De meeste rijken sterven op dezelfde manier. Ze worden niet verslagen door een vergelijkbare macht of omvergeworpen door krachten in hun midden. Ze groeien zichzelf dood. Marvel ervaart de pijn van het ontgroeien van zijn potentieel. Een concept dat standhield als de underdog, is zijn gouden tijdperk voorbij en in een nieuwe neergang terechtgekomen. In het verleden grijpen om zichzelf te redden zou een fatale vergissing zijn. Iron Man van Robert Downey Jr. zou een teken van het einde zijn.
Ant-Man and the Wasp: Quantumania presteerde vreselijk volgens Marvel-normen. Bewakers van de Melkweg Vol. 3 was aanzienlijk succesvoller, vooral dankzij de reputatie van James Gunn. De Marvels zijn bijna hier, en velen voorspellen een ramp voor het vervolg op Captain Marvel. Het Marvel Cinematic Universe worstelt met de enige maatstaf die zij als geldig beschouwen, en ze worden wanhopig.
Iron Man van Robert Downey Jr. was een risico
Het is moeilijk te begrijpen hoe onzeker studio-execs vijftien jaar geleden waren. Superheldenfilms waren een allegaartje. Geen enkele stripheld had een garantie op succes. Batman, Superman en andere iconische namen leden aan box-office flops. Marvel Comics verkocht in de jaren negentig de filmrechten van de meeste van hun personages om aan een faillissement te ontsnappen. Hierdoor zaten ze zonder de zware spelers waarvan ze dachten dat ze blockbusters konden verkopen. Studio’s staan bekend om hun risicomijding. Dat probleem is sinds de jaren 2000 alleen maar geëscaleerd, maar niemand was enthousiast om honderden miljoenen te laten vallen op een onzekere titel. Iron Man was een klein stripfiguur. Zijn strips bereikten hun verkooppiek in de jaren 80, maar daalden scherp in het nieuwe millennium. Tijdens de promotie van zijn documentaire uit 2022, Sr., sprak Robert Downey Jr. met Chris Gardner tijdens een Director’s Guild Q&A. Hij zei dit over Marvel’s vertrouwen in zijn eerste superheldenproject:
Nou, ik bedoel in de eerste plaats dat niet veel mensen dachten dat ‘Iron Man’ een openingsweekend zou hebben of veel van wat dan ook zou doen, dus we werden een beetje met rust gelaten… Ik ontdek elke dag meer over hoe dat ding werd gefinancierd. Het was in principe klaar om te worden afgeschreven als het zou mislukken.
Paramount en Marvel zagen het als een verloren zaak. Hun angst bracht hen ertoe het toezicht terug te draaien en de regisseur, Jon Favreau, en de twee schrijfteams de film te laten maken die ze wilden. Marvel moest risico’s nemen toen hun dominantie onzeker was. Nu wordt elke beslissing genomen met goedkeuring van meerdere commissies. Elk nieuw feit dat naar buiten komt over hun recente producties suggereert een cultuur die de wil van de artiesten negeert. Van het gebruik van AI om titelsequenties te maken tot het dwingen van VFX-professionals om op het laatste moment wijzigingen aan te brengen: de studio heeft zijn vroege ethos verlaten. Het is de moeite waard te herhalen dat Marvel alleen maar een gedurfde beslissing heeft genomen omdat het geen andere opties had. Ze stonden aan de top van de wereld, en de aard van het maken van bedrijfsfilms vereist consistente groei. Ze moeten hun eerdere prestatie verslaan. Nieuwe personages bereiken die pieken niet omdat ze weigeren het werk te gebruiken dat hen succesvol heeft gemaakt, en ze hebben er tientallen meer geïntroduceerd dan ze aankunnen . De enige oplossing die ze zich kunnen voorstellen is teruggrijpen naar de gouden dagen.
Het terugbrengen van Iron Man zou een triest einde zijn voor de MCU
Elke keer dat Marvel achteruitgaat in plaats van vooruit te gaan, ontdekken meer fans een ongelukkige waarheid. Projecten als Loki en Guardians Vol 3 houden ze betrokken, maar het bewijsmateriaal blijft zich opstapelen. Op een dag zal iedereen, inclusief de hardcore fans, ervan overtuigd zijn dat Marvel niets nieuws te bieden heeft. Geen enkele beslissing zou meer mensen bewust maken van deze realiteit dan het terugbrengen van de held waarmee het allemaal begon. De enige aanvaardbare weg voorwaarts is het introduceren van nieuwe helden via hetzelfde basisproces dat de wereld The Avengers heeft opgeleverd. Elke callback, cameo of terugkerende favoriet vermindert het zand in de zandloper. Als het op is, ziet de standaardkijker Marvel zoals hij een ouder wordende rockband ziet op zijn vijfde afscheidstournee. Dat is geen reputatie die gemakkelijk aan het wankelen kan worden gebracht. Deze beslissingen zijn van belang op franchisebrede schaal . Ze hebben al talloze casual fans verloren. Mensen hebben regelmatig moeite om te weten waarom ze iets leuk vinden. Zelfs als ze vragen om Robert Downey Jr. het pak weer aan te trekken, weet een deel van hen dat dit een zwarte vlek zou zijn op elk Marvel-project dat moet worden gevolgd.
Het is bekend dat IP-houders de aantrekkingskracht van hun schat niet begrijpen. Bedrijven zijn geobsedeerd door eigendom en zijn voortdurend woedend als ze ontdekken hoe belangrijk kunstenaars zijn voor hun waarde. Ze geven miljoenen uit om iets te kopen zonder te beseffen dat het er alleen toe doet vanwege de makers ervan. De enige manier om met Marvel te praten is in de taal die het begrijpt. Als ze Robert Downey jr. terughalen met het bbp van een kleine natie, zullen enkelen applaudisseren zoals ze altijd doen. Marvel Studios denkt dat het mensen enthousiast kan houden over de ideeën die er vijftien jaar geleden toe deden. Het merk is wat voor hen belangrijk is. Diezelfde impuls zorgde er in 2008 bijna voor dat ze Iron Man vermoordden. Het idee dat mensen van goede films of nieuwe ideeën houden, kwam nooit bij hen op. Het weerstaan van deze verleiding is de enige manier om het MCU-imperium nog een paar jaar te geven.
Geef een reactie