Ik ben verliefd op de Villainess die zich in een andere controversiële trope waagt

Hoogtepunten

“I’m in Love With the Villainess” neemt een meer progressieve houding aan ten aanzien van travestie, waardoor personages hun genderidentiteit echt kunnen verkennen en uitdrukken door middel van kleding.
De serie daagt de klassieke normen binnen het andere gamegenre uit door de grens tussen gewone mensen en edelen te vervagen dankzij Lene’s dienaarstraining.
De show verwijst naar een mogelijke combinatie van hetzelfde geslacht tussen Prins Yu en een gewone man genaamd Matt, wat bijdraagt aan de inclusieve verhaallijn en progressieve subteksten.

Waarschuwing: het volgende bevat spoilers voor I’m in Love With the Villainess, afleveringe 7, “What Makes or Breaks a School Fair Is the Cross-Dressing Café”,“nu te streamen op Crunchyroll.

I’m in Love With the Villainess heeft zichzelf al gecementeerd als een progressieve anime met het Shoujo-Ai (Girls Love)-thema, maar de serie blijft zich verder verdiepen in gebieden die vaak niet in kaart worden gebracht door andere series. In de nieuwste aflevering van de show wordt dieper ingegaan op het concept van travestie, waarbij alle personages zich verkleden als het andere geslacht voor een themacafé.

Crossdressing is vrij gebruikelijk binnen het anime-landschap, hoewel de plaats ervan binnen deze shows meestal verbonden is met komische degradatie. De benadering van I’m in Love With the Villainess is enigszins anders, omdat personages oprecht geïnteresseerd zijn in de nieuwigheid van het uiten van een verschillende genderidentiteit door middel van kleding. De serie heeft een progressiever standpunt ingenomen met zijn subteksten, waardoor er ruimte is ontstaan voor dialoog binnen de anime-gemeenschap om deze thema’s in een pragmatischer licht te bekijken.

Het travestiecafé van de schoolbeurs

Afleveringen van schoolfestivals zijn een verplicht onderdeel van anime op de middelbare school, en I’m in Love With the Villainess eert deze traditie met zijn Foundation Dag beurs. Als onderdeel van de Knights worden de hoofdpersonen uit de serie gedwongen deel te nemen aan de gebruikelijke café-attractie van de groep. Rae vindt het idee van een meidencafé echter basaal en overdreven, omdat het in deze middeleeuwse wereld sowieso normaal is dat er dienstmeisjes en butlers zijn.

Prins Rod komt tussenbeide met zijn eigen unieke kijk op de zaak, en suggereert een thema waarbij beide geslachten van stijl wisselen om mensen naar zich toe te trekken. In dit geval zou het betekenen dat de jongens zich verkleden als dienstmeisjes terwijl de meisjes een butlersoutfit aantrekken. Ondanks weerstand van Claire en Prins Thane hierover, is de rest van de personagelijst het eens met het idee, waarmee een gedurfd travestie-thema wordt afgerond.

De scène toont het ruimdenkende karakter van de prinsen, dat afwijkt van de norm, vooral omdat mannelijke personages vaak gekant zijn tegen het idee om zich als het andere geslacht te kleden. In plaats daarvan zijn Prins Rod en Prins Yu de meest uitgesproken voorstanders van dit idee, waarbij Rae haar steun voor het idee uitspreekt, hoewel haar redenering draait om het zien van Claire in mannenkleding. Prins Yu drukt ook zijn interesse uit om zich als meisje te verkleden, waarmee hij een verhaal verder stimuleert dat oordeelsvrije genderexpressie bevordert.

Lene’s dienaartraining

Afgezien van het gedurfde thema van travestie, daagt de serie andere klassieke normen uit binnen het andere spel. De kloof tussen gewone mensen en edelen lijkt een van de grootste problemen binnen het koninkrijk te zijn, maar deze episode vervaagt de grens tussen de twee partijen dankzij de opleiding van Lene als dienaar. Om de ridders op de hoogte te brengen van het werk van een bediende, neemt Lene de rol van instructeur op zich en geeft ze een speciale les over de etiquette van dienaar.

Echter, vanwege Lene’s status als gewone burger, dwalen de edelen binnen de Ridders af bij het idee dat royals bevelen aannemen van louter een plebejer. Prins Yu komt tussenbeide en verschuift het perspectief, waarbij hij stelt dat het lijkt op het aannemen van bevelen van een expert op een specifiek gebied. Hoewel dit specifieke incident misschien is opgelost, legt het nog steeds de scheuren binnen de klassenmaatschappij van het Bauer-koninkrijk bloot.

Te midden van de huidige focus van de serie op travestie en seksuele identiteit, beginnen een aantal elementen van diepgewortelde sociale problemen naar voren te komen. De introductie van de Commoner Movement is het eerste teken van deze ontwikkelingen, aangezien verschillende commoners zich hebben verenigd om een groep te vormen die de sociale status van de edelen aan de kaak stelt. Ze eisen een samenleving die gelijke rechten biedt aan haar mensen, ongeacht hun achtergrond. Deze maatschappelijke kwesties zijn net zo belangrijk als het uitdagen van heteronormativiteit, en I’m in Love With the Villainess probeert een pad te bewandelen dat beide in evenwicht brengt. een>

Nog een mogelijke koppeling tussen mensen van hetzelfde geslacht

I’m in Love With the Villainess heeft alles uit de kast gehaald met zijn progressieve subteksten en inclusieve verhaallijn. Nu heeft de show gezinspeeld op nog een verrassende combinatie, een die tot op zekere hoogte onwaarschijnlijk lijkt, maar toch mogelijk is. Tijdens Prins Yu’s dienst als dienstmeisje in het café haast een gewone man genaamd Matt zich naar het café en smeekt om met de prins te praten. Ondanks zijn uitgeputte toestand wordt hem de toegang geweigerd omdat hij de grens heeft doorgesneden.

Yu komt echter opdagen en verzekert hen dat hij later de kans zal krijgen om met hem te praten. Die korte interactie lijkt misschien onbeduidend, maar de tonaliteit en uitdrukkingen van beide karakters duiden op verschillende nuances. Matts verlegen uitdrukking gaf aan dat hij misschien enige sentimenten koesterde voor prins Yu, vooral omdat de prins een dienstmeisjeskostuum droeg.

Deze combinatie lijkt echter nogal onwaarschijnlijk, aangezien de drie prinsen de hoofdpersoon moeten achtervolgen en het spel zijn koers niet kan veranderen van de beoogde routes. Toch bestaat er een mogelijkheid om te zien hoe Claire en Rae in de loop van de tijd een hechte band zijn geworden, waarbij de drie prinsen langzaam naar de achtergrond verdwijnen. Travestie kan de eerste van I’m in Love With the Villainess’ progressieve standpunten zijn, maar het is zeker niet de laatste, gezien de huidige gedurfde verhaallijn.