Het is begrijpelijk dat het enthousiasme van fans toen ze Tower of God seizoen 2 aflevering 12 naderden, vrij laag was, vooral gezien de recente ontwikkeling van de serie. De zogenaamde “climax”-showdown bij de Hand of Arlen in aflevering 11 maakte duidelijk dat er een stilte ophanden was voordat de Workshop Battle-boog officieel van start zou gaan. Tower of God seizoen 2 aflevering 12, die eerder dit weekend uitkwam, bleek inderdaad een ongeïnspireerde en vrij saaie aflevering te zijn.
In feite valt de kleine plotontwikkeling in Tower of God seizoen 2 aflevering 12 op als een van de twee significante positieve punten, zelfs al lijkt The Answer Studio overal op in te leveren. Het tempo blijft slepen, wat een traag, door-de-bewegingen-gevoel opwekt dat fans aanmoedigt om de serie in december te bingewatchen in plaats van hem wekelijks te kijken.
Tower of God seizoen 2 aflevering 12 recensie: Regie en verhaallijn zijn de enige reddende genaden
Zoals eerder vermeld, heeft Tower of God seizoen 2 aflevering 12 slechts twee hoogtepunten die het waard zijn om te applaudisseren. De eerste is de regie over Khun Aguero Agnes, waarin hij worstelt met recente gebeurtenissen en probeert om Bams overleving als Jue Viole Grace te accepteren. Scènes waarin hij door rookgevulde kamers navigeert, vergezeld door dialogen en statische beelden, creëren een voelbare sfeer.
Deze visuele metafoor benadrukt Khuns innerlijke strijd, met name als de witte rook overgaat in een strak zwart, culminerend in een wit licht aan het einde van de tunnel, wat de betekenis van deze onthulling voor Khun en zijn band met Bam symboliseert. Deze sequenties vertegenwoordigen de zeldzame momenten van inspanning van The Answer Studio.
Het andere grote positieve in Tower of God seizoen 2 aflevering 12 is minder prijzenswaardig, en komt neer op minimale plotontwikkeling die het verhaal technisch gezien vooruit duwt. De nieuwe ontwikkelingen onthullen dat Bam en Khun van team zijn gewisseld, naast Edin Dan’s overleving. Hoewel deze punten het verhaal vooruit helpen, compenseren ze nauwelijks de vele tekortkomingen in de aflevering.
Positief is dat de vocale prestatie van Nobuhiko Okamoto als Khun, hoewel minimaal, memorabel en effectief is en het emotionele gewicht van de reis van het personage door de gebeurtenissen heen vastlegt. Okamoto’s begrip van Khun schijnt erdoorheen en geeft geloofwaardigheid aan zijn vertolking.
Geef een reactie