De anime-industrie is net zo divers als elk ander mediamedium. Dat gezegd hebbende, enkele van de grootste anime aller tijden zijn melancholische drama’s en tragedies die uitblinken in het tranen van hun publiek.
Van schooltijdverhalen zoals Clannad gebaseerd op visuele romans tot meer maatschappelijke kritiek: animes zorgen er vaak voor dat kijkers zich op een heel andere manier voelen. Maar uiteindelijk blinken sommige drama’s er, ondanks de grote omvang van het genre, in uit om fans veel beter aan het huilen te maken dan andere.
Vecht tegen Shonen Anime
Zeldzaam maar onvergetelijk
Battle Shonen-films zoals One Piece, Naruto, Dragon Ball, Full Metal Alchemist en JoJo’s Bizarre Adventure bevatten enkele van de meest iconische en verwoestende ‘droevige’ momenten in anime; potentieel tientallen, zo niet honderden afleveringen zouden deze scènes echter kunnen scheiden. Als iemand specifiek op zoek is naar een anime die hem luid en vaak laat huilen, dan zijn deze shows niets voor hem. Omgekeerd, als iemands gewenste gif een langlopende actie-avonturenserie is die hem periodiek ongecontroleerd kan laten huilen, zou Battle Shonen Anime niet moeten teleurstellen.
One Piece is vooral goed in het vastleggen van emotionele momenten , en de anime vertrouwt niet uitsluitend op sterfgevallen om tranen op te wekken. Ook Full Metal Alchemist haalt niets uit als het op de harten van het publiek mikt.
Magi Madokes magisch meisje
Psychologisch trauma
De populariteit van Madoka Magica is een tweesnijdend zwaard, aangezien tegenwoordig de meeste nieuwkomers de anime ingaan terwijl ze de fantastische wending al kennen. Hoewel overmatige blootstelling de impact van een belangrijk vroeg moment heeft verminderd, mag dit niets wegnemen van de rest van de ervaring. De magische meisjesanime grenst aan psychologische horror en stelt de kwetsbare en fragiele mentale toestanden van de jonge personages op de proef wanneer ze in situaties terechtkomen die niemand ooit onder ogen zou moeten zien.
Madoka Magica heeft een aantal gruwelijke en bloederige momenten die iemand zullen bijblijven lang nadat hij de serie en het vervolg op de film heeft voltooid. Dat gezegd hebbende, bereikt de anime het hoogtepunt van verdriet, niet door bloedige sterfgevallen, maar door de hopeloosheid van de meisjes te benadrukken. Deze karakters zijn gebroken.
Naar jouw eeuwigheid
Omgaan met verlies
Onsterfelijkheid heeft een hoge prijs. Onder leiding van een mysterieuze waarnemer wordt een magische bol die van vorm kan veranderen naar de aarde gestuurd, en uiteindelijk neemt hij de vorm aan van een wolf en vervolgens van een jongen. Naast het delen van een emotionele band, kan de bol (genaamd Fushi) alleen iemands vorm aannemen als die persoon overleden is. Bijgevolg is de dood een intrinsiek onderdeel van het uitgangspunt van To Your Eternity, en de anime laat zien hoe Fushi’s persoonlijkheid en reis worden gevormd door zijn relaties.
De dood gaat hand in hand met het leven, maar iemand kan voortleven dankzij de mensen die hij achterlaat. To Your Eternity omvat alle mogelijke emoties, of het nu gaat om ongebreideld geluk of verpletterend verdriet. Dit laatste komt vaak voor, en elk moment kan tranen opwekken.
5 centimeter per seconde
Een leven lang verlangen
Eén spijt kan iemands hele bestaan achtervolgen. Takaki Tono en Akari Shinohara ontmoetten elkaar toen ze nog kinderen waren en vormden meteen een band. Ze leken voor elkaar voorbestemd, maar uiteindelijk stond het leven hen in de weg, waardoor ze voor altijd uit elkaar gingen. 5 Centimeters per Second beschrijft hun korte maar fijne tijd samen, samen met hun pogingen om verder te gaan zodra ze gedwongen worden hun eigen weg te gaan.
5 Centimeters per Second werd geregisseerd door Makoto Shinkai, een filmmaker die het publiek graag aan het huilen maakt. Het verhaal is opgesplitst in drie afleveringen en wordt steeds hartverscheurender en complexer. De anime toont niet alleen intens droevige momenten, maar onderzoekt ook de depressie die kan optreden na deze levensveranderende gebeurtenissen.
