent Tim Burton ongeëvenaarde creativiteit vrijheid op het project. Oorspronkelijk bedoeld als een van de belangrijkste Walt Disney Feature Animation-films (de eerste previews gaven dit al aan), zou de film een ​​ongebruikelijke releasegeschiedenis hebben waardoor het jarenlang een rariteit zou blijven. Wat ging er mis?

Waarom Disney het project haatte

Ondanks dat ze de film aanvankelijk omarmden, merkten leidinggevenden naarmate de productie vorderde hoe vreemd de film was. De personages waren niet schattig en knuffelig, en de film zou zeker geen G-rating krijgen (hier hadden ze gelijk in; de film kreeg een PG-rating, ongebruikelijk voor animatiefilms in die tijd). Hoe meer Burton de verzoeken van de studio’s afwees om de film leuker en gezinsvriendelijker te maken, hoe meer ze zich zorgen maakten over het krijgen van klachten van ouders dat de film te eng was voor hun kinderen. Hoewel ze de film niet hebben geannuleerd, hebben ze hem uiteindelijk wel onder de vlag van Touchstone Pictures uitgebracht.

Bij de release maakte de film een ​​kleine winst, kreeg lovende kritieken en ontving een verrassende nominatie voor Beste Visuele Effecten van de Academie Awards (de enige animatiefilm die dit deed totdat Kubo and the Two Strings werd uitgebracht). Voor het overige was het succes echter klein en stom, en de film werd enkele maanden later met weinig tamtam naar VHS geschud. Er was geen merchandise, geen karaktermeet-and-greets in het park, en toen het op tv werd uitgezonden, werd het uitgezonden op het rivaliserende netwerk NBC. Het leek de Amerikanen gewoon niets te kunnen schelen. In het buitenland was het echter een ander verhaal.

De film vindt nieuw leven in Japan

Hoewel The Nightmare Before Christmas bij de eerste release misschien niet omarmd werd door het Amerikaanse publiek (nee dankzij Disney), was Japan een land dat de film vanaf het begin omarmde. Hoewel Japan misschien een beleefde samenleving is, worden er voortdurend vreemde en ongewone dingen door de mensen geconsumeerd. Als je ons niet gelooft, denk dan eens aan enkele klassieke anime uit Japan – One Piece, Death Note, Food Wars, enz. – en je begint te beseffen hoe raar en “daarbuiten” veel van deze concepten zijn.

Bovendien is Japan nooit bang geweest voor animaties die donker en volwassen van aard zijn. Hoewel Disney The Nightmare Before Christmas misschien te eng vond voor kinderen, werd het in Japan meteen omarmd als een leuke familiefilm. Vrijwel onmiddellijk daarna verschenen er merchandise voor de film in de winkels (het zou Amerika vele jaren later kosten voordat de film merchandise-vriendelijk werd). Omdat er merchandise gemaakt moest worden, kreeg de vervolg-manga de opdracht om de wereld die Tim Burton had gecreëerd uit te breiden.

In Amerika staat Burton erom bekend dat hij zijn personages beschermt, maar in Japan doken er nog meer verhalen op in mangavorm. Of dit komt omdat Burton zich niets aantrok van wat er in Japan gebeurde of zich er niet van bewust was, kunnen we niet echt zeggen, maar wat we wel kunnen zeggen is dat veel van deze sequels jarenlang zeer goed verkochten. Het hield de belangstelling voor de koopwaar levend. Al snel werden er videogames geproduceerd en waren Jack en Sally prominent aanwezig in de Kingdom Hearts-games van Squaresoft.

Gedurende al de jaren dat Japan meer manga en merchandise van The Nightmare Before Christmas op de markt bracht, begon de film in Amerika een cultstatus te verwerven dankzij VHS-verkoop en tv-uitzendingen. Op een gegeven moment besloot Disney om hun beroemde Haunted Mansion-rit te veranderen in een landhuis met een Nachtmerrie-thema, wat het profiel nog meer verhoogde. Tijdens de eerste 3D heruitgave van de film zette Disney eindelijk hun bedrijfsnaam op de film en liet het de Touchstone Pictures-banner vallen, waarmee ze eindelijk hun unieke meesterwerk verwelkomden thuis als een echte Disney-film.

Tegenwoordig is Nightmare-merchandise overal verkrijgbaar in Disney-parken en speciaalzaken in winkelcentra door het hele land. Bovendien zijn veel van die mangaseries die zo behulpzaam waren bij het in leven houden van het pand naar Amerika overgebracht met dank aan Tokyopop, zodat fans er gemakkelijk toegang toe hebben. naar hen. Hoewel de film uiteindelijk misschien door Disney in Amerika is omarmd, is het leuk om te weten dat onze vrienden in Japan de belangstelling voor de wereld al jaren daarvoor levend hielden.