Venom: The Last Dance markeert de conclusie van Tom Hardy’s vertolking van Eddie Brock en zijn symbiotische tegenhanger, Venom. Dit afscheid van de woeste symbiont ontvouwt zich als zowel levendig als enigszins verward.
Na twee films die hintten op het vooruitzicht van een op de aarde gerichte symbiotische invasie, brengt Venom: The Last Dance dit verhaal tot bloei. Eddie en Venom bevinden zich ondergedoken in Mexico terwijl er een klopjacht op Eddie gaande is, met een geheime overheidsgroep die op jacht is naar Venom. Ze moeten een reis door het land maken om New York te bereiken.
Ondertussen loert Knull in de ruimte, wachtend om bevrijd te worden uit zijn kosmische gevangenschap die hem door zijn eigen ras is opgelegd. Het plot van Venom 3 is behoorlijk complex, wat resulteert in een chaotische mix die grotendeels onopvallend lijkt binnen de bredere context van de franchise.
De titel suggereert dat The Last Dance dient als een afsluitend hoofdstuk voor deze versie van Eddie Brock en zijn buitenaardse alter ego. In dit licht probeert de film een balans te vinden tussen actie met hoge inzetten en emotionele diepgang. Hoewel het enig succes boekt, schiet het uiteindelijk tekort in het creëren van een coherente en bevredigende conclusie voor de Venom-trilogie.
Een laatste optreden
De film begint met Eddie en Venom in de Mexicaanse bar die tijdens de mid-credits van Spider-Man: No Way Home werd geïntroduceerd. Zoals verwacht worden ze teruggetrokken door een portaal en komen ze terecht in een enigszins versleten versie van dezelfde bar.
Ze realiseren zich al snel dat terugkeren naar San Francisco geen optie is, omdat Eddie een hoofdverdachte is in de moord op rechercheur Mulligan aan het einde van de film. Hun nieuwe doel? Ze gaan naar New York voor een frisse start, zodat Venom zijn nieuwste fascinatie kan zien: het Vrijheidsbeeld.
Het duo gaat op reis die nooit echt werkelijkheid wordt. Ze raken al snel afgeleid door een militaire operatie die erop gericht is Venom te vangen voor vage wetenschappelijke doeleinden, samen met een Xenophage die door Knull is gestuurd om de symbiont te grijpen.
Verrassend genoeg worden zulke cruciale plotpunten overhaast, vooral gezien de neiging van de film om gedurende de hele speelduur overmatig te worden uitgeweid. Er is een moment waarop Eddie onhandig tegen niemand in het bijzonder zegt: “Ze denken dat ik het ben”, terwijl hij een nieuwsbericht bekijkt dat overduidelijk maakt dat de autoriteiten Mulligans moord op hem afschuiven. Bedankt voor dat inzicht, Eddie.
Overladen met introducties
Het is nogal vreemd om talloze nieuwe personages te introduceren tijdens Eddie en Venoms veronderstelde afscheidsreis. Een conflicterende militaire leider, een stereotiepe wetenschapper met een tragisch verleden en een eigenzinnige, eclectische familie die aliens achtervolgt, worden allemaal in het verhaal verweven, waardoor de aandacht wordt afgeleid van de symbiotische band die meer aandacht verdient.
Hoewel de actiescènes onmiskenbaar vermakelijk zijn, met spannende achtervolgingen door snelstromend water en een opwindende finale confrontatie die wat broodnodige energie injecteert, voelt de film gefragmenteerd aan. Stephen Graham maakt een opmerkelijke terugkeer als Mulligan, en zijn paar optredens behoren tot de hoogtepunten, waardoor intensiteit wordt toegevoegd aan een anderszins chaotisch wandtapijt.
In deze laatste uitstap excelleert Hardy als zowel Eddie als Venom, hun samenspel zorgt vaak voor oprecht gelach. Hun dynamiek zorgt voor een element van luchtigheid, waardoor het niet te serieus wordt. De tedere uitwisselingen tussen de twee landen effectief, en snijden door een groot deel van het anders zo rommelige verhaal.
De film faalt echter wanneer hij diepere thema’s probeert te onderzoeken. Hij worstelt met kwesties als overheidsethiek over experimenten, het bestaan van buitenaards leven en de zoektocht naar het lot. (Hoewel het misschien niet nodig is voor een Venom-film, zou het leuk zijn geweest om ten minste één samenhangend thema te hebben.)
Deze verkenningen gaan schuil onder oppervlakkige personages en saaie dialogen, wat resulteert in een finale die niet de emotionele lading heeft die nodig is om een significante impact te hebben.
Beoordelingsscore voor Venom: The Last Dance – 2/5
Nu er drie films zijn afgerond, is Tom Hardy’s interpretatie van Eddie Brock en Venom’s tumultueuze connectie helaas ten einde. Helaas resoneert The Last Dance niet als een hoogtepunt, maar voelt het eerder als een flauw “tot de volgende keer.”
Dynamische actiescènes en een aantal oprechte momenten tussen Eddie en Venom zullen een deel van de fanbase tevreden stellen, maar degenen die op zoek zijn naar een substantiëler verhaal of een rijkere plot zullen zich waarschijnlijk teleurgesteld voelen, vooral met vage verwijzingen naar het zijn van een “gelovige” en een focus op een scène waarin Hardy een smoking aantrekt.
Deze filmreeks heeft een tumultueuze reis achter de rug en nu deze is afgerond, is het nog steeds de vraag of het de moeite waard was.
De bioscooprelease van Venom: The Last Dance is op 25 oktober.
Voor meer inzicht kunt u ook kijken naar andere films die deze maand in première gaan.
Gerelateerde artikelen:
De dood van Arthur Leigh Allen: inzichten in de Zodiac Killer-verdachte
14:14
Agatha All Along onthult de ware identiteit van de originele Groene Heks
13:43
True Crime-enthousiastelingen ontdekken Oxygen: het verborgen streamingplatform voor documentaires
13:18
Geef een reactie