(Let op: spoilers!)
De nieuwe release, *Woman of the Hour*, heeft Netflix’ true crime-aanbod nieuw leven ingeblazen, na een aantal teleurstellend sensationele titels. Aanvankelijk leek het erop dat de streaminggigant het contact was verloren met wat het publiek waardeert aan het genre, maar deze thriller kan zomaar een keerpunt zijn.
Deze film, geregisseerd door en met Anna Kendrick in de hoofdrol, duikt in het verontrustende verhaal van Rodney Alcala, berucht als de Dating Game Killer. Alcala, een seriemoordenaar die mogelijk verantwoordelijk is voor 130 moorden, werd berucht vanwege zijn verschijning in de aflevering van de datingshow *The Dating Game* uit 1978.
In een onverwachte wending won hij het spel en zou hij op date gaan met vrijgezelle Cheryl Bradshaw. Gelukkig wees Bradshaw dit voorstel verstandig af, waardoor hij een mogelijk dodelijke ontmoeting voorkwam. *Woman of the Hour* beeldt zich het huiveringwekkende scenario in van wat er had kunnen gebeuren als Bradshaw het had geaccepteerd, wat resulteerde in een aantal van de meest huiveringwekkende momenten op Netflix in de recente geschiedenis.
De datum die nooit plaatsvond
Na de opnames nam Cheryl direct contact op met de coördinator van de wedstrijd Ellen Metzger om haar ongemak te uiten. Ze zei: “Ik kan niet met deze gast uitgaan. Er hangt een vreemde sfeer van hem af”, en ze benadrukte haar gebrek aan comfort.
Gelukkig werd de date geannuleerd. In *Woman of the Hour* delen Cheryl (vertolkt door Kendrick) en Alcala (gespeeld door Daniel Zovatto) echter dezelfde avond een drankje in een louche bar. Hoewel het verhaal fictief is, dient de premisse een belangrijk doel en wordt deze effectief uitgevoerd.
Terwijl de twee in gesprek raken, lijkt Cheryl aanvankelijk gecharmeerd van Alcala’s gladde gedrag, en reageert op zijn vleierij en gedeelde interesses, inclusief een vergelijking met Patti Smith. Wanneer Alcala haar “ziel” prijst, reageert Cheryl met een luchtige lach.
Deze oprechte lach lijkt Alcala van streek te maken, waardoor zijn gezichtsuitdrukking verandert terwijl hij haar plaagt met zijn diepe opmerking. Vanaf dat moment verandert de stemming drastisch.
Cheryl gaat door met het gesprek, terwijl Alcala’s antwoorden afnemen. De charismatische figuur die ze aanvankelijk bewonderde, verdwijnt en wordt vervangen door een griezelige stilte die alarmbellen doet rinkelen in Cheryls geest, wat aangeeft dat er iets mis is.
De roofdier en zijn prooi
Terwijl de scène zich ontvouwt, houdt alle achtergrondgeluid op en blijven alleen de twee van hen alleen achter in een griezelig stille bar, hun dialoog intensiveert de spanning. Wanneer Alcala aanbiedt om Cheryl naar haar auto te begeleiden, die alleen geparkeerd staat in de donkere uitgestrektheid van het terrein, signaleert haar aarzeling een spookachtige rode vlag.
Cheryl, die haar autonomie stevig bevestigt, weigert hem te vergezellen en begint weg te lopen. Echter, Alcala’s verontrustende gemompel, “…Je krijgt je f**king hoofd ingeslagen,” galmt door de lege ruimte, een herinnering aan het gevaar dat op de loer ligt.
Terwijl Cheryl haastig probeert te ontsnappen en afstand zoekt van Alcala’s kalme aanwezigheid, dringt het besef door: ze is onbewust in een horrorverhaal terechtgekomen.
Een masterclass in spanning
*Woman of the Hour* dient niet alleen als een verkenning van Alcala en zijn gruwelijke acties, maar benadrukt ook hoe snel een comfortabele sfeer kan veranderen in ongemak. Deze verontrustende ontmoeting is een van Cheryls vele ervaringen van verontrustende gesprekken met mannen, maar het springt eruit als de meest verontrustende.
De manier waarop deze scène is uitgevoerd, maakt het tot een van de meest indrukwekkende momenten van de film. Het doet denken aan een spannende scène uit een thriller van David Fincher.
Het grootste deel van de film speelt zich af onder de felle lichten van een tv-studio, gevuld met de geluiden van gelach en applaus van het publiek. Wanneer Cheryl overgaat van die levendige wereld naar de sinistere nabijheid van Alcala, wordt de ambiance geladen met ongemak, en keert nooit terug naar veiligheid.
De angst neemt toe in de stilte. Zodra de externe geluiden vervagen en Cheryl haar ongemak herkent, wordt de stilte bijna verstikkend.
Deze opmerkelijke scène onderstreept Kendricks competentie als regisseur en toont haar talent om een huiveringwekkende sequentie te creëren. Het roept een gevoel op waarbij je in een theater zou willen zijn en de collectieve spanning zou willen delen van een publiek dat op hetzelfde moment de adem inhoudt.
Haar fictieve ontmoeting verandert niets aan de werkelijke gebeurtenissen, die uiteindelijk nergens toe leiden, maar het biedt wel de mogelijkheid om Alcala’s persoonlijkheid verder te onderzoeken dan zijn wrede misdaden.
In dit geval levert het hypothetische scenario meer angst op dan de werkelijkheid, waardoor kijkers een huiveringwekkend perspectief krijgen op de snelle overgang van veiligheid naar horror in Cheryls ervaringen.
Deze persoonlijke ervaring van het confronteren van kwaadaardigheid via het scherm maakt *Woman of the Hour* opvallend enger dan elk traditioneel horrorthema met clowns of demonische thema’s.
Bekijk voor meer filmtips onze lijst met de beste films van het jaar.
Gerelateerde artikelen:
Hoe de scènes na de aftiteling van Superman de fouten van andere superheldenfilms overschaduwen
20:03
Complete gids voor de cast en personages van Netflix’s La Palma
18:39
Alle details over de nieuwe Superman-filmcomponist en soundtrack
17:56
Geef een reactie