Jouw leugen in april
Maart naar het onvermijdelijke
Er zijn maar weinig anime die zo berucht zijn vanwege hun trieste einde als Your Lie In April. Gefocust op het verhaal van Kosei Arima, een ervaren pianist en muzikant, neemt het verhaal een interessante wending wanneer het publiek kennis maakt met de vrijgevochten Kaori Miyazono.
De twee kunnen goed met elkaar overweg tijdens de looptijd van de show en eindigen uiteindelijk mooi met een romantisch plot. Het verhaal wordt echter snel steeds dramatischer naarmate het publiek kennis maakt met ziekte en de strijd die het voor elk van de personages veroorzaakt. Over het algemeen valt er veel te waarderen aan deze serie, vooral voor mensen die van goed ontwikkelde karakters houden.
Violette Evergarden
Persoonlijke tragedies
Er is geen grotere tragedie dan oorlog, iets wat de populaire anime Violet Evergarden echt raakt. Het verhaal gaat over ex-soldaat Violet Evergarden, het gelijknamige personage uit de serie, terwijl ze re-integreert na het einde van een recente oorlog.
De anime neemt de carrière over van een ghostwriter die schrijft voor mensen die niet voor zichzelf kunnen schrijven en duikt in een diepgaande verkenning van de emoties van elk personage, vooral de hoofdpersoon zelf . Uiteindelijk is Violet Evergarden een goede keuze voor anime-fans die van historische drama’s en spannende actie houden.
Anohana: De bloem die we die dag zagen
Achtervolgd door het verleden
Anohana is een terugkerende keuze onder de trieste anime vanwege zijn unieke uitgangspunt. Het verhaal concentreert zich op het verhaal van een groep jeugdvrienden die langzaam in verschillende richtingen uit elkaar zijn gegroeid. Het probleem? De groep werd verdeeld na een ongeval waarbij een van hun vrienden om het leven kwam, genaamd Meiko.
Dit ongeluk treft de groep, vooral de nu teruggetrokken hoofdpersoon Jinta, wanneer Meiko’s geest hen plotseling weer bij elkaar lijkt te brengen. Al met al is Anohana een geweldige serie voor kijkers die houden van een verhaal dat zowel bevredigend als verdrietig is.
Haibane Renmei
De schoonheid en het verdriet van het (na)leven
Veel prominente fantasyseries zijn iconen geworden van de droevigere kant van de anime-industrie. Eén fantasieserie die onder de radar vliegt, heeft echter het potentieel om een van de meest hartverscheurende van allemaal te worden: Haibane Renmei .
Het uitgangspunt van Haibane Renmei volgt het verhaal van Rakka, een haibane (een wezen dat op een engel lijkt), en de mysterieus ommuurde stad Glie. Hoe mysterieus de omstandigheden ook zijn, de plot wordt alleen maar spannender naarmate kijkers meer te weten komen over Glie en zijn inwoners. Hoe boeiend het centrale mysterie ook is, de diepgang van Haibane Renmei komt voort uit de karakterisering van Rakka, aangezien het verhaal haar leven en groei beschrijft, inclusief het ervaren van onontkoombare gebeurtenissen zoals de dood.
Rommelende harten
Liefde en hartzeer
Gebaseerd op een visuele roman, gaat Rumbling Hearts over romantiek en de tegenstrijdige emoties en liefdesverdriet die uit deze relaties kunnen voortkomen. Takayuki en Haruka zijn geliefden op de middelbare school, en hoewel hun ontluikende relatie niet perfect is, lijken ze goed bij elkaar te passen. Een ongeluk verwoest echter hun toekomst, en vanaf dat moment wordt het ingewikkeld.
Rumbling Hearts heeft een sterke selectie hoofdpersonen die allemaal complex zijn en op de werkelijkheid zijn gebaseerd. Hoewel geen van hen noodzakelijkerwijs als schurken wordt gepresenteerd, doet de anime er niet alles aan om de personages overdreven sympathiek te maken. Het zijn gebrekkige mensen die vatbaar zijn voor aanvallen van egoïsme, woede en vijandigheid.
