Waarom de schurken van Fairy Tail slecht geschreven zijn

Hoogtepunten

• Fairy Tail heeft een probleem met slecht ontwikkelde schurken, die gedenkwaardige achtergrondverhalen missen die ze herkenbaar en moreel dubbelzinnig zouden maken.
• De antagonisten van de show lijden ook onder een gebrek aan diepgaande motieven, waarbij ze vaak hun toevlucht nemen tot het veroorzaken van chaos zonder duidelijke redenering achter hun acties.
• Het concept van verlossing wordt te veel gebruikt in Fairy Tail, aangezien veel schurken gemakkelijk kunnen worden verlost zonder de juiste rechtvaardiging, waardoor de impact van dit plotelement afneemt.

Vergelijkbaar met andere langlopende shōnen anime, Fairy Tail beschikt over een vruchtbaar schurkenlandschap, waarin van tijd tot tijd allerlei soorten tegenstanders opduiken. Het is echter geen geheim dat geen van deze schurken op welke manier dan ook memorabel of diepzinnig is, waarbij kijkers er niet in slagen de logica achter hun irrationele doelen af ​​te leiden.

Het is noodzakelijk voor elke show om sympathieke hoofdrolspelers te hebben, maar het daadwerkelijke succes van het verhaal is afhankelijk van de diepgang van de antagonisten en karakterisering. Fairy Tail faalt enorm in het leveren van dit element, omdat geen van de schurken op welke manier dan ook memorabel is, noch spelen ze een langetermijnrol in de serie . Het is duidelijk dat de antagonisten van Fairy Tail last hebben van de gevolgen van overhaast schrijven en slechte karakterisering, maar het werkelijke probleem met deze karakters gaat veel dieper.

Antagonisten met onontdekte achtergrondverhalen

Elke slechterik heeft een oorsprongsverhaal, en zonder dit begin goed te onderzoeken, is het bijna onmogelijk om een ​​goede tegenstander te creëren. Een verleden dat de gebeurtenissen laat zien die ertoe hebben geleid dat een personage kwaadaardig werd, maakt hun reis herkenbaarder en hun karakter moreel dubbelzinnig, waardoor kijkers worden gedwongen hun perspectief te veranderen en dingen te verkennen vanuit het raamwerk van de antagonist.

Enkele van de meest memorabele anime-schurken belichamen dit concept en worden bijna synoniem met de serie zelf. Fairy Tail daarentegen voerde dit aspect slecht uit voor zijn schurken, gaf een paar halfbakken achtergrondverhalen en verwaarloosde de rest volledig. Degenen die achtergrondverhalen ontvingen, werden ook nooit goed uitgelegd, en hun huidige motieven hadden geen verband met hun verleden.

Verschillende antagonisten hadden hun verleden geworteld in de Toren van de Hemel, waarbij antagonisten zoals de Oracion Seis, Ultear en Jellal enkele soort verbinding met dit project. Hoewel de serie zich verdiepte in hun verleden van dienstplicht als kinderslaven, was het nooit precies verbonden met hun huidige doelstellingen en doelen. Deze onsamenhangendheid zorgt ervoor dat deze schurken haastig geschreven lijken zonder enige diepgang van karakter, waardoor kijkers gedwongen worden ze volledig over het hoofd te zien.

Schurken hadden geen diepgaande motieven

Het doel van elke tegenstander is geworteld in een soort duidelijk motief, een motief dat dient als redenering achter hun gemene daden. Diepgaande antagonisten hebben motieven die moreel grijs zijn, waardoor kijkers gedwongen worden de nuances achter hun doelstellingen in twijfel te trekken. Aan de andere kant zijn schurken die ronduit slecht zijn zonder enige duidelijke reden moeilijk om mee om te gaan, en worden ze op hun beurt vergeten zodra ze verslagen zijn.

Bijna alle tegenstanders van Fairy Tail leden onder dit gebrek aan diepgang, waarbij de meeste schurken niet eens een duidelijk doel hadden, behalve het veroorzaken van chaos en vernietiging. De Balam Alliantie zelf is een goed voorbeeld van dit overhaaste schrijven, aangezien alle drie de gilden waaruit het bestond, geen goede redenering hebben. De Oracion Seis wilden Nirvana verwerven om de wereld in chaos te storten, maar ze hadden geen motief of reden om zo’n gruwelijk pad te bewandelen.

Grimoire Heart wilde de macht van Zeref verwerven en de wereld van de zwakken verlossen, en alleen degenen met uitzonderlijke magische kracht achterlaten. Hun motief hiervoor werd ook nooit onderzocht, waardoor Hades en de zeven verwanten van het vagevuur slechts een paar gekken leken. Tartaros had een soortgelijk doel: alle magische gebruikers uit de weg ruimen, hoewel hun motief lag in het bewijzen van hun superioriteit ten opzichte van gewone magiërs. Met zulke slecht uitgelegde motieven is het geen verrassing dat bijna al deze schurken direct na hun respectievelijke bogen volledig werden vergeten.

Verlossing zonder reden

Verlossing is een veel voorkomend thema in veel anime en biedt schurken de kans om zichzelf te verlossen en hun loyaliteit aan de hoofdrolspelers te bewijzen. Deze verlossing mag echter nooit gemakkelijk zijn voor schurken, aangezien het verlossen van elke andere schurk de nieuwigheid en diepgang van dit element wegneemt. Bovendien is de kans groter dat schurken met moreel grijze gebieden verlossing ontvangen, omdat kijkers de methode tot hun waanzin kunnen begrijpen. Te veel verlossingen kunnen dit concept echter meer een plotapparaat laten lijken, waardoor de feitelijke nuances achter deze daad worden weggenomen.

Fairy Tail trapte in deze val, omdat de show de meeste van zijn schurken verloste op basis van niets anders dan alleen maar verslagen te worden in de strijd. De meeste schurken van Fairy Tail zijn erop uit om chaos door Fiore te verspreiden en de overtuigingen van Zeref te verspreiden. Hun doelstellingen bieden geen greintje morele dubbelzinnigheid en presenteren zichzelf als niets anders dan puur kwaad. De show blijft echter zijn schurken verlossen, waardoor de betekenis van de verlossing zelf afneemt.

De verlossing van Jellal is de enige die correct werd uitgevoerd sinds hij jaren in de gevangenis van de Magische Raad had gezeten en hij grondig had nagedacht over zijn wandaden uit het verleden. antagonisten als Sabertooth, Ultear, Meredy en Ajeel Raml werden echter vrijwel onmiddellijk verlost, waardoor hun wandaden uit het verleden vrijwel geheel irrelevant leken. Hiro Mashima slaagde er niet in boeiende schurken voor de serie te schrijven, en dit slecht uitgevoerde aspect van Fairy Tail wordt weerspiegeld in de afnemende populariteit van de show binnen het anime-landschap.

Fairy Tail kan worden gestreamd op Prime Video.