LOTR: De Ring van Barahir, uitgelegd

Hoogtepunten

De Ring of Barahir is een oud en belangrijk artefact uit The Lord of the Rings, waarvan niet bekend is dat het magische eigenschappen heeft.
De ring was oorspronkelijk eigendom van Finrod Felagund, die hem aan Barahir schonk als symbool van vriendschap en hulp.
De ring ging in de loop der jaren door verschillende handen en kwam uiteindelijk bij Aragorn terecht, die hem later bij hun verloving aan Arwen gaf.

Hoewel niet bekend is dat de Ring of Barahir magische eigenschappen heeft, is het een van de oudste en belangrijkste artefacten in The Lord of the Rings . Hoewel het een erfstuk van mensen werd, werd het feitelijk tegen het einde van de Jaren van de Bomen door de Ñoldor in de Undying Lands gevormd . Een korte beschrijving van de ring wordt gegeven in The Silmarillion:

[…] daar glinsterden groene juwelen die de Ñoldor in Valinor had bedacht. Want deze ring leek op twee slangen, wier ogen smaragden waren, en hun hoofden elkaar ontmoetten onder een kroon van gouden bloemen, die de een omhoog hield en de ander verslond; dat was het embleem van Finarfin en zijn huis.

Volgens de overlevering van The Lord of the Rings ging de ring door de eeuwen heen door verschillende handen en eindigde uiteindelijk bij koning Elessar in het derde tijdperk.

Wat was de ring van Barahir?

De ring was oorspronkelijk eigendom van Finrod Felagund, van het Huis van Finarfin, die hem naar Midden-aarde bracht toen de Ñoldor Aman verliet om Morgoth te achtervolgen. Later bouwde hij de stad Nargothrond, waar hij zijn eigen koninkrijk stichtte. In FA 455, tijdens Dagor Bragollach (of Battle of the Sudden Flame), stond Finrod op het punt te worden gedood door de troepen van Morgoth toen Barahir, van het Huis van Bëor, arriveerde om hem te redden. Om zijn dankbaarheid te uiten schonk Finrod hem het erfstuk van zijn huis – dat uiteindelijk bekend werd als de Ring van Barahir: ‘Daar werd koning Finrod Felagund, die zich vanuit het zuiden haastte, afgesneden van zijn volk en omringd door een klein gezelschap in de Moeras van Serech; en hij zou zijn gedood of meegenomen, maar Barahir kwam met de dapperste van zijn mannen op de proppen en redde hem […] Zo ontsnapte Felagund en keerde terug naar zijn diepe fort Nargothrond; maar hij zwoer een eed van blijvende vriendschap en hulp voor Barahir en al zijn verwanten, en als teken van zijn gelofte gaf hij Barahir zijn ring.

De volgende vijf jaar woonde Barahir met twaalf metgezellen in Tar Aeluin, verborgen voor Morgoths volgelingen. Een van hen verraadde uiteindelijk hun locatie aan Sauron ( destijds een dienaar van Morgoth ), die een leger Orks stuurde om hen aan te vallen. Barahirs compagnie werd afgeslacht en de Ork-leider Gorgol hakte Barahirs hand (met de ring) af als trofee voor zichzelf. Wat de Orks niet wisten, was dat Barahirs zoon Beren nog leefde, die hen opspoorde om zijn vader te wreken. Nadat hij Gorgol had gedood, begroef Beren de hand van zijn vader en droeg de ring.

Nadat hij een paar jaar later in Doriath was aangekomen, werd Beren verliefd op Luthien . Toen diens vader, koning Thingol, zich tegen hun verbintenis verzette, overhandigde Beren de Ring van Barahir en verklaarde dat zijn huis nog nooit eerder door een elf was beschuldigd. Thingol herkende de ring en besloot hem op een zoektocht te sturen om een van de Silmarils terug te vinden . Als het hem lukte, kon hij met Luthien trouwen. Beren ging naar Nargothrond, waar hij opnieuw zijn afkomst aan Finrod bewees met de Ring of Barahir, zodat hij hem zou helpen. Na het voltooien van zijn missie trouwden Beren en Luthien en werd de ring doorgegeven aan hun zoon Dior. Diens dochter Elwing erfde het en schonk het aan haar zoon Elros, die het tijdens de Tweede Era naar Númenor bracht. Vanaf dat moment werd het een erfstuk van de koningen van Númenor totdat Tar-Elendil het aan zijn dochter Silmariën overhandigde in plaats van aan zijn zoon. Silmariën schonk het later aan haar zoon Valandil, de Heer van Andúnië. Daarom werd de Ring van Barahir doorgegeven in de lijn van de heren van Andúnië tot aan Elendil, de directe voorouder van Aragorn.

Hoe kreeg Aragorn de Ring van Barahir?

Vóór de ondergang van Númenor leidde Elendil de Gelovigen naar Midden-aarde, waar ze de koninkrijken Arnor en Gondor stichtten . De ring werd door Elendils zoon, Isildur, doorgegeven aan de koningen van Arnor in Annúminas, en vervolgens aan hun opvolgers, de koningen van Arthedain in Fornost. Arvedui, de laatste koning van Arthedain, gaf het aan de Lossoth, de Sneeuwmannen van Forochel , die hem hielpen nadat hij was ontsnapt aan de Heksenkoning van Angmar. De ring werd later vrijgekocht door de Dúnedain, waarna hij veilig werd bewaard door Elrond in Rivendell. Hij gaf het uiteindelijk aan Aragorn in TA 2952 (samen met de Shards of Narsil), toen hem werd verteld over zijn echte naam en afkomst. In TA 2980 gaf Aragorn de ring aan Arwen tijdens hun verloving in Lórien.

Het lot van de Ring van Barahir is daarna onbekend, maar het is waarschijnlijk dat het werd doorgegeven aan Eldarion, zoon van Aragorn en Arwen , en de daaropvolgende koningen van het Herenigde Koninkrijk. Een andere mogelijkheid is dat het bij Arwen in haar graf in Cerin Amroth werd begraven.

In de films van Peter Jackson wordt Aragorn de hele tijd getoond met de ring. In de uitgebreide editie van The Lord of the Rings: The Two Towers ontdekt Saruman daadwerkelijk de echte identiteit van Aragorn nadat Gríma Wormtongue hem over de Ring of Barahir vertelt.