Animeliefhebbers kijken elk jaar reikhalzend uit naar de hoogtepunten en dieptepunten die seizoensreleases met zich meebrengen. Sommige series weten het publiek te boeien, terwijl andere tegenvallen en een stortvloed aan memes, teleurgestelde fans en eindeloze debatten over wat had kunnen zijn, veroorzaken. In 2024 voldeden verschillende series niet aan de verwachtingen, waardoor kijkers zich meer gefrustreerd dan voldaan voelden. Hier is een blik op vijf van de grootste teleurstellingen van het jaar.
1. Uzumaki
Geïnspireerd op Junji Ito’s door critici geprezen horror manga, leek Uzumaki voorbestemd voor succes, met een unieke zwart-wit visuele stijl en een aanzienlijke hoeveelheid pre-release hype. Helaas werden kijkers getrakteerd op een teleurstellende reeks incomplete visuals en houterige storytelling. De animatiekwaliteit varieerde dramatisch; sommige scènes legden de huiveringwekkende essentie van het bronmateriaal vast, terwijl andere er belachelijk slecht uitzagen, met behulp van stock-effecten die de schrik ondermijnden.
In plaats van de psychologische horror te leveren die fans verwachtten, werd het een go-to keuze voor “zo-slecht-dat-het-goed-is” filmavonden. Hoewel de ambitie om Ito’s ingewikkelde kunst tot leven te brengen prijzenswaardig is, voelde het eindresultaat als een frustrerende spiraal naar middelmatigheid.
2. Toren van God : Terugkeer van de Prins
Na het spannende eerste seizoen van Tower of God , dat het publiek boeide met zijn mix van spanning, actie en wendingen, verspilde Return of the Prince dat momentum. In plaats van Bams verhaallijn verder te ontwikkelen, introduceerde het een nieuwe cast en plotelementen, waarmee effectief de inzet werd genegeerd die kijkers in het eerste seizoen had laten investeren. Het tempo voelde gehaast aan, wat leidde tot verbijsterende gaten waarin hele verhaallijnen werden weggelaten, waardoor fans losgekoppeld raakten van het verhaal.
Visueel leed dit seizoen ook, met een merkbare afname in animatiekwaliteit. Hoewel de soundtrack zijn aantrekkingskracht behield, ontbrak de magie die fans aanvankelijk had aangetrokken. Kijkers vroegen zich af waarom een eerder veelbelovende serie koos voor een reset in plaats van voort te bouwen op het succes.
3. Zelfmoordploeg Isekai
Op het eerste gezicht leek het concept van Suicide Squad Isekai een oproerige mix van chaos, met DC-superschurken die in een fantasy-universum werden gegooid. Het ontaardde echter in een alledaagse isekai met ongeïnspireerde storytelling en een flauwe wereldopbouw. Ondanks de indrukwekkende beelden, leed het plot onder een reeks vergetelijke gebeurtenissen die het opwindende uitgangspunt verknoeiden. Tegen de tijd dat het verhaal op gang kwam, voelde het te weinig, te laat. Terwijl fans van DC of isekai misschien momenten konden vinden om van te genieten, werd het uiteindelijk een gemiste kans voor iets veel groters.
4. Blue Lock Seizoen 2
Met een solide basis die was gelegd in het eerste seizoen, stonden fans te popelen om terug te keren naar Blue Lock , verlangend naar meer opwindende voetbalactie. De eerste afleveringen leken echter op een saaie verzameling stilstaande beelden vergezeld door dialogen, een ernstige misstap voor een sportanime. Virale clips van statische trappen en flauwe animatie werden al snel memes, waardoor de energie werd weggezogen uit wat eigenlijk snelle wedstrijden hadden moeten zijn.
Gelukkig boden de laatste afleveringen van de U-20 Arc een verlossende kwaliteit, die liet zien wat de serie kon bereiken. Toch liet de inconsistentie gedurende het seizoen voor veel kijkers een bittere smaak achter, die de erfenis van een anderszins geliefde franchise bezoedelde.
5. Fluister mij een liefdesliedje
Whisper Me a Love Song was bedoeld om anime-liefhebbers van meisjes te plezieren en liet een teder verhaal zien dat draaide om Himari en Yori, ondersteund door een sterke manga-handtekening. Helaas belemmerden productie-uitdagingen het succes ervan, wat leidde tot ongelijke pacing, overhaaste plotontwikkelingen en vertragingen die elke verwachting temperden. Ondanks de charmante momenten, viel de algehele uitvoering uiteindelijk tegen.
Toen de serie eindigde, voelde het vaak minder als een oprecht verhaal en meer als een saaie sleur. Al zijn potentieel kon Whisper Me a Love Song niet boven de middelmaat uittillen, wat een ander voorbeeld van veelbelovende anime belemmerd door productieproblemen benadrukt.
Geef een reactie