Net als Band of Brothers heeft Masters of the Air ook een intens emotioneel einde voor de soldaten van de 100th. Hier vindt u een overzicht van de gebeurtenissen die plaatsvinden.
Ondanks dat het een serie van negen afleveringen is, portretteert Masters of the Air de naamgenoot van de Bloody Hundredth effectief met rauwe en emotionele intensiteit. Het beschrijft de reis van de groep vanaf hun aankomst in Groot-Brittannië tot hun gevaarlijke missies boven vijandelijk gebied, waarbij de wreedheden en trauma’s worden vastgelegd waarmee ze onderweg te maken kregen.
Naarmate de laatste afleveringen zich ontvouwden, werd het machtsevenwicht bij Thorpe Abbotts verstoord. Buck en Bucky werden door de nazi’s als krijgsgevangenen gemaakt, maar Rosie en Crosby klom door de gelederen van de 100e en speelden een cruciale rol in de D-Day-invasie van West-Europa.
Vóór de finale doemde een belangrijke vraag op: zouden Buck en Bucky het halen om getuige te zijn van het einde van de oorlog? Gelukkig hebben we nu het antwoord en meer: een grondig overzicht van de finale van Masters of the Air.
Hoe eindigt de televisieserie Masters of the Air?
In het slot van Masters of the Air ontsnapt Buck met succes tijdens een mars tussen krijgsgevangenenkampen. Samen met de andere gevangenen wordt hij bevrijd door Amerikaanse troepen en worden ze herenigd in Thorpe Abbotts voordat ze met Rosie en Crosby naar huis vliegen.
De climax begint wanneer Rosie’s vliegtuig boven Berlijn wordt neergeschoten. Hij maakt een noodlanding in niemandsland en wordt vervolgens gered door Russische troepen die toevallig executies uitvoeren van Duitse soldaten nabij de rivier de Oder. Vervolgens begeleiden ze hem naar het dichtstbijzijnde vliegveld, waarbij ze een tussenstop maken in de buurt van een concentratiekamp. Hier is Rosie getuige van de gruwelijke aanblik van talloze lijken, die doet denken aan de kampontdekking in Band of Brothers.
Nadat hij eindelijk thuis is aangekomen, vertelt Crosby hem dat zijn vrouw een kind verwacht. Hij uit echter zijn bezorgdheid over de gevolgen van oorlog voor zijn karakter. Hij citeert Nietzsche, die ooit zei: ‘Wie tegen monsters vecht, moet oppassen dat hij er zelf geen wordt, want als je in de afgrond staart, staart de afgrond naar jou terug.’ Rosie verzekert hem dat ze er zijn om de monsters te bestrijden en erkent dat hun acties misschien moeilijk waren, maar het was noodzakelijk. Ze is ervan overtuigd dat deze individuen vergelding verdienen.
Tegelijkertijd worden Buck, Bucky en hun medegevangenen in Stalag Luft III onderworpen aan slopende nachtmarsen naar verschillende kampen, waaronder Neurenberg. Tijdens een van deze marsen probeert Buck samen met twee andere mannen te ontsnappen, maar Bucky wordt opgepakt voordat hij zich bij hen kan voegen. De Duitsers sparen Bucky’s leven, wetende dat de Amerikanen met dodelijk geweld wraak zouden kunnen nemen.
Ondanks de nabijgelegen bossen slaagt Buck erin zich in veiligheid te brengen, hoewel een van de mannen het slachtoffer wordt van een Hitlerjugend-lid dat alleen gewapend is met een bajonet en een ongeladen pistool. Ondanks de drang om wraak te nemen voor de dood van zijn vriend, besluit Buck de jongens te laten vluchten. Uiteindelijk bereiken ze een stad op het Beierse platteland en ontmoeten ze Amerikaanse soldaten.
Kort daarna keert Buck terug naar Engeland en begint deel te nemen aan ‘genademissies’ naar Nederland, waar hij grote hoeveelheden voedsel dropt om de uitgehongerde Nederlandse bevolking te helpen. Dit gebeurt als onderdeel van een staakt-het-vuren-akkoord met de Duitsers.
Zodra Bucky bij Stalag VIII in Moosburg aankwam, vloog een P-51 over en opende het vuur op het kamp, wat de aankomst van tanks en Amerikaanse troepen signaleerde om de gevangenen te bevrijden. Bucky slaagde erin een Amerikaanse vlag te vinden en deze trots boven het kamp te hijsen, waarmee hij hem symbolisch op de nazi’s heroverde.
Daarna zijn we getuige van hoe Buck terugkeert naar de basis en zijn landingsinstructies ontvangt van een bekende stem. ‘Je hebt me meteen begrepen, Gale,’ informeert Buck hem voordat ze elkaar weer op de grond ontmoeten.
“In de laatste dagen van de oorlog hadden we verschillende aanboddalingen doorgevoerd. Toen was het plotseling allemaal voorbij”, herinnert Crosby zich terwijl we Winston Churchills aankondiging van de overgave van Duitsland horen. Als er een betere reden is om het te vieren, zouden we dat graag willen weten.”
Ondanks de levendige sfeer bij Thorpe Abbotts, waar iedereen vol overgave dronk, danste en vuurpijlen afvuurde, kozen Buck en Bucky voor een rustig drankje samen. Ze hadden beloofd tot het einde bij elkaar te blijven, en ze kwamen hun belofte na. Crosby denkt na over hun aanstaande vertrek en zegt: “In eerste instantie leek het onwerkelijk en onmogelijk voor te stellen. Maar toen werd het onvermijdelijk. We gingen allemaal naar huis. Ik had een vrouw om me mee te herenigen, een zoon om te zien en een nieuw leven om te beginnen.’ Terwijl de mannen hun vliegtuigen klaarmaken voor hun laatste vlucht, weerklinken Crosby’s woorden in hun gedachten.
Toen iedereen aan boord van de vlucht naar huis stapte, zochten Buck en Bucky een stoel naast elkaar. Crosby’s voice-over weergalmde in ieders hoofd en herinnerde hen aan het belang van zelfreflectie en zelfbewustzijn. Terwijl het vliegtuig vertrok en ze hun dierbaren uitzwaaiden, kon Crosby niet anders dan wensen dat meer mensen de tijd zouden nemen om hetzelfde te doen.
Na de gebeurtenissen van Masters of the Air ontdekken we het lot van alle personages terwijl de credits rollen. Afleveringen 1-9 zijn momenteel beschikbaar voor streaming op Apple TV+.
Geef een reactie