In een verrassende wending van gebeurtenissen waagt indiefilmmaker Barry Jenkins zich in de wereld van Disney met zijn nieuwste project, Mufasa: The Lion King . Hoewel deze film niet het volgende Disney-meesterwerk wil worden, markeert het een significante evolutie in de manier waarop het dierenrijk wordt afgebeeld, wat de emotionele diepgang vergroot in vergelijking met Jon Favreau’s controversiële remake uit 2019.
Disney’s live-action-adaptaties zorgen vaak voor heftige debatten. Ze krijgen doorgaans kritische kritiek, maar presteren opmerkelijk goed aan de kassa. Zo kreeg de versie van Aladdin uit 2019 slechts 57% op Rotten Tomatoes, maar haalde wereldwijd meer dan $ 1 miljard binnen. Op dezelfde manier werd de fotorealistische versie van The Lion King beoordeeld met slechts 51%, maar brak deze box office-records en bracht een indrukwekkende $ 1,6 miljard op.
Critici beweren vaak dat Disney niet origineel is en zich in plaats daarvan richt op retronostalgie om winst veilig te stellen. Mufasa: The Lion King probeert zich echter los te maken van deze trend met een origineel verhaal geschreven door Jeff Nathanson en verbeterde visuele artisticiteit tot leven gebracht door Jenkins.
Het verkennen van het verhaal van Mufasa: The Lion King
Deze film dient zowel als prequel als vervolg op de geliefde The Lion King . De verhaallijn begint in de weelderige Pride Lands van Tanzania, waar Simba en Nala regeren als koning en koningin en trots hun dochter Kiara verwelkomen, ingesproken door de getalenteerde Blue Ivy Carter .
Terwijl er een storm opsteekt, krijgt Kiara de opdracht om bescherming te zoeken bij Timon en Pumbaa. Hoewel de redenen achter Simba en Nala’s scheiding onduidelijk blijven, bepaalt Kiara’s voelbare angst de emotionele toon. Gelukkig is de wijze oudere Rafiki aanwezig om haar door het verleden van de familie te leiden, en vertelt hoe Mufasa opklom tot heldendom en Taka ten onder ging aan schurkenstreken.
In eerste instantie hebben Mufasa en Taka een broederlijke band, maar hun idyllische bestaan wordt al snel verstoord door een enorme uitdaging: een voortdurende strijd tegen de Outsiders, een troep witte leeuwen.
Een visueel wonder: Mufasa: The Lion King
Laten we het belangrijke aspect van deze film onder ogen zien: de verbluffende beelden. In navolging van het patroon van zijn voorganger draait dit verhaal uitsluitend om dieren, allemaal geleverd met verbluffende fotorealistische animatie die het levendige ecosysteem van de Pride Lands tot leven brengt.
Rafiki maakt zijn terugkeer
Naar mijn mening leunde Favreau’s The Lion King te veel op realisme, grenzend aan wat de “uncanny valley” wordt genoemd. Soms leek het meer op een documentaire van David Attenborough dan op een traditionele animatiefilm, vaak met pratende en zingende dieren, wat afbreuk deed aan de kijkervaring.
Voor degenen die dit perspectief delen, is Jenkins’ werk in Mufasa verfrissend. De dieren tonen oprechte emotie, de diverse landschappen boeien en de cinematografie nodigt kijkers uit om een spectrum aan omgevingen te waarderen, van ijzige bergtoppen tot kale woestijnen.
Uiteindelijk, hoewel de beelden boeiend zijn, worden ze aangevuld door een indrukwekkende stemmencast die leven in deze personages blaast. Donald Glover en Beyoncé hernemen hun rollen als Simba en Nala, en voegen warmte en majesteit toe aan hun personages. Kelvin Harrison Jr. levert een meeslepende prestatie als Taka, die de diepte laat zien die nodig is voor een personage dat een significante transformatie ondergaat.
Om het luchtiger te maken keren Billy Eichner en Seth Rogen terug als het geliefde duo Timon en Pumbaa, wat zorgt voor humoristische momenten in het overigens serieuze verhaal. Bovendien personifieert John Kani Rafiki met zowel humor als wijsheid.
De casting director maakte een briljante keuze door Mads Mikkelsen , bekend om zijn meeslepende vertolkingen van schurken, als Kiros te laten optreden. Zijn diepe, resonerende toon past perfect bij de dreigende leider van de Outsiders.
Balans tussen erfgoed en innovatie
Deze ambitieuze film staat voor een horde die samenhangt met het dual-timeline-narratief. Het introduceert een opvallend grotere ensemblecast, wat de emotionele resonantie op kritieke momenten kan verwateren.
De film is vooral gericht op een jonger publiek en moet een generatie met een kortere aandachtsspanne boeien en er tegelijkertijd voor zorgen dat zowel nieuwe als gevestigde personages voldoende ontwikkeling krijgen.
Terwijl Mufasa ernaar streeft de inzet te verhogen met zijn conflict met de Outsiders, mist het opvallend genoeg de emotioneel verwoestende momenten die doen denken aan Mufasa’s ondergang. Voor degenen die nog steeds worstelen met de gevolgen van die scène, kan dit een opluchting zijn.
Het verhaal verkent Scars achtergrondverhaal, maar sommige overgangen lijken overhaast. Begrippen als “Milele” lijken kunstmatig geïntegreerd, misschien in een poging om te heroveren wat de originele The Lion King iconisch maakte. De soundtrack krijgt te maken met zware concurrentie van zijn voorganger, vol met onvergetelijke nummers die het muzikale landschap van een generatie vormgaven.
Het is moeilijk om een kind uit de jaren 90 te vinden dat zich klassiekers als “Circle of Life”, “Can You Feel The Love Tonight” en “Hakuna Matata” niet herinnert – deze nummers hebben een eeuwige band met de popcultuur gesmeed. Hoewel Mufasa een aantal opmerkelijke muzikale optredens introduceert, zoals Anika Noni Rose en Keith Davids interpretatie van “Milele” en de Outsiders’ versie van “Bye Bye”, nestelen deze melodieën zich misschien niet in het collectieve geheugen zoals hun voorgangers.
Dexerto beoordelingsscore: 3/5 – Goed
In het veranderende landschap van de hedendaagse cinema heeft elke filmmaker zijn eigen bepalende verhaal, en voor Barry Jenkins is Mufasa: The Lion King misschien wel dat verhaal – zij het bevolkt door digitale wezens in plaats van menselijke personages. Deze onverwachte onderneming is benaderd met een mix van opwinding en bezorgdheid, wat Jenkins openlijk heeft erkend.
Niettemin heeft hij een visueel adembenemende film gemaakt die ingaat op thema’s als broederschap, verraad en nalatenschap. Hoewel het misschien niet de status van tijdloze Disney-klassiekers bereikt, belooft het zowel bij volwassenen als kinderen aan te slaan, en het verzekert zijn plek als feestelijke favoriet dit vakantieseizoen.
Mufasa: The Lion King verschijnt op 20 december 2024 in de bioscoop .
Geef een reactie