Welkom bij de finalerecensie van seizoen 2 van Wrexham

Hoogtepunten

• De seizoensfinale van Wrexham sluit de eerste twee jaar van Ryan Reynolds en Rob McElhenney als eigenaren van voetbalclubs af met een felbegeerde promotie voor de Red Dragons.
• De National League was een race met twee paarden, met Notts County als de belangrijkste competitie van Wrexham.
• De seizoensfinale toont de individuele verhalen van de spelers en de vreugde van Reynolds en McElhenney, waardoor kijkers meer willen.

Welkom bij de seizoensfinale van Wrexham, waarin de eerste twee jaar van Ryan Reynolds en Rob McElhenney als eigenaren van voetbalclubs worden afgesloten met de ultieme prijs: een felbegeerde promotie voor de Red Dragons. Ondanks dat de laatste paar afleveringen dat einde plaagden, stelt de seizoensfinale van FX een solide show samen die echt onderstreept hoe groot een prestatie dit is voor de club.

Gedurende het gehele tweede seizoen van Welcome to Wrexham is de National League duidelijk gedefinieerd als een race met twee paarden, waarbij alleen het spectaculaire Notts County de prestaties van Wrexham kan evenaren. Maar ondanks dat ze allebei een overwinning behaalden in hun wedstrijden tegen elkaar, zag Ben Foster op het laatste moment dat Wrexham de laatste twee wedstrijden inging met hun voetballot in hun handen.

Misschien is dit de reden waarom “Up the Town?” begint met een kijkje achter de schermen bij wat dit seizoen was voor Notts County en zijn fans. Hoewel aanvankelijk als vijanden bestempeld, krijgen kijkers hier een menselijker beeld van de rivalen van Wrexham, wier fans en personeel zich bijna bedrogen voelen door het lot. Zonder Reynolds en McElhenney zou dit immers hun recordseizoen zijn.

Zoals Wrexham vorig jaar leerde , deelt de National League geen tweede plaatsprijzen uit. In plaats daarvan betekent het missen van het kampioenschap dat je de play-offs moet doorlopen, wat voor Wrexham voorheen puur liefdesverdriet betekende. De die-hard fans van Notts en hun spelers weten wat dit betekent. Kijkers zullen het aan hun gezichten en op het veld zien terwijl het team zijn huiswerk doet om druk uit te oefenen op Wrexham.

De Red Dragons hebben één overwinning nodig uit twee wedstrijden, en de volgende is Boreham Wood, een defensief sterk play-offteam met niets te verliezen, veel lichamelijkheid en een van de weinigen die eerder een gelijkspel van Wrexham hebben gered. Soms voelt Welcome to Wrexham aan als een perfect geschreven Hollywood-drama, en als je ziet dat Wrexham een ​​mager doelpunt krijgt, ontstaat de perfecte sprookjesfinale.

De volslagen ontzetting van Reynolds en Rob McElhenney weerspiegelt de wanhoop die de spelers van Wrexham die avond moeten hebben gevoeld. Het is dezelfde die te zien is bij de vele fans die Welcome to Wrexham op het scherm heeft gezet, het is de angst dat Wrexham het opnieuw in een fles zou kunnen stoppen. Het zijn vijftien jaar van angst, van vasthouden aan de nederige National League, en het gevoel dat het geluk hen nog een keer promotie uit handen zou kunnen nemen.

Elke inwoner van Wrexham voelt hetzelfde. Wayne de pubeigenaar; Millie, de autistische Wrexham-fan; de hele line-up van Declan Swans – de show doet geweldig werk om kijkers op de schoenen van deze fans te krijgen. En dan gaat het over de mannen op het veld, de verhalen erachter, de wens van Elliot Lee om de nalatenschap van zijn vader te evenaren, de nieuwe troost van Paul Mullin bij zijn familie in de stad, homeboy Jordan Davies en de moeilijke zwangerschap van zijn partner Kelsey.

Het klikt allemaal in deze Welcome to Wrexham-finale, en de combinatie van de individuele verhalen met Lee’s gelijkmaker, de fans die feestvieren en de pure vreugde van Reynolds en McElhenney is een genot om te zien. Hoewel het misschien moeilijk is om opwinding op te bouwen voor een show waarvan het einde kan worden verpest met een simpele Google-zoekopdracht, zal de manier waarop de serie de gamebeelden gebruikt ervoor zorgen dat de meeste mensen spijt krijgen dat ze ooit het Wrexham-nieuws hebben gevolgd.

Natuurlijk heeft het verhaal van elke sport een held nodig, en sinds Welcome to Wrexham in première ging, had de ster van Paul Mullin geëvenaard die van Reynolds en McElhenney , zoals blijkt uit het startsein dat hij naar de rechterbovenhoek stuurt. Als er ooit een doelpunt was dat paste bij de prestatie van Wrexham, dan is het zeker deze schreeuwer.

Als fans, of het nu Deadpool- of It’s Always Sunny in Philadelphia-fans zijn, of als locals uit Wrexham, en zelfs voor degenen die deze stad in Wales nog nooit kenden vóór Welcome to Wrexham, het was een geweldige rit om te zien hoe de acteurs verliefd werden op dit project . Het zien groeien van hun enthousiasme en hun gehechtheid aan de club tot dit magische moment van onschatbare waarde is, en hoewel Wrexham aanvankelijk bedoeld was als een zakelijke onderneming, is het moeilijk voor te stellen dat Ryan Reynolds en Rob McElhenney ooit afscheid zouden nemen van de club nadat ze hen hadden zien instorten. liefde voor de sport in realtime.

Het pasgeboren babymeisje van Jordan Davies en het geluid van ‘Going the Distance’ van Rocky – ongetwijfeld een van de meest epische sport- en filmnummers ooit –, de fans die het Racecourse-veld bestormen en de vieringen die daarop volgen, vormen slechts een klein deel van de grotere Wrexham-verhaal. Nadat je dit allemaal hebt gezien, is het moeilijk om niet voor Wrexham te kiezen als je EA Sports FC 24 speelt .

Toen de finale van seizoen 2 van Welcome to Wrexham werd uitgezonden, stond het team tweede in de Engelse Football League Two, met (spoiler) Notts County een paar plaatsen achterstand. Omdat de vierde divisie promotie garandeert voor de drie topteams, plus een plek in de play-offs, is het veilig om te zeggen dat de droom van Wrexham nog steeds sterk zal zijn als de show terugkeert voor seizoen 3.