Wolf-kinderen
De liefde tussen een ouder en hun kinderen
Animefilms hebben een speciale plaats in de harten van anime- en mangafans vanwege hun hartverwarmende momenten die in een normale anime-serie niet helemaal kunnen worden bereikt. De lengte van de film, plus de noodzaak om in één keer te kijken, zorgt ervoor dat de film de kijker effectiever kan onderdompelen – de film Wolf Children bewijst dit maar al te goed omdat hij kijkers het dagelijkse leven van een familie van wolvenmensen laat zien. Nadat ze op de universiteit een weerwolf heeft ontmoet, krijgt de hoofdpersoon Hana twee halfwolfkinderen; Wolf Children concentreert zich op het leven van dit unieke gezin.
Al met al is Wolf Children een goede keuze voor anime-fans die op zoek zijn naar een droeviger film in fantasy-stijl buiten de standaard animatiestijl van Studio Ghibli. De film richt zich meer op de relatie tussen moeder en kind dan op een actievol plot .
Toradora!
Het afbreken van de muren
Een van de meest invloedrijke romantische anime aller tijden, Toradora! bracht een lawine van copycats voort die de stijlfiguren en ideeën herhaalden, waardoor de serie tegenwoordig een beetje generiek lijkt. De anime uit 2008 was echter bij de release een trendsetter en het is nog steeds een beter horloge dan veel van zijn spirituele opvolgers. Op school zijn Ryuji en Taiga de definitie van ‘beoordeel een boek niet op zijn omslag’, precies op precies tegenovergestelde manieren. Terwijl de man eruitziet als een delinquent maar geen ruw bot in zijn lichaam heeft, is het kleine meisje gevoelig voor gewelddadige uitbarstingen die de Looney Tunes kunnen doen blozen. Om hun romantische interesses na te streven, besluiten ze een alliantie te vormen, ook al zitten ze meestal niet op één lijn.
Toradora! heeft niet regelmatig tot doel waterwerken te initiëren, en de show concentreert zich vaak op komedie of romantische spanning. Dat gezegd hebbende, als het verhaal verdrietig probeert te zijn, faalt het nooit. Taiga is verantwoordelijk voor de meeste hartverscheurende momenten in de serie, en deze scènes zijn vooral effectief omdat ze haar dwingen haar beschermende muren neer te laten. Minori is ook een tragisch personage.
Kotaro leeft alleen
Het trauma achter de humor
Kotaro Lives Alone ontpopt zich niet meteen als een tranentrekker, maar de anime begint stilletjes en gestaag de harten van de kijker te prikkelen. Zoals de titel al aangeeft, volgt het verhaal Kotaro, een vierjarig kind dat naar zijn eigen appartement verhuist. Het is niet verwonderlijk dat de situatie van het jonge kind de aandacht trekt van zijn buren, die al snel ongewenste maar gewaardeerde ouderfiguren voor Kotaro worden.
Dit uitgangspunt is perfect voor een luchtig en fantastisch stukje leven over een ongewone familiedynamiek, en hoewel Kotaro Lives Alone af en toe aan die beschrijving voldoet, weerspiegelt het niet het hele pakket. De anime duikt in het achtergrondverhaal van Kotaro en onthult de erbarmelijke omstandigheden waardoor deze 4-jarige ouder werd dan hij was. Zelfs de gekkere momenten van de show worden ondersteund door een vleugje droefheid.
Nu En Toen, Hier En Daar
Isekai ging naar de hel
Isekai heeft een aantal drama-zware anime geproduceerd, maar pure tranentrekkers zijn schaars. Re: Zero – Starting Life In Another World zou in aanmerking kunnen komen, hoewel het eerder verontrustend dan ronduit triest is. Als je gedwongen zou worden om de meest hartverscheurende isekai-anime te selecteren , zou Now and Then, Here and There de knipoog moeten krijgen. Door de hele ‘naar een andere wereld gestuurd’-hoek opzij te zetten, is deze anime een rauw oorlogsverhaal dat zich richt op onschuldige kinderen die er middenin verstrikt raken.
Now and Then, Here and There gaat naar een aantal schokkend donkere plekken en raakt thema’s aan die maar heel weinig anime bereid zijn te benaderen. Hoewel het geen plezierig horloge is, is deze anime uit 1999 krachtig en onvergetelijk.
