Park Seo-joon onthult na ‘Youn’s Kitchen’: toegenomen reclame en de impact van variëteitshows op zijn carrière

In de aflevering die op 13 oktober werd uitgezonden op het YouTube-kanaal “Fairy Jaehyung”, vertelde acteur Park Seo-joon over zijn ervaringen in verschillende variëteitshows.

Park Seo-joon, die veel aandacht kreeg voor zijn rol in het succesvolle programma “Jinny’s Kitchen” van PD Na Young-seok, vertelde: “Alles begon met mijn deelname aan ‘Youn’s Kitchen 2′.”

Hij legde uit: “Ik heb altijd genoten van het kijken naar ‘Youn’s Kitchen’. Na het seizoen keerde ik terug naar mijn normale acteerschema toen er een aanbod op mijn pad kwam. Het was intrigerend omdat het buiten mijn gebruikelijke domein viel. Als toegewijde fan van de show voelde ik een mix van opwinding en angst bij het vooruitzicht om dit onbekende terrein te betreden. In plaats van een personage te spelen, zou ik nu mijn ware zelf onthullen – een intimiderend vooruitzicht. Ik deed zelden mee aan talkshows omdat ik vaak angstig was over het moeten optreden of het leveren van vermakelijke inhoud, wat ik als een uitdaging beschouwde. ‘Youn’s Kitchen’ had echter zo’n relaxte en rustgevende sfeer dat ik het leuk vond. Het gebrek aan dramatiek maakte het op zichzelf al boeiend. Wat me het meest intrigeerde, was de kans om een restaurant in het buitenland te runnen – ik vroeg me af of ik ooit zo’n kans zou krijgen. Natuurlijk was ik ook erg dankbaar voor de kans om met PD Na Young-seok te werken, een kans die weinigen zouden afslaan.”

Terugblikkend op zijn reis met “Youn’s Kitchen 2”, gaf Park Seo-joon toe dat het geen gemakkelijke taak was. Hij verklaarde: “Ik voelde me angstiger dan tijdens mijn laatste middelbare schoolexamens. Dit was geen debuutseizoen; het was het tweede. Met doorgewinterde castleden als Youn Yuh-jung, Lee Seo-jin en Jung Yu-mi al op hun plek, kwam ik als jongste deelnemer binnen. Ik voelde een immense druk om goed te presteren en niet alleen maar op te gaan in de massa. Bovendien moest ik mijn authentieke zelf presenteren. Ik vroeg me voortdurend af: ‘Welke rol speel ik hier?’ De druk van de verwachtingen was zwaar.”

Met een vleugje humor herinnerde hij zich: “Dit was zo’n onbekende onderneming voor mij. Na een lange vlucht en een tussenstop bij mijn terugreis, kreeg ik een upgrade naar first class. Ik was echter zo overweldigd dat ik rechtop in slaap viel alsof ik nog in economy zat. Ik werd net op tijd wakker voor de landing, wat de mate van stress die ik voelde benadrukte.”

Toen hem werd gevraagd welke delen van zichzelf hij liever verborg, gaf Park Seo-joon toe: “Ik was nogal gevoelig voor mijn enigszins onhandige spraakpatronen. Dat gold vooral in het verleden. Ik oefende mijn uitspraak uitgebreid en verkende spraaktechnieken. Voorheen eindigde ik mijn zinnen vaak met zinnen als ‘zo was het’ of ‘so what’, wat leek op een kind, en sprak ik langzamer. Nu ben ik in ieder geval iets sneller.”

Park Seo-joon besprak de effecten van zijn verschijning op variétéprogramma’s en merkte op: “Het voelde niet als een standaard variétéprogramma. Ik ging erheen met de gedachte dat ik extra moeite moest doen omdat het een variétéprogramma was, maar ik paste me natuurlijk aan om lid te zijn van een restaurantteam. Mijn rol was niet die van een acteur, maar die van het jongste personeelslid, verantwoordelijk voor de meeste taken. Ik moest het vroegst opstaan en het laatst naar bed. Ik verdiepte me echt in dat personage. Leren koken was leuk, anders dan de gebruikelijke filmopnames, wat het plezier nog groter maakte.”

Hij merkte ook de toestroom van commerciële kansen op na zijn periode in variétéprogramma’s, en zei: “Nadat ik aan deze programma’s had meegedaan, voelde ik me meer verwant met het publiek en begonnen de reclameaanvragen binnen te stromen. Toch kon ik het niet helpen dat ik me een beetje teleurgesteld voelde – ondanks mijn oprechte toewijding aan acteren, leken variétéprogramma’s het gouden ticket voor aanbevelingen te zijn”, wat gelach van luisteraars opleverde.

Park Seo-joon overwoog het scenario: “Ik geloof dat het zich leent voor het idee dat iemands charme de aantrekkingskracht van zijn primaire beroep vergroot. Hoewel ik er nu humor in kan vinden, was ik toen perplex. Ik was toegewijd aan acteren, maar kreeg schijnbaar uit het niets veel advertentievoorstellen. Het deed me twijfelen aan de eerlijkheid ervan. Ik heb er serieuze gesprekken over gehad met mensen om me heen, die suggereerden dat mijn passie voor mijn primaire baan de publieke perceptie van mij positief verhoogde. Het was een perspectief dat ik nog niet eerder had overwogen. Ik hoop dat er enige waarheid in zit.”

Bron: Nate

Bron