Winnie The Pooh: Blood and Honey is niet de enige horrorfilm gebaseerd op een kinderverhaal

Hoogtepunten

Klassieke kinderverhalen zoals Winnie de Poeh kunnen horrorfilms inspireren, zoals te zien is in Winnie de Poeh: Bloed en Honing, maar dit is niet het enige voorbeeld.
Verhalen in het publieke domein geven filmmakers de vrijheid om bekende verhalen en personages te herinterpreteren, wat resulteert in donkerdere en vaak hilarische aanpassingen.
Low-budget horroraanpassingen bieden een unieke en louterende ervaring, waarbij onschuld wordt gecombineerd met horrorelementen, en naarmate meer verhalen het publieke domein betreden, zullen filmmakers er macabere wendingen aan blijven geven.

Begin 2022 betreden het geliefde personage Winnie de Poeh en al zijn vrienden in het Honderd Bunderbos het publieke domein. Slechts vijf maanden later werd een low-budget slasher-film aangekondigd waarin de lieve beer veranderde in een moordzuchtige maniak, en minder dan een jaar later werd Winnie-the-Pooh: Blood and Honey uitgebracht. De eerste aankondiging van de film ging viraal en veroorzaakte een golf van gemengde reacties, internetmemes en praatjes op sociale media. Dit is echter verre van de eerste keer dat een beroemd kinderboek in een horrorfilm wordt omgezet.

Het is niet ongebruikelijk dat kinderverhalen horrorfilms inspireren. Winnie-the-Pooh: Blood and Honey is op dit moment misschien wel het bekendste voorbeeld, maar zeker niet het enige. Klassieke sprookjes, kinderrijmpjes en oude folkloreverhalen: verhalen in het publieke domein geven filmmakers de vrijheid om bekende verhalen en personages te herinterpreteren en te verdraaien zonder enige auteursrechtkwesties. Dit resulteert vaak in donkerdere, gekkere en vaak hilarische aanpassingen die misschien niet mogelijk zijn met auteursrechtelijk beschermd materiaal. Het vermijdt ook de hoge productiekosten voor het verkrijgen van rechten en licenties, waardoor kleinere producties en onafhankelijke makers hun eigen versies van deze verhalen kunnen vertellen.

Winnie de Poeh: Bloed en honing

Winnie de Poeh: Bloed en honing
Regisseur	Rhys Frake-Waterfield
auteur	Rhys Frake-Waterfield
Gebaseerd op	Winnie de Poeh van A.A. Milne
Vorm	Nikolai Leon, Craig David Dowsett, Chris Cordell, Amber Doig-Thorne, Maria Taylor
Genre	Verschrikking, Slasher
Datum van publicatie	10 maart 2023
Looptijd	84 minuten
Begroting	$ 100.000
Theaterkassa	$ 5,2 miljoen
Waar te kijken	Pauw

Deze opnieuw ontworpen versie van Winnie-the-Pooh werd een hit voordat deze zelfs maar werd uitgebracht. De schokwaarde van het zien van geliefde personages, vaak geassocieerd met Disney en de kindertijd, die zich bezighouden met verontrustende daden van extreem geweld was meer dan genoeg om mensen geïnteresseerd te krijgen. Het verhaal speelt zich af nadat Christopher Robin Poeh en de rest van zijn jeugdvrienden in het Honderd Bunderbos achterlaat wanneer hij naar de universiteit vertrekt. Schrijver en regisseur Rhys Frake-Waterfield legde tijdens een interview met Dread Central uit dat de personages wild werden nadat ze niet meer door Christopher werden gevoed.

Poeh en Knorretje, ze hebben geen enkel berouw, en ze zijn eigenlijk behoorlijk sadistisch. Dat was iets wat ik wilde voor de personages. […] Dus gingen ze er gewoon op uit en richtten zich op mensen om ze te vermoorden, om ze op te eten als een manier van leven…

Naarmate het verhaal vordert, zetten Poeh en Knorretje hun moordzuchtige razernij voort, geworteld in hun wrok jegens Christopher en de pijn om in de steek gelaten te worden. Winnie-the-Pooh: Blood and Honey is losgeslagen, gewelddadig en boordevol bloed en brute sterfgevallen. Ondanks de slechte ontvangst door critici heeft het de potentie om een horror-cultklassieker te worden, en iedereen die op zoek is naar nachtmerrie-brandstof moet niet verder zoeken.

