Was Pokemon: de eerste film eigenlijk goed?

Hoogtepunten

Pokemon is een enorm succesvolle mediafranchise die verder gaat dan alleen videogames, waaronder merchandise, mobiele games, ruilkaarten en animatieseries en films.
Pokemon: The First Movie, hoewel geliefd bij fans vanwege de donkere thema’s en volwassen elementen, ontving na de release negatieve recensies van critici vanwege slechte nasynchronisatie en tegenstrijdige berichten.
De film wordt door fans als een geweldige Pokemon-film beschouwd, maar vanuit kritisch perspectief voldoet hij mogelijk niet aan de normen van een film van hoge kwaliteit. Fans mogen er echter van genieten zoals het is.

Pokémon is een absolute culturele moloch. Hoewel het in de kern in de eerste plaats een videogameserie is, bestaat het als mediafranchise op een veel grotere schaal dan de meeste videogames kunnen hopen te evenaren. Het is in feite de meest winstgevende mediafranchise aller tijden. Veel meer dan alleen de consolegames is dit ook te danken aan de grote hoeveelheden merchandise, mobiele games, ruilkaarten en natuurlijk de anime en films van Pokémon die op de franchise zijn gebaseerd.

De eerste van die films, Pokémon: The First Movie, was meteen een hit onder de fanbase en blijft tot op de dag van vandaag een zeer geliefd onderdeel van de Pokémon-franchise. Critici waren echter lang niet zo dol op de foto als fans, iets waar fans door de jaren heen opmerkelijk ontevreden over zijn geweest. De vraag is dus: was Pokémon’s eerste stap op het grote scherm eigenlijk een succes?

De eerste Pokemon-film

Regisseur	Kunihiko Yuyama
Schrijvers	Takeshi Shudo
Datum van publicatie	18 juli 1998
Rotten Tomatoes-score	16%
Metacritische score	35%

Pokémon werd in 1996 op de wereld losgelaten, waarbij Pocket Monsters Red en Green in Japan werden uitgebracht, gevolgd door Pokémon Red en Blue maanden later in de rest van de wereld. Een jaar later werd de anime-serie, gebaseerd op de videogames, uitgebracht. De Pokémon-anime volgde slechts losjes de plot van de games, met originele menselijke personages met een heel ander verhaal. Na het succes van zowel de games als de show werd Pokémon in 1998 een ongekende wereldwijde sensatie, in een fenomeen genaamd Pokémania. Wat belangrijk is, is dat hoewel de gameserie ongelooflijk goed verkocht en ongetwijfeld een groot deel van de rage was, Pokémania zich meer concentreerde op de anime.

Van het enorme assortiment Pokémon-producten dat in deze periode is gemaakt, variërend van officiële handboeken tot speelgoed-Pokédex’s, bordspellen en zelfs een officiële toneelmusical, waren ze bijna allemaal voornamelijk gebaseerd op de anime en bevatten ze Ash en vrienden. Een tijdlang was de anime waar de meeste mensen Pokémon van kenden. Een tekenfilm die regelmatig werd uitgezonden, was simpelweg veel gemakkelijker toegankelijk dan een reeks RPG’s op de GameBoy. Als veel mensen tot op de dag van vandaag aan Pokémon denken, denken ze aan Ash Ketchum. De bekendheid van de show is in de loop van de tijd afgenomen en vandaag de dag zijn de videogames ongetwijfeld de hoeksteen van de franchise. Het valt echter niet te ontkennen dat de Pokémon-show een enorme drijvende kracht was die de serie in het begin populair maakte, en de eerste film was daar een groot deel van.

Pokémon: The First Movie was, zoals verwacht, gebaseerd op de anime en niet op de videogames. Het concentreert zich op de legendarische Pokémon Mewtwo, een kloon van de eerste Pokémon, Mew, en zijn plan om wraak te nemen op de mensheid. Hij lokt krachtige Pokémon-trainers, waaronder Ash, Misty en Brock, naar zijn eiland en steelt hun Pokémon om ze te klonen. De film had een relatief volwassen toon vergeleken met de gebruikelijke series, met elementen als de bijna-doodgang van Ash en de traumatische creatie van Mewtwo. Het bevatte ook leuke gevechtsscènes en de typische humor van de show, en werd dus financieel een enorme hit, waardoor het merk Pokémon nog verder naar een hoger niveau werd getild.

Was Pokemon: de eerste film eigenlijk goed?

Pokémon: The First Movie is geliefd onder fans en wordt door velen tot op de dag van vandaag nog steeds beschouwd als de beste Pokémon-film ooit gemaakt. De Pokémon-gemeenschap lijkt van de film te houden vanwege de donkere thema’s en meer volwassen elementen. Citaten van Mewtwo en Meowth over het beoordelen van mensen op basis van hun daden en voorbij hun verschillen kijken, worden nog steeds vaak geciteerd en zelfs gebruikt als citaten uit het jaarboek door fans. Ze houden van de meeslepende weergave van Mewtwo, het ontroerende moment van de heropleving van Ash en de respectvolle algemene behandeling die de film aan Pokémon geeft.

