Sinds het debuut van Quiet on Set hebben we een golf van documentaires gezien die probeerden te profiteren van de indrukwekkende ontvangst, en een opvallende inzending is Jerry Springer: Fights, Camera, Action . Deze tweedelige Netflix-documentaire is zeker vermakelijk en duikt in de meer smerige aspecten van wat velen beschouwen als de meest controversiële televisieshow in de geschiedenis.
Met inzichten van Jerry Springers lang uitgeputte producers en Richard Dominick, de leidende figuur achter de daling van de show in sensatiezucht, biedt de documentaire een onthullende blik op de serie. Bijvoorbeeld, Dominicks reactie op de beruchte verboden aflevering “I Married a Horse” die werd beschreven als “opwindend” spreekt boekdelen over de ethos van de show.
Ondanks de entertainmentwaarde moeten kijkers hun verwachtingen voor nieuwe onthullingen temperen. Ikzelf zag mezelf vooruitkijken naar baanbrekende inzichten die nooit werkelijkheid werden. Het voelde meer als een lang wachten op een climax die helaas uitbleef.
De True Crime-trend: Jerry Springer weerspiegelt een verzadigde markt
Toegegeven, mijn kritiek klinkt misschien overdreven hard, maar het vat een breder probleem binnen het documentairegenre samen. De laatste jaren is er een opvallende transformatie geweest, waarbij elk spraakmakend misdaadverhaal waarschijnlijk vanaf het begin meerdere documentaireprojecten zal opleveren (zie het lopende Diddy-verhaal als een prominent voorbeeld).
Deze trend strekt zich ook uit tot de imitators die opduiken na een succesvolle release. Quiet on Set onderzocht bijvoorbeeld het verontrustende achter-de-schermen-landschap van kindertelevisie in de jaren ’90 en begin jaren 2000, waarbij met name de Nickelodeon-erfenis van Dan Schneider werd onderzocht. Deze specifieke docuserie speelde effectief in op gevoelens van nostalgie, terwijl er tegelijkertijd nieuwe informatie werd onthuld en werd gepleit voor de veiligheid van kindacteurs.
Hoewel Quiet on Set niet zonder problemen was – het kreeg kritiek op zijn sensationele aanpak en zorgen over de behandeling van geïnterviewden – heeft zijn overweldigende populariteit een hele reeks soortgelijke projecten geïnspireerd. Neem bijvoorbeeld Mr. McMahon , dat een goed uitgewerkt verhaal presenteerde over de beruchte figuur van WWE, maar grotendeels faalde om de ernstige beschuldigingen tegen hem aan te pakken. In plaats daarvan functioneerde het meer als een historisch verslag van WWE dan als een onderzoeksstuk.
Ook Fallen Idols: Nick and Aaron Carter bood een platform voor vermeende slachtoffers van het popicoon, maar liet kijkers in het ongewisse over een definitieve conclusie, te midden van aanhoudende juridische geschillen en interviews met fans die de boodschap verwaterden.
Fights, Camera, Action onderscheidt zich door solide tempo en storytelling; het schiet echter tekort in het leveren van unieke inzichten, aangezien het bekende verhalen opnieuw bezoekt en iconische momenten uit de Jerry Springer-erfenis benadrukt. Hoewel het onderhoudend is, moeten kijkers eerder een samenvatting verwachten dan een frisse verkenning van de onderwerpen.
Mijn afsluitende opmerking voor documentairemakers is dan ook: onthoud je van het publiceren van nieuwe content als er geen belangrijke inzichten of informatie is om bij te dragen.
Je kunt Jerry Springer: Fights, Camera, Action nu streamen op Netflix. Voor extra kijkopties, ontdek hoe je gratis toegang krijgt tot de Brothers’ Home -documentaire, ontrafel of Cynthia en Antwon Mans juridische consequenties ondervonden en ontdek de beste true crime-documentaires die gepland staan voor 2024.
Gerelateerde artikelen:
Unieke strategie van maker van Severance: zijn eigen bloed gebruiken om Apple TV-serie te pitchen
17:42
Ontwikkeling van vervolg op Carry-On-film hangt af van sleutelfactor, zegt regisseur
16:12
Speel nu de ‘Macrodata Refinement’-simulator, gemaakt door een Severance-fan!
15:54
Geef een reactie