Na 25 jaar kan de wereld van One Piece misschien intimiderend lijken voor degenen die zich erin willen verdiepen, maar de spannende avonturen van de Straw Hat Pirates meemaken is toegankelijker dan je zou denken.
Ik heb One Piece een tijdje afgedaan, vooral vanwege de enorme lengte. Tegen de tijd dat ik Luffy en zijn crew ontdekte, hadden zowel de anime als de manga honderden afleveringen en hoofdstukken verzameld.
De gedachte om bij te praten voelde overweldigend. In plaats daarvan koos ik ervoor om sporadisch animefilms te kijken en genoot ik van een glimp van Eiichiro Oda’s ingewikkelde universum van veraf. Mijn perspectief veranderde tijdens de Egghead Arc.
In plaats van alle 1000+ afleveringen die eraan voorafgingen te gaan kijken, besloot ik om helemaal opnieuw te beginnen met aflevering 1086, benieuwd of de serie echt eindeloos aanvoelde. Tot mijn verbazing raakte ik er vrij snel aan gewend.
One Piece is vrij eenvoudig
De Straw Hats zijn naar een geavanceerd eiland gereisd waar een oudere wetenschapper woont die bekend staat als Dr. Vegapunk. Hij heeft een premie op zijn hoofd staan en bezit cruciale kennis over de wereld waar iedereen van op de hoogte zou moeten zijn.
Luffy, Zoro, Nami en hun metgezellen raken verstrikt in de actie, wat resulteert in veel gelach. Het uitgangspunt is vrij eenvoudig: de Straw Hats zijn avontuurlijke helden die zich vaak in chaos bevinden, waar ze ook gaan.
Mijn bekendheid met de Shonen-serie, dankzij mijn jeugdige obsessie met Dragon Ball en Pokémon, zorgde ervoor dat ik de bekende ritmes kon waarderen die deze verhalen kenmerken. Toch is de diepgang niet zo uitgebreid als je zou verwachten — dat hoeft ook niet.
Shonen-bogen dienen als toegangspunten
Elke boog van One Piece kan worden gezien als een op zichzelf staand verhaal, waardoor nieuwe kijkers geleidelijk essentiële achtergrondinformatie kunnen oppikken naarmate het zich ontvouwt. Bijvoorbeeld, Dr. Vegapunks onderzoek naar de raadselachtige Void Century wekt nieuwsgierigheid, en vertegenwoordigt een eeuw aan geschiedenis die in geheimzinnigheid is gehuld. Interessant, toch?
Als doorsnee kijker zou ik niet weten dat er al in de begindagen van de eerste 300 afleveringen melding wordt gemaakt van de Void Century. Deze kennis is echter niet nodig om de gebeurtenissen op Egghead te begrijpen; het voegt gewoon meer diepgang toe aan het verhaal.
Door de verleiding te weerstaan om terug te gaan naar het begin van een serie die mijn interesse wekt, werd ik eraan herinnerd hoe we vroeger televisie beleefden. Je stuitte op iets interessants terwijl je zapte van zender of wanneer je gebruikelijke show niet werd uitgezonden.
Ontbrekende inhoud is geen groot probleem
Je zou genoeg zien om je interesse te wekken, en voor je het weet, wacht je reikhalzend uit naar de volgende aflevering. Ik sprong in de Pokémon-gekte door de tweede helft van de tweede aflevering te bekijken, en eerlijk gezegd weet ik niet zeker of ik ooit de allereerste heb bekeken.
Veel van mijn favoriete kinderseries, zoals Dragon Ball Z, Buffy, Friends, Digimon en Power Rangers, volgden een vergelijkbaar patroon. In de jaren 90 en begin 2000 was het niet zo’n urgente kwestie om erachter te komen wat ik had gemist.
Vroeger vertrouwde je op herhalingen (die onvermijdelijk waren voor populaire shows), huurde je afleveringen op VHS (wat vaak een slechte besteding was van je beperkte budget) of was je afhankelijk van vrienden die er toegang toe hadden. Zonder deze middelen paste je je gewoon aan en genoot je van de rit.
Je instinct om iets te vinden waar je van houdt en dan meteen met de eerste aflevering te beginnen is een moderne tendens, een product van streaming en gemakkelijke beschikbaarheid. Hoewel dit een positieve trend is, kan het onze mogelijkheid om halverwege in een serie te springen en zelf de puntjes op de i te zetten, hebben verminderd.
Je constant zorgen maken over Canon kan beperkend zijn
Er is geen noodzaak om constant op de hoogte te zijn van de canon. Talrijke langlopende franchises kunnen afzonderlijk worden genoten. Veel Lupin III-verhalen kunnen bijvoorbeeld op zichzelf staan, vergelijkbaar met James Bond-avonturen, terwijl Gundam en Sailor Moon over het algemeen toegankelijk blijven voor nieuwkomers, ondanks enkele complexiteiten.
Nieuwsgierigheid naar onbeantwoorde vragen kan een sterke motivator zijn om bij een serie te blijven, en je kunt gemakkelijk zoeken naar verduidelijkingen als iets je stoort. Ik merkte dat ik me overdreven bewust was van het aantal afleveringen op platforms als Crunchyroll of Netflix. Ik liet het grote aantal afleveringen mijn plezier in de serie beïnvloeden.
One Piece moedigde me aan om mijn zeilen vrij te zetten en te ontdekken waar het verhaal me heen zou brengen – of dat nu betekende dat ik terug moest naar eerdere bogen of dat ik vooruit moest gaan, is helemaal aan mij. Dit is een waardevolle les waar we allemaal baat bij zouden kunnen hebben als we die nu en dan zouden onthouden.
Als je zin hebt in meer piratencontent (de leuke soort), bekijk dan onze gidsen over The One Piece en het aankomende seizoen 2 van de live-actionbewerking van Netflix.
Gerelateerde artikelen:
Hoofdstuk 1130 van One Piece: Introductie van Prins Loki in de eerste volledige verschijning van Elbaph Island
18:13
Top anime series om van te genieten tijdens de One Piece Hiatus
14:09
Huidige status van One Piece: ligt de anime en manga stil?
12:38
Geef een reactie