Ef – Een verhaal over herinneringen en een verhaal over melodieën
Melodrama goed gedaan
De anime-seizoenen van Shaft, een bewerking van de visuele roman Ef: A Fairy Tale of the Two, draaien elk rond twee romances. Terwijl de twee series overlappende karakters hebben, verlegt A Tale of Melodies de focus naar figuren die grotendeels kleine rollen spelen in A Tale of Memories. Als zodanig zijn het redelijk op zichzelf staande ervaringen, al zouden mensen nog steeds met het eerste seizoen moeten beginnen.
Ef is onbeschaamd melodramatisch, tot het punt dat de personages de neiging hebben hun emoties echt openlijk uit te dragen. Hoewel dit vermoeiend kan worden, maakt de anime dit goed met over het algemeen goed schrijven, sympathieke karakters en de bereidheid om serieuze problemen aan te pakken. Beide seizoenen zijn het bekijken waard, maar A Tale of Melodies is de sterkste van de twee; dat gezegd hebbende, ze zijn allebei in staat tranen te produceren.
Terreur in resonantie
Sociaal commentaar
Terrorisme is een van de meest voorkomende tragedies van de afgelopen decennia geworden. Terror in Resonance, uitgebracht in 2014, onderzoekt de tragische ondertonen van een monumentale kwestie in de moderne geschiedenis met opvallende beelden en plotmechanica.
Houd er echter rekening mee dat kijkers de beelden in de anime misschien moeilijk te slikken vinden, tussen een psychologische thriller en een kritiek op een zeer controversieel onderwerp. Niettemin zullen de avonturen van Negen en Twaalf zeker een indruk achterlaten bij iedereen die tot het einde toekijkt.
Gemaakt in de afgrond
Fysieke, psychologische en emotionele vernietiging
Made in Abyss volgt een meisje en haar robotvriend terwijl ze zich in de Abyss begeven, een fantastische plek vol buitengewone wezens, prachtige vergezichten en wanhoop. Naarmate ze dieper en dieper afdalen, worden de zaken steeds erger, en deze fantasieshow is bereid zijn personages te martelen, ongeacht hun leeftijd of onschuld.
De anime van Kinema Citrus is geen gemakkelijke zit. Hoewel het niet altijd verdrietig is, kent Made in Abyss heel weinig momenten van echt geluk. Elke triomf is gebaseerd op pijn, verlies en tragedie; elk personage lijdt of is bezig iemand anders ellende toe te brengen. In termen van duistere avontuurlijke anime is Made in Abyss eigenlijk een klasse apart, ook al is het moeilijk om ongegeneerd aan te bevelen vanwege de meer verontrustende sequenties.
Fruitmand (2019)
Genezing vereist tijd en een ondersteuningssysteem
Fruits Basket bestrijkt feitelijk het hele emotionele spectrum, en behandelt alles met stijl en finesse. Bijgevolg heeft de anime niet altijd of zelfs regelmatig de bedoeling verdrietig te zijn, maar als dat wel het geval is, zal er een liefdesverdriet volgen. Na de dood van haar moeder raakt Tohru Honda dakloos en geïsoleerd; Wanneer haar situatie echter bekend wordt bij de familie Sohma, nodigen ze haar uit om bij hen te komen wonen. Nu ze samenwoont met het mannelijke idool van haar school en zijn opvliegende neef, zijn Tohru’s dagen voorbestemd om gevuld te zijn met gelach, verrassingen, warmte en tragedie.
Aanvankelijk leunt Fruits Basket zwaar op komedie, terwijl het stilletjes zijn belangrijkste spelers opbouwt. Na verloop van tijd begint de anime de achtergrondverhalen van de personages te verkennen, waarvan de meeste worden bepaald door trauma. In het derde en laatste seizoen is de show veranderd in een volwaardig drama, en dat is des te beter.
Engel klopt
Leven na de dood
Belangrijke visuele romans zijn bekend geworden vanwege hun hartverscheurende verhaallijnen ( en romantische subplots ), evenals hun uitstekende beelden. Angel Beats, de anime die in 2010 werd uitgebracht, heeft voor velen de erfenis als een van de meest meeslepende hiervan. Het verhaal neemt de kijker mee naar een hiernamaals op school en draait om Otonashi Yuzuru en een groep afvallige tieners die vechten tegen overlijden.
