X-Men ’97 is een verfrissende verandering geweest voor Marvel-enthousiastelingen, waarbij ze hebben gekozen om de optredens van beroemdheden en verborgen referenties achterwege te laten en een uitzonderlijk verhaal te leveren.
Het lijkt er echter op dat er nog steeds verandering in het verschiet ligt. De zevende aflevering van X-Men ’97, getiteld Bright Eyes, bevat niet slechts één, maar twee belangrijke Marvel-personages die geen mutanten zijn. De eerste is de aartsvijand van de Hulk, de besnorde slechterik Thaddeus ‘Thunderbolt’ Ross, en de tweede is de patriottische held met een strategie, Captain America.
Ondanks dat ze relatief klein waren, wisten deze twee cameo’s toch mijn aandacht te trekken (vooral omdat ik het gevoel heb dat Cap’s uiterlijk duidt op een grotere rol in de toekomst). In tegenstelling tot sommige recente gevallen waarin personages met geweld in Marvel-projecten werden ingevoegd, stoorde ik me daar niet zoveel aan.
Een carrousel van cameo’s
Het succes van X-Men ’97 kan grotendeels worden toegeschreven aan de positieve ontvangst ervan. De show is echt uitzonderlijk en heeft mijn nieuwsgierigheid gewekt over hoe de populaire MCU de geliefde mutanten zal portretteren in toekomstige Marvel-films, zoals Deadpool 3. De reden waarom de cameo’s in X-Men ’97 geen problemen veroorzaken, is echter omdat ze gebruiken tactieken die eerder in de begindagen van de MCU werden gebruikt.
In tegenstelling tot de mengelmoes van willekeurige personages die je vaak ziet in recente Marvel-producties (met Doctor Strange in the Multiverse of Madness als goed voorbeeld), is X-Men ’97 vooral gericht op het leveren van een samenhangende en goed gemaakte verhaallijn. Het resultaat is dat het plot soepel verloopt, waarbij naadloos cameo’s zijn verwerkt om het gevoel van een verenigd gedeeld universum te versterken.
Net zoals Rogue zich op Thunderbolt Ross zou richten in haar zoektocht naar geheime militaire informatie, zou Captain America, gezien zijn reputatie als een van Amerika’s leidende generaals met een staat van dienst in het creëren van dodelijke robotmachines, ongetwijfeld Bolivar Trask achtervolgen na de verwoestende aanval op Genosha. Als Avenger ligt het in zijn aard om tragedies zoals de Sentinel-aanval te onderzoeken en gerechtigheid te zoeken.
De meest succesvolle cameo’s van Marvel zijn degenen die naadloos in het gedeelde universum passen. Het was bijvoorbeeld niet meer dan logisch dat SHIELD-agenten Tony Stark benaderden over de Avengers, en dat Spider-Man hulp zocht bij Matt Murdock als hij een advocaat nodig had. Deze optredens zijn niet alleen bedoeld om personages in de film te hebben, in tegenstelling tot de schijnbaar willekeurige verschijning van Valkyrie in The Marvels of de plotselinge introductie van zijn voorheen niet genoemde zoon door Bruce Banner op een familiebarbecue.
Zorg ervoor dat ze ertoe doen
Een mogelijke verklaring waarom de kleine optredens van Cap en Ross niet bijzonder hinderlijk zijn, is dat hun personages niet afhankelijk zijn van het feit dat de kijker ze kent. Hoewel Marvel-fans het misschien op prijs stellen om Ross te zien, is zijn aanwezigheid niet essentieel voor het algehele plot. Hij dient eenvoudigweg als een legerofficier die Rogue helpt bij haar zoektocht naar Trask. Evenzo, als iemand niet goed thuis is in de kennis van Marvel en niet bekend is met Steve Rogers, is hij gewoon een andere held die zijn hulp aanbiedt.
Het belangrijkste probleem met de reeks superheldengezichten in Multiverse of Madness was dat het voelde als een eindeloze rotatie. Om de Illuminati-scene volledig te kunnen waarderen, moest je over enige voorkennis beschikken buiten de MCU. Hoewel we de betrokkenheid van Patrick Stewart kunnen excuseren, leunde de cameo van John Krasinski als Mister Fantastic sterk op het bewustzijn van het publiek over speculaties van fans op sociale media over zijn mogelijke opname in de MCU Fantastic Four-film. Tot overmaat van ramp moesten kijkers ook bekend zijn met de vaak over het hoofd geziene Inhumans-serie om Black Bolt te herkennen.
Dit waren misschien onconventionele beslissingen, maar het zijn niet de enige gevallen waarin Marvel ervan uitgaat dat kijkers goed op de hoogte zijn van het verleden van de franchise om hun films ten volle te kunnen waarderen. Hoewel het misschien controversieel is om toe te geven, was dit ook een probleem met Spider-Man: No Way Home.
De film was ongetwijfeld fantastisch voor trouwe fans die de filmische reis van de Wallcrawler hebben gevolgd, maar voor degenen die alleen de Spider-Man-films van Tom Holland hebben gezien, kan het verwarrend zijn waarom het belangrijk is dat Andrew Garfield MJ heeft betrapt.
De afhandeling van cameo’s en referenties in X-Men ’97 is uitstekend. Ze integreren naadloos in het verhaal en dragen bij aan het opbouwen van een samenhangend universum. In tegenstelling tot sommige andere franchises vervreemden ze kijkers die misschien niet bekend zijn met de hele uitgebreide geschiedenis van Marvel niet. Het is onze hoop dat de MCU deze aanpak zal blijven volgen terwijl we fase 5 en 6 ingaan.
Als je meer informatie wilt over aankomende releases, hebben we ook artikelen over verschillende langverwachte superheldenfilms, zoals Thunderbolts en de komende MCU Blade-reboot.
Geef een reactie