Total War: Pharaoh, ontwikkeld door Creative Assembly en uitgegeven door Sega, is de nieuwste toevoeging aan de historische kant van de franchise. Het speelt zich af tijdens de ineenstorting van de bronstijd en biedt spelers een vogelperspectief van het oude Egypte als nooit tevoren. Verwant aan andere historische titels in de franchise, heeft ook dit zijn ogen gericht op verhaallijnen die zijn gebaseerd op de gekozen tijdsperiode.
Net als de andere historische titels, zullen spelers de controle over facties overnemen en de gloriedagen van het oude Egypte ten volle herbeleven. Dat gezegd hebbende, kreeg ik een tijdje geleden de kans om Total War: Pharaoh uit te proberen, en jongen, heb ik een verhaal te vertellen. Hoewel er nog veel dingen in ontwikkeling zijn, heb ik genoten van elke seconde.
Total War: Pharaoh – De bakermat van de beschaving en de ineenstorting van de bronstijd
Laat ik beginnen met te zeggen dat ik al sinds het begin een Total War-fan ben, en om Total War: Pharaoh als de nieuwste toevoeging aan de franchise te zien, is meer dan geweldig. Na te hebben gevochten in en om de controle over de regio in Egypte tijdens het spelen van Total War: Rome, is het meer dan nostalgisch om terug te keren naar een vergelijkbare setting.
De game speelt zich af in de rampzalige ineenstorting van de Bronstijd. De farao is dood en het volk schreeuwt om een nieuwe leider. Het resulterende vacuüm door de afwezigheid van een leider zal zeker een machtsstrijd creëren die heel Egypte in een totale oorlog zal overspoelen. Dit is waar je binnenkomt.
Om realisme in de nieuwste Total War-titel te implementeren, is het tempo waarin veldslagen worden uitgevochten, vertraagd. Bepaalde factoren, zoals het gewicht van de eenheid, het type terrein en de weersomstandigheden, dragen allemaal bij aan de dynamische impact van de strijd.
Wat het weer betreft, zullen zandstormen het zicht beperken, regen zal het moeilijk maken voor vuur om zich te verspreiden en zinderende hitte zal de opbouw van vermoeidheid vergroten. Maar dat is niet alles. Het weer kan ook het landschap zelf beïnvloeden. Na een stortbui kan de grond bijvoorbeeld modderig worden, wat de verplaatsing van troepen belemmert. Aan de andere kant kan de zinderende hitte de modder opdrogen.
Hoewel dit misschien heel triviaal klinkt, kan het de hele stroom van gevechten veranderen. Als een eenheid bijvoorbeeld modderig terrein gebruikt om een cavalerieaanval af te weren, kan de zinderende hitte ervoor zorgen dat de grond opdroogt, waardoor de strijd in het voordeel van de cavalerie keert.
De animatie is ook verbeterd en er zijn nu eenheden te zien die deelnemen aan brute man-tegen-man-gevechten. Er zijn ook nieuwe tactische/gevechtshoudingen in het spel geïntroduceerd. In plaats van eenvoudige manoeuvres, zullen sommige eenheden geavanceerde manoeuvres kunnen uitvoeren, zoals “Give Ground”.
In plaats van zich regelrecht terug te trekken, zullen eenheden zich langzaam terugtrekken terwijl ze nog steeds in gevecht zijn. Dit kan worden gebruikt om de perfecte hamer- en aambeeldsituatie te creëren. Iedereen die als Orks in Total War: Warhammer heeft gespeeld, zal zich terdege bewust zijn van het vermogen van de factie om op geïmproviseerde bepantsering te slaan voor betere statistieken.
Welnu, de ontwikkelaars hebben dat idee schijnbaar overgenomen en toegepast op Total War: Pharaoh. In plaats van regelrecht om te komen in een gevecht, moet een eenheid eerst al zijn pantserwaarde of duurzaamheid verliezen voordat hij aanzienlijke verliezen lijdt.
Dit zorgt ervoor dat eenheden met betere bepantsering niet als vliegen vallen wanneer ze worden blootgesteld aan salvo’s van pijlvuur of wanneer ze betrokken zijn bij langdurige gevechten. Dit zorgt er in ieder geval voor dat man-tegen-man-gevechten realistischer aanvoelen, en het tempo zal redelijk fatsoenlijk zijn. Dat gezegd hebbende, laten we het hebben over mijn ervaring in Total War: Pharaoh.