De kritische consensus over de film is echter nog nooit zo positief geweest als de ontvangst door fans. Bij de release in Amerika kreeg de film negatieve recensies omdat hij slecht nagesynchroniseerd was, tegenstrijdig in de berichtgeving en overdreven kinderachtig. De film heeft een kritische score van slechts 16% op Rotten Tomatoes en een Metascore van 35%. De slechte kritische ontvangst is vaak op bittere wijze ter sprake gebracht door fans, die het gebruiken om critici buitensporig, pretentieus of niet in staat om plezier te hebben met films te noemen. Dus wie heeft gelijk? Is Pokémon: The First Movie goed of slecht?

Het antwoord is dat beide waar zijn, afhankelijk van waar de persoon naar op zoek is. Pokémon: The First Movie blinkt uit als Pokémon-film. Er wordt met respect omgegaan met het bronmateriaal, er zitten veel leuke gevechtsscènes in en veel verschillende Pokémon, en het wordt donkerder dan standaard zou zijn de doelgroep van kinderen. Er zijn veel positieve punten, en als iemand als Pokémon-fan de film in zou gaan op zoek naar een goede Pokémon-film, zou hij er waarschijnlijk veel plezier aan beleven, net als miljoenen andere Pokémon-fans in de loop der jaren.

Dat gezegd hebbende, is het eerlijk om te zeggen dat Pokémon: The First Movie in het grote geheel van de cinema enigszins teleurstellend is, althans vanuit het perspectief van een filmcriticus die films beoordeelt op een meer artistieke standaard. Het is een film die speciaal is gemaakt om Pokémon-fans aan te spreken, wat betekent dat er niet veel te beleven valt als de kijker niet bekend is met de serie. En aangezien de doelgroep voor Pokémon kinderen is, is het nog steeds een echte kinderfilm, ondanks de poging tot een meer volwassen toon. Momenten zoals Ash die nieuw leven wordt ingeblazen door de tranen van Pokémon, terwijl ze elkaar aanraken, kunnen door sommigen ook als een beetje flauw worden beschouwd. Bij de Engelse release werd het volwassenheidsniveau verlaagd, met gewijzigde dialogen, een weggelaten Mewtwo-monoloog aan het begin en een ingekorte proloog die de traumatische creatie van Mewtwo liet zien. Het hoofdthema van de film is ook onmiskenbaar rommelig. Het punt maken dat Pokémon niet met elkaar moeten vechten, is een vreemde beslissing om te nemen in een franchise die volledig gericht is op de wezens die met elkaar vechten. Het schaadt feitelijk de perceptie van de serie als geheel, waardoor sommigen zich afvragen of Pokémon echt van vechten houden, zoals fans zouden willen geloven.

Er heeft zich de afgelopen jaren een vreemd fenomeen voorgedaan waarbij fans kritiek hadden op slechte recensies voor franchisefilms en deze recensies aanhaalden als bewijs dat fans geen contact meer hadden. De Five Nights at Freddy’s film is een perfect voorbeeld; De film was geliefd bij fans, maar kreeg een onvoldoende kritische ontvangst, wat sommige mensen die van de film genoten verontwaardigd maakten. Wat mensen als geheel zouden moeten beseffen is dat er een verschil is tussen het leuk vinden van een film en denken dat een film goed is.

Niet elke film hoeft gemaakt te worden met de bedoeling een blijvende klassieker of een Oscarwinnaar te worden. Sommige films zijn gemaakt om leuk, eenvoudig en aantrekkelijk te zijn voor een zeer specifieke groep mensen. Als een film is gemaakt op basis van een populaire franchise of eigendom die voornamelijk voor kinderen is gemaakt, is de kans groot dat het geen objectief film van hoge kwaliteit is. En dat is prima! Fans van dat pand kunnen een film zien vol verwijzingen en knipoogjes naar de serie waar ze van houden, en ervan genieten zoals het is.

Een filmcriticus zal de film niet op dezelfde manier bekijken. Ze zullen ernaar kijken zoals ze naar welke film dan ook kijken, op zoek naar bepaalde kenmerken van hoge kwaliteit die waarschijnlijk niet aanwezig zullen zijn in zoiets als Five Nights at Freddy’s of Pokémon: The First Movie. Dit betekent niet dat critici geen voeling meer hebben, het betekent dat ze hun werk correct doen. Wat dit echter ook betekent, is dat niemand ooit het gevoel mag hebben dat hij niet van een film kan genieten alleen omdat deze niet goed is beoordeeld. Mensen mogen om verschillende redenen van verschillende soorten media houden. Pokémon: The First Movie is misschien geen uitstekende film. Het is echter een geweldige Pokémon-film, en dat is meer dan genoeg voor veel mensen die van Pokémon houden.