Blue Lock is onlangs naar voren gekomen als een opvallende concurrent onder de sportanime, maar er zijn dwingende redenen om te suggereren dat het misschien niet helemaal in deze categorie past. Deze observatie is niet bedoeld om het boeiende verhaal van de serie te ondermijnen, dat wordt gekenmerkt door goed ontwikkelde personages en een sterke nadruk op het belang van ego bij het behalen van succes. In plaats daarvan richt het zich op de mechanica van de show, die afwijken van de ware aard van voetbal.
In tegenstelling tot iconische sportanime als Haikyuu!! en Slam Dunk, mist Blue Lock een bepaald niveau van authenticiteit en voldoet het niet aan de fundamentele principes van voetbal. Deze afwijking wordt met name geïllustreerd door de visuele stijl, die zwaar leunt op battle shonen-motieven, waardoor het wellicht passender is om deze serie anders te classificeren.
Let op: Dit artikel bevat spoilers voor de serie.
Analyseren waarom Blue Lock afwijkt van traditionele sportanime
Het is essentieel om te erkennen dat Blue Lock aanzienlijke sterke punten bezit, ongeacht de classificatie binnen het sportanimegenre. Kenmerken zoals diep uitgewerkte personages, het centrale thema van ego als een pad naar succes, intrigerende plotwendingen en verbluffende beelden behoren tot de opmerkelijke kwaliteiten van de serie.
De primaire zorg van de serie is echter het afwijken van realistische voetbaldynamiek en de exclusieve focus op de spitsrol. Deze unieke nadruk leidt tot situaties waarin spelers in rollen worden geplaatst die buiten hun specialisatie vallen, wat de algehele prestaties van de hoofdpersonages vermindert.
Daarentegen blinken shows als Haikyuu!! en Slam Dunk niet alleen uit in hun karakterontwikkeling en animatiekwaliteit, maar ook in hun vasthouden aan realisme. De reizen van Shoyo Hinata in volleybal en Hanamichi Sakuragi in basketbal illustreren hun respectievelijke sporten effectief. Deze verhalen respecteren realistische kaders en tonen de toewijding en eer van de auteurs aan de games.
Aanvullende opmerkingen over het onderwerp
Blue Lock heeft meer overeenkomsten met battle shonen dan met traditionele sportanime, met name vanwege de focus op personages die tegenstanders overwinnen. De protagonist, Yoichi Isagi, vertrouwt voornamelijk op intellect en strategisch denken, eigenschappen die meer overeenkomen met vechters dan met standaardatleten die doorgaans niet de luxe hebben om situaties zo diepgaand te analyseren.
Dit probleem is niet beperkt tot Blue Lock; series als Kuroko no Basuke tonen ook een overdreven kijk op basketbal, wat het gebrek aan kritische bijval en commercieel succes in vergelijking met Slam Dunk kan verklaren. Binnen het domein van sportanime bestaat er een duidelijke kloof, met verschillende series die een battle shonen-achtige aanpak hanteren, die zelfs doet denken aan een klassieke voetbalanime als Captain Tsubasa.
Slotwoord
Er zijn sterke argumenten te geven dat Blue Lock meer aansluit bij battle shonen-verhalen dan bij traditionele sportanime. Hoewel dit de geldigheid van het verhaal niet vermindert, is het noodzakelijk om te erkennen dat het voetbal als sport niet effectief weergeeft en essentiële aspecten over het hoofd ziet, zoals posities buiten die van de spits.
Geef een reactie