Niettemin worden kijkers naarmate het verhaal vordert geconfronteerd met de wrede realiteit van dit hiernamaals. Voor nieuwe anime-fans is dit een geweldig startpunt voor de meer melancholische kant van het medium. De komedie en setting zorgen voor een luchtigere toon, gecompenseerd door ongelooflijke beelden, muziek en wendingen die recht tot het hart raken.
Mobile Suit Gundam 0080: Oorlog in de zak
Meerderjarig worden tijdens oorlogstijd
Gundam is geen onbekende in tragedie; in feite bevatten de meeste releases van de franchise een paar pijnlijke momenten. In termen van meer toegankelijke inzendingen zijn zowel The Witch from Mercury als Iron-Blooded Orphans op zichzelf al tranentrekkers, vooral de laatste; Het meest hartverscheurende Gundam-project is echter War in the Pocket uit 1989. De OVA-serie is misschien niet zo bekend als de meeste andere eigendommen in de Sunrise-franchise, maar het kortetermijnkarakter en het persoonlijke verhaal maken het een verrassend goede keuze voor een op zichzelf staande ervaring, vooral omdat het niet de typische Gundam-blauwdruk weerspiegelt.
De anime speelt zich af in een neutrale kolonie die heeft geprobeerd buiten de oorlog tussen de Federatie en Zeon te blijven en concentreert zich op een jong kind dat gefascineerd is door oorlog en een vriendschap sluit met twee soldaten van tegenovergestelde kanten. In plaats van actie of politieke intriges vertelt War in the Pocket een heel menselijk verhaal dat ook dienst doet als een duistere coming-of-age-reis.
Ik wil je alvleesklier opeten
Een gedoemde maar waardevolle relatie
Sommige series zijn zo gemaakt dat ze de kijker meteen in het gevoel raken. I Want To Eat Your Pancreas (in tegenstelling tot waar de titel op doelt) bouwt een wereld die zowel hartverwarmend als hartverscheurend is tot in de kern. Het verhaal concentreert zich op het verhaal van een meisje, genaamd Sakura, die lijdt aan een zeldzame, fatale pancreasziekte.
Terwijl kijkers de hoofdrolspeler Haruki van de show volgen, zullen ze gehecht raken aan de relatie tussen het gedoemde duo. Dankzij het uitstekende artwork en de karakters van de show ervaren de kijkers natuurlijk een uniek soort gevoel aan het einde van het verhaal.
Clannad & Clannad: Na het verhaal
De definitieve tranentrekker-anime
Onder de vele anime-tearjerkers is Clannad een soort klassieker geworden. Voor oldtimers biedt de serie een nostalgisch gevoel. Voor nieuwkomers biedt het een dramatische serie met wereldschokkende ondertonen. Clannad concentreert zich op het verhaal van Tomoya Okazaki en volgt de middelbare scholier terwijl hij zijn scheve kijk op geluk en realiteit onderzoekt.
Gebaseerd op de gelijknamige visuele roman Key , vertelt de anime een tragisch verhaal waarin elke heldin centraal staat. Hoewel het ene subplot vaker voorkomt dan het andere, zal de conclusie uit het vervolg, Clannad: After Story, niet worden vergeten.
Oranje
Spijt
Iedereen houdt van een goed mysterie, anime of niet. Het publiek is in staat spanning op te bouwen en tragische gebeurtenissen te verbergen en komt vaak tot onverwachte conclusies; dit is zeker het geval voor de 2016-serie, Orange.
De hoofdpersoon, Naho Takamiya, ontvangt een brief van haar toekomstige zelf. De brief vertelt echter over een tragedie waarbij haar klasgenoot Kakeru Naruse betrokken is. Nu moet Naho de ware betekenis van de letters ontdekken, anders moet hij hun tragische voorspellingen onder ogen zien. De serie gaat dieper in op de thema’s spijt en andere droevige thema’s, perfect voor de kijker die houdt van een subtiel melancholisch verhaal.
Een stille stem
Pesten
Animefilms (waarvan er vele beschikbaar zijn op Netflix ) kunnen zelfs nog treuriger zijn dan hun episodische tegenhangers. De film A Silent Voice is hiervan een perfect voorbeeld en raakt het publiek met zijn verleidelijke, nuchtere verhaallijn. Vertelt het verhaal van Shoya Ishida en zijn dove klasgenoot, Shoko Nishimiya.
