Hoogtepunten
- “Jujutsu Kaisen, aflevering 40, ‘Thunderclap’, wordt geprezen als een van de beste afleveringen tot nu toe, waarin het uitzonderlijke talent en de onderscheidende stijl van de regisseur worden getoond.”
- “Miso, de regisseur van de aflevering, heeft een talent voor dynamische montages en het vastleggen van de schaal van een scène, waarbij hij veel gebruik maakt van het decoreren en animeren van personages met een rijke persoonlijkheid.”
- “De intense aflevering van een half uur is gevuld met meedogenloze actie, met uitstekende vechtchoreografie en tempo, en het artwork valt op door trouw te blijven aan de manga en tegelijkertijd een eigen uniek tintje toe te voegen.”
Waarschuwing: dit bevat spoilers voor Jujutsu Kaisen, aflevering 40, “Thunderclap”, nu gestreamd op Crunchyroll.
Aflevering 40 van Jujutsu Kaisen, ‘Thunderclap’, is misschien wel een van de beste afleveringen van de serie, een statement dat – gewoon een week later – voelt al ouderwets aan na de nieuw uitgebrachte aflevering 41. Niettemin verdient JJK #40 niet minder lof, en hoewel er veel artiesten verantwoordelijk zijn, valt vooral de regisseur achter de aflevering op; Itsuki Tsuchigami (alias Miso).
Voordat we dieper ingaan op zijn stijl en hoe hij zo’n uitstekende aflevering heeft geregisseerd, is een korte disclaimer op zijn plaats. Vorige maand was er veel ophef over verklaringen van animators over een vermeende poging van Studio MAPPA om te voorkomen dat werknemers zich uitten over de arbeidsomstandigheden. Eén zo’n verklaring kwam van Tsuchigami zelf en op het moment van schrijven is er online een overweldigende golf van verklaringen van nog meer animators opgedoken. Toegevoegd aan de geruchten over de stand van zaken met betrekking tot de komende afleveringen, zien sommigen dit als een enorme klap voor de anime. Gezien dit alles zou je je kunnen voorstellen dat het veel moeilijker is geworden om positief over de serie te schrijven alsof er niets aan de hand is. Als JJK #40 echter echt een van de laatste goede afleveringen van dit seizoen wordt, is dat des te meer reden om de artiesten erachter de eer te geven ze verdienen en dat is precies wat er gaat gebeuren.
De kracht van een afleveringsregisseur
In het verleden hebben we specifieke afleveringen besproken van programma’s die, vanaf het moment dat ze begonnen, volkomen verschillend aanvoelen van al het andere in de serie waarvan het deel uitmaakt. Fate/Apocrypha #22 is een belangrijke, waarbij het artwork zo rauw en doordrenkt was van persoonlijkheid dat het publiek overtuigd werd door de weliswaar ongelijkmatige presentatie. Een ander voorbeeld is Mob Psycho 100 Seizoen 2 #5, een visueel feest dat de sfeer creëerde die nodig is voor het verhaal.
Grappig genoeg heeft Miso aan beide afleveringen gewerkt en zelf nog een paar andere geregisseerd. In datzelfde seizoen van Mob Psycho regisseerde hij aflevering 11, die met de strijd tegen Shimazaki. De hele reeks is een triomf van steeds ambitieuzere framing die ondanks het overweldigende aantal bewegende delen zelden de aandacht van het publiek verliest.
Hij is al een tijdje een belangrijke animator. Hij is in de jaren 2010 bekend geworden en heeft aan alles gewerkt, van Aanval op Titan tot Mijn Held Academia, en nog veel meer. Het perspectief van zijn stukken is dynamisch en maakt vaak goed gebruik van de setting om de schaal van een scène over te brengen, en hij animeert personages met veel persoonlijkheid.
Vergeleken met andere populaire animators die bekend staan om grote en gewaagde handelsmerken, is Miso bijzonder vanwege de eenvoud van zijn werk en de effectiviteit ervan. Omdat hij een relatief jonge animator is, is het indrukwekkend hoe succesvol zijn pogingen om afleveringen te regisseren zijn geweest – een belangrijke reden waarom hij een favoriet is onder animatieliefhebbers. Een grotere reden zou duidelijk kunnen zijn in het terugkerende element van zijn regie-inspanningen; een gevoel van gecontroleerde chaos.
Een meedogenloos halfuur
JJK #40 was een heleboel dingen, maar de eenvoudigste manier om het te beschrijven zou ‘stressvol’ kunnen zijn. Afgaande op Miso’s opmerkingen over de aflevering was dit ongetwijfeld een deel van het verhaal dat al vroeg in productie was vanwege de betekenis ervan. Jogo vs Sukuna en Megumi vs Toji – twee gevechten met veel op het spel en een absurde hoeveelheid dramatisch gewicht, vooral in het laatste geval. een>
Megumi brengt het grootste deel van het gevecht op de vlucht door en beschouwt de ‘strijd’ meer als een wanhopige ontsnapping. Elke seconde is een kwestie van leven of dood, en er is veel lateraal momentum om die spanning consistent te houden. Megumi ontsnapt een gebouw in, dan de straat op, dan een brandtrap op, enzovoort. Het is een bewijs van de regie van Miso dat de actie – hoe complex ze ook snel achter elkaar plaatsvinden – zo gemakkelijk leesbaar is.
De storyboards geven zo’n voortreffelijke beheersing weer van waar de aandacht van het publiek naartoe zal worden getrokken, dat het plezier beleeft aan zeer snelle technieken om de volgende aanval af te ronden en hoe een personage zal reageren.
Sou Miyazaki’s twee minuten durende fragment uit de aflevering [zie hier] zou al het goede aan deze aflevering kunnen samenvatten. Aan de andere kant zou er ook een speciale plaats in de anime Hall of Fame moeten zijn voor het werk van Nakaya Onsen. Uitstekende vechtchoreografie, hectisch tempo en misschien wel de meest vermakelijk strijdlustige konijnen die op het scherm zijn verschenen sinds Monty Python en de Heilige Graal. [Clip 1] [Clip 2]
En natuurlijk heeft Miso verschillende eigen stukken bijgedragen, van prachtig gedetailleerde effectenanimatie tot personageacteurs die rijk zijn aan persoonlijkheid in elke expressie. Wat het artwork naar een hoger niveau tilt, is hoe anders het aanvoelt dan de rest van de anime zonder zijn identiteit te verliezen. Het was Miso’s bedoeling om deze aflevering dichter bij de manga te laten lijken dan ooit, en dat is gelukt op manieren die onmogelijk leken in de handen van een minder vaardige regisseur. [Clip 3]
Afleveringen als deze zijn de reden dat mensen geobsedeerd raken door animatie, het proces ervan en, belangrijker nog, de mensen erachter. Deze afleveringen worden meer dan de som der delen; meedogenloze, met emoties doordrenkte helft van onze korte films, aangevoerd door individuen met een unieke visie. Itsuki Tsuchigami heeft niet veel anime-afleveringen geregisseerd, maar het is altijd een traktatie en het enige dat spannender is dan wat hij hier heeft bereikt, is wat hij hierna gaat doen.
Jujutsu Kaisen is een productie die midden in een implosie zit – een mogelijkheid waar de gemeenschap al lang voor het begin van dit seizoen voor vreesde. Mocht deze serie de komende weken echter afbrokkelen, dan zal dat zeker niet de schuld van de animators zijn geweest. Hun passie is het hele seizoen duidelijk geweest, en ze zijn beter dan alle tekortkomingen van hun studio.
Voor meer werk van Tsuchigami, bekijk zijn tag op Sakugabooru.
Geef een reactie