Eerste indrukken en gameplay
Mijn exemplaar van Total War: Pharaoh gaf me toegang tot drie verschillende gevechtsscenario’s: een gemakkelijke strijd om de zaken onder de knie te krijgen, een die uitdagender van aard was, en een totale belegering, waarin ik de rol van de verdediger op me nam. . Ondanks dat ik bijna duizend uur heb in alle franchisetitels, ben ik nog steeds een beginneling als het gaat om oorlogstactieken.
Dat gezegd hebbende, het inzetten en rangschikken van eenheden is vrij standaard. Voor iedereen die Total War heeft gespeeld, is het alsof je op een fiets rijdt. Je kunt er wel eens af vallen door een hobbelige weg, maar dat vergeet je nooit. Desalniettemin was vechten in de woestijn een surrealistische ervaring, en dankzij de nieuwere tactische opties heb ik het fantastisch gehad tijdens het spelen.
Hoewel ik nooit de kans heb gekregen om de volledige selectie van eenheden die de game te bieden had te verkennen, kreeg ik wel het bevel over bepaalde eenheden in veldslagen, waaronder boogschutters, speervechters, bijl-infanterie en andere elite-eenheden.
Voor het grootste deel verliepen de gevechten langzamer. Zelfs bij het flankeren van eenheden voelde het meer nuchter dan overweldigende hamer-en-aambeeld-tactieken die gewoonlijk worden gebruikt. De belegeringsstrijd was een echte giller. Het was een beetje moeilijk om vijandelijke eenheden af te weren, maar niets was te moeilijk voor een fanboy.
Gezien hoe gevechten werken en rekening houdend met de duurzaamheid van het pantser, voelde de belegering echter tot op zekere hoogte realistischer aan. Eenheden kwamen niet zomaar om toen ze de muren probeerden te naderen. Ze zijn zelfs bovenop gekomen en hebben mijn eenheden ernstige schade toegebracht. Al met al was het een leuke ervaring.
Prestaties en geluid
Total War: Pharaoh werd gespeeld op een systeem met de volgende configuratie:
- CPU: AMD Ryzen 7 5800X
- GPU: RTX 3070 8 GB
- RAM-geheugen: 32 GB
In de loop van mijn playthrough verliep het grotendeels prima. De enige keer dat het neerstortte was tijdens het derde en laatste gevecht waarbij het beleg betrokken was. Na een paar keer in- en uitzoomen liep mijn pc vast.
Desalniettemin, aangezien dit nog steeds een werk in ontwikkeling is, is dit momenteel geen probleem. Het zal ongetwijfeld worden verholpen zodra de definitieve versie van de titel live gaat.
Komt naar de muziek en SFX, Total War: Pharoah slaat het absoluut uit de marge. De muziek is angstaanjagend mooi en geeft de tijd op briljante wijze weer. Wat betreft de in-game geluiden, van het botsen van zwaarden tot het salvo van pijlen dat wordt losgelaten, alles klinkt geweldig.
Ten slotte
Hoewel mijn tijd doorgebracht met Total War: Pharaoh kort was, was het een opwindende ervaring. De gevechten voelden geweldig aan, het weer droeg bij aan het dramatische gevoel en de tactische opties openden tal van strategieën om vijanden op het slagveld te verslaan. Hoewel ik de volledige selectie die de game te bieden heeft nog moet zien, weet ik zeker dat ze net zo spectaculair zullen zijn.
Wat dat betreft, heb ik voorlopig geen idee wat ik van de campagnekant kan verwachten. Ik ben er echter vrij zeker van dat het allemaal even vermakelijk zal zijn. De setting van het oude Egypte is reden genoeg voor iedereen om hyped te worden.
Ik kan bijvoorbeeld niet wachten om de definitieve versie van Total War: Pharaoh in handen te krijgen. In oktober 2023 zal het zand van Egypte spoedig rood doordrenkt zijn met het bloed van mijn vijanden.
Gerelateerde artikelen:
‘Zoals verwacht’: STALKER 2-fans verenigen zich over de buggy-lanceringsproblemen van de game
20:47
Gids voor het vinden van artefacten in Stalker 2: Heart of Chornobyl
20:38
Dragon Age: The Veilguard – Ultieme gids om de functies ervan onder de knie te krijgen
20:33
Geef een reactie