Pinokkio’s wraak

winnie-de-poeh-bloed-en-honing-pinokkio-wraak

Pinokkio’s wraak
Regisseur	Kevin S. Tenney
auteur	Kevin S. Tenney
Gebaseerd op	De avonturen van Pinokkio door Carlo Collodi
Vorm	Rosalind Allen, Todd Allen, Aaron Lustig, Ron Canada, Candace McKenzie, Lewis Van Bergen
Genre	Verschrikking, Slasher
Datum van publicatie	7 oktober 1996
Looptijd	96 minuten

Als er één geliefd kinderverhaal is dat perfect past bij het horrorgenre, dan is het Pinocchio. Zowel de stop-motion van Guillermo del Toro als de Disney-animatieklassieker worden op zichzelf al als griezelig genoeg beschouwd.

Pinocchio’s Revenge herinterpreteert het klassieke verhaal als een low-budget horror-slasher die sterk lijkt op de plot van Child’s Play, met in de hoofdrol de titulaire pop. Het verhaal volgt Jennifer Garrick (Rosalind Allen), een advocaat die een veroordeelde kindermoordenaar (Lewis Van Bergen) verdedigt. Een Pinocchio-poppenpop wordt naar Jennifer gebracht als bewijs voor de zaak, en wanneer ze de pop mee naar huis neemt, ontwikkelt haar emotioneel kwetsbare dochter er een band mee. Zoals gebruikelijk in het genre gebeuren er vreemde en verwrongen dingen en begint Pinocchio de mensen om hem heen te vermoorden. In plaats van een directe bewerking kan de film meer worden gezien als een eerbetoon aan het originele verhaal. Hoewel de productie en de direct-to-video-uitgave het behoorlijk vergeetbaar hebben gemaakt, levert het nog steeds een andere en verdraaide kijk op het geliefde klassieke verhaal voor degenen die niet genoeg versies van Pinocchio kunnen krijgen< /span>.

De vloek van Humpty Dumpty

De vloek van Humpty Dumpty
Regisseur	Scott Jeffrey
auteur	Scott Jeffrey
Gebaseerd op	Humpty Dumpty kinderliedje
Vorm	Nicola Wright, Danielle Scott, Sian Altman, Antonia Whillans
Genre	Verschrikking
Datum van publicatie	27 augustus 2021
Looptijd	92 minuten
Waar te kijken	Amazon Freevee

Poppen zijn een belangrijk onderdeel van de horrorfilm, en net als het originele verhaal van Pinocchio bevat The Curse of Humpty Dumpty ook een geliefd kinderpersonage als een kwaadaardige griezelige poppenantagonist. Deze horrorfilm, gemaakt door dezelfde studio die later Blood and Honey uitbracht, is enigszins geïnspireerd op het klassieke kinderliedje over een ei dat van een muur valt en in stukken breekt.

The Curse of Humpty Dumpty volgt een oudere vrouw die lijdt aan dementie. Ze ontdekt haar Humpty Dumpty-pop uit haar kindertijd in een antiekwinkel, en zodra de pop haar huis binnenkomt, zoals verwacht, begint het vreselijk mis te gaan. In plaats van het typische snelle geweldvolle, spookachtige poppenverhaal concentreert de film zich meer op psychologische horror en familiedrama. Het kan degenen teleurstellen die verwachten een geliefd ei op een gewelddadige moordpartij te zien gaan, maar het verhaal, maar degenen die geïnteresseerd zijn in verhaalgerichte horror kunnen genieten van deze gloednieuwe kijk op het kinderrijmpje.

Hoewel deze low-budget horroraanpassingen niet bepaald geschikt zijn voor de Oscars, kunnen ze voor de kijkers bijna dienen als een louterende ervaring. Ze zijn duidelijk niet bedoeld voor de hele mainstream-demografie die van hun bronmateriaal geniet, maar het combineren van horror en gewelddadige elementen met verhalen en personages die vaak een gevoel van onschuld met zich meedragen, biedt iets unieks, onvoorspelbaars en leuks voor fans van horror en slasher. inhoud. Naarmate de tijd verstrijkt, komen er meer klassieke verhalen en personages in het publieke domein, wat de mogelijkheden voor nieuwe interpretaties opent. Met het succes van Winnie-the-Pooh: Blood and Honey is het meer dan waarschijnlijk dat filmmakers bekende verhalen zullen blijven gebruiken en er macabere horrorwendingen aan zullen blijven geven dat zorgt ervoor dat mensen blijven praten.