Het plot gaat verder met het creëren van een dialoog over de kwesties pesten en depressie. Natuurlijk zijn niet alle trieste anime tragisch; kijkers zullen het einde van A Silent Voice bevredigend vinden, maar toch een beetje deprimerend. Een perfecte keuze voor doelgroepen die op zoek zijn naar het beste van twee werelden.
Maquia: Wanneer de beloofde bloem bloeit
Een unieke moeder-zoondynamiek
Maquia: When the Promised Flower Blooms is een ambitieuze film die werkt als een oorlogsepos en een intiem familiedrama. Maquia komt uit een ras dat bekend staat als de Iorph en die mensen honderden jaren overleefd; daarom blijven ze over het algemeen ver uit de buurt van elkaar. Wanneer er echter oorlog uitbreekt, ontsnapt Maquia en treedt ze op als bewaker van een menselijke baby. Naarmate het kind ouder wordt dan zijn moeder, begint de spanning tussen de twee te stijgen.
Maquia behandelt de kernrelatie met gratie en nuance en creëert een dynamiek die ontwapenend reëel is, ondanks de fantastische setting van de film. De emotionele beats van de anime slaan in als een baksteen, omdat uiteindelijk de meeste mensen zich kunnen identificeren met de thema’s van verdriet en verlies in het verhaal.
Plastic herinneringen
Mens & AI
De evolutie van robotica is een veelvoorkomend thema in zowel sciencefictionfilms als anime. Slechts een paar series gaan echter in op de droeviger delen van dit onderwerp. Dat gezegd hebbende, richt Plastic Memories zich op deze kritieke kwesties, terwijl het publiek de reis van Tsukasa Mizugaki en de androïde Isla volgt.
De anime vertelt een weemoedig verhaal over de vergankelijkheid van het menselijke en androïde leven, en de gevoelens die met AI gepaard gaan. De overkoepelende associaties tussen personages en vragen over romantiek in een kort leven maken dit verhaal ongelooflijk meeslepend. Een must-watch voor elke sci-fi anime-liefhebber die op zoek is naar iets anders.
WorldEnd: wat doe je aan het einde van de wereld? Ben je bezig? Wil jij ons redden?
Een vluchtige hartslag
WorldEnd, ook bekend als SukaSuka, laat het publiek meteen weten dat ze geen happy end mogen verwachten, en de anime levert wat dat betreft waar. Honderden jaren in de toekomst is de mensheid uitgeroeid, waardoor een nieuw ras van mensen is achtergebleven dat voortdurend in angst leeft voor een buitenaardse dreiging die bekend staat als Beasts. De enige mens die nog overeind staat, Willem, krijgt de opdracht om te zorgen voor de wapens die worden gebruikt om de Beesten te bestrijden. Het addertje onder het gras is dat deze wapens in feite jonge meisjes zijn, en dat hun toekomst ongelooflijk somber is.
SukaSuka beschrijft de pogingen van Willem om contact te maken met deze meisjes, waardoor vriendschappen ontstaan die enige vreugde in hun korte leven brengen. Hij bouwt ook een meer intieme relatie op met Chtholly, een ervaren vechter. WorldEnd heeft nogal wat tempoproblemen, maar de anime houdt zich niet in als het om buikstoten gaat.
Graf Van De Vuurvliegjes
Depressie in geanimeerde vorm
Soms bieden oudere films een nog waardevoller plot dan moderne klassiekers. Tenminste, de Studio Ghibli-film, Grave of the Fireflies, doet dat zeker. Het verhaal, uitgebracht in 1988, volgt de oorlogsverhalen van Seita en zijn zus Setsuko.
De civiele kant van het Japan van 1945 blijft vaak onopgemerkt in de moderne geschiedenis, dus deze film biedt een zeer veelzeggende hervertelling (gebaseerd op de gelijknamige autobiografie). Hoewel de film enkele zeer donkere tonen kent (althans vergeleken met andere Ghibli-films) , zorgen het plot en de goed ontwikkelde karakters voor een onvergetelijke en emotioneel uitputtende ervaring. Hoewel het misschien moeilijk is om opnieuw te bekijken, is Grave of the Fireflies ongetwijfeld een van de treurigste anime aller tijden; in feite is het een van de treurigste films ooit.
